Marinette and Adrienne16

سلام بابت تاخ3یر داستان عذر میخواهم خب بریم سراغ ادامه داستان................

ادامه داستان از زبان مرینت= داشتم به سمت خونه میرفتم که احساس میکردم یک نفر داره تعقیبم میکنه به طور ناگهانی برگشتم به عقب چیزی که میدیدم رو باور نمیکردم اون هم از حرکت ناگهانی من تعجب کرده بود میتونستم تعجب رو از روی چشم های سبزش بخونم همون چشم هایی که یک زمانی د.و.س.ت.ش.و.ن داشتم اما نسبت به قبل خیلی لاغر شده زیر چشماش پف کرده! حتی طرز لباس پوشیدنش مثل قبل نیست! همینطور که با بهت و غم نگاهم میکرد من زودتر به خودم امدم و خواستم برم که با صداش سر جام میخکوب شدم.....

ادرین= دنبال جعبه میگشتی مگه نه؟ مرینت= نمیتونستم حتی دهنم رو باز کنم. ادرین= من رو تنها گذاشتی و رفتی! حداقل به فکر من نباش به فکر پدر و مادرت باش! مارینت= روزی نبود که به پدر و مادرم فکر نکنم بعضی از شب ها نمیتونستم حتی بخوابم همونطور که در فکرهای خودم بودم ادامه داد.......... ادرین= هر روز به من زنگ میزنن و میگن حالت چطوره و منم ..... منم مرینت= صداش غمناک شد.....

ادرین= منم فقط میتوستم بگم که حالت خوبه مرینت= مردم داشتند به ما نگاه میکردند من باید میرفتم در یک حرکت ناگهانی با به فرار گذاشتم که با حرکتم ادرین هم به سمتم میدوید ............ ادرین= به سمتش میدویدم و اسمش رو صدا میزدم اما فایده ای نداشت فقط از من دور می شد رسیده بودیم به یک کوچه بن بست بود و کسی هم نبود مرینت هم ایستاد! منم فقط بهش خیره شده بودم......

مرینت= رسیده بودم به بن بست و من هم راه فراری نداشتم دست بردم سمت کیفم و 2 تا گوشوارم رو دراوردم (بقیش هم که خودتون میدونید) ادرین= مرینت تبدیل شد و منم برای رسیدن بهش راهی جز تبدیل شدن نداشتم. به دنبال هم بودیم که مرینت رو گم کردم. باورش برام سخت بود که حتی یک کلمه هم با من حرف نزد اما بلاخره تونستم چشمهای ابیش رو دوباره ببینم... مرینت= بالاخره تونستم ادرین رو گم کنم و به سمت خونه راهی شدم..........

امیدوارم از داستان خوشتون امده باشه. متاسفانه اگر بازدید این داستان به 50 نرسه مجبورم دیگه این داستان رو ادامه ندم. ببخشید (ناظر لطفا منتشر کن)🙏🌹