شروع رمان دیوونه جذاب

امروز قراره با استادمون آقای مفتخری بریم تيمارستان و من به شدت برای شروع کارم هیجان داشتم حتی اتریسا هم مسخرم می‌کرد اما مهم نبود آها یادم رفت خودمو معرفی کنم😁😁😁😁 من آرتمیس آریا هستم تک فرزند خانواده آریا که پدر و مادرم عاشق مسافرتن و واقعا نمیدونم چرا بچه دار ‌شدن الانم سفرن 😐😐😐 خب داشتم میگفتم من 23 سالمه و اینکه روانشناسم و به شدت به این شغل علاقه دارم و همیشه اول کلاسم و شور و شوق خاصی دارم الانم که میخوایم بریم برای معاینه اولین بیمارمون و من از ذوق دارم می میرم 💃💃💃💃💃

با مینی بوس های سفیدی که دنبالمون اومده بودن رفتیم سمت تيمارستان رازی که بهترین دکترا رو داره بعد از چند مین رسیدیم و رفتیم داخل تيمارستان. همه دیوونه ها یه جوری نگاهمون میکردن اتریسا هم که مثل کنه چسبیده بود به من اما من سرحال به اطراف نگاه میکردم 😁😁 دیدم یه آقای پیر اومد سمتم و گفت سلام خانم آریا خوبستید منم با چشمای در اومده گفتم سلام چطور منو می‌شناسید خنده کوتاهی کرد و گفت آقای مفتخری تعریف شمارو خیلی کردن منم یه بیمار خاص براتون کنار گذاشتم منم که مثل خری که بهش تیتاپ دادن با ذوق گفتم واقعا میشه سریعتر ببینمش اونم با خنده گفت بفرمایید و رفتیم سمت یه راهرو تاریک و وقتی به آخرش رسیدیم دیدم همه با خودشون درگیرن یا افسردن دلم به شدت براشون سوخت

دیدم منو برد سمت یه سلول که روش عدد ١ زده بود گفت همین‌جاست هر چیزی شد ما شنود داریم و میایم پیشتون یه توضیحی درمورد مریض بخوام بدم راستش آقای آرتام امیری تقریبا یک سال و نیم یا دو سالی که اینجان حتی یک کلمه هم حرف نزدن یا دادی چیزی فقط ساکت نشسته و معمولا کابوس میبینه ما متوجه شدیم قبلا فرد مشهوری بودن و زندگی خوبی داشتن اما بخاطر حادثه ای که نمیگن به این روز افتادن به شدت توی فکر رفتم و سری تکون دادم و آروم وارد شدم باورم نمیشد مردی به شدت زیبا روی تخت نشسته بود و به زمین خیره شده بود موهای لخت خرمایی چشمایی طوسی خوش رنگ لبای خوش فرم و قلوه ای صورت زاویه دار و کشیده اندامشم عالی بود باورم نمیشد

آروم گفتم سلام که سرشو بالا آورد و میخ نگام کرد یهو چشماش پر اشک شد و فریاد زد غنچه و جهش برد سمتم که جیغی کشیدم و خواستم فرار کنم سمت در که محکم از پشت گرفتم و به خودش فشارم میداد و با هق هق مردونش میگفت نرو تروخدا نرو زندگیم منو ببخش دیگه نرو نمیفهمیدم از چی حرف میزنه اما معلومه هر چی هست به اینجا بودنش مربوطه آروم چرخیدم سمتش که سرشو توی سینم فرو برد بیشتر گریه کرد از فشارش روی زمین زانو زدم اونم بغلم کرده بود با تردید و آروم دستمو توی موهاش فرو بردم و نوازش کردم که هق هقش بند اومد و بی حس شد به کارم ادامه دادم و به صورتش نگاه کردم که خمار نگام کرد و گفت نرو آروم لب زدم باشه لبخندی زد و چشماشو بست

همون لحظه دکتر وارد شد و. فکر کرد آرتام اذیتم کرده گفت بگیرنش و اومد سمتم هر چقدر میخواستم بگم کاری نکرد نمیزاشت دستای ارتامو گرفتن و بلندش کردن که با شوک چشماشو باز کرد و منو دید که دکتر داشت می‌بردم بیرون عربده ای زد و گفت نهههههه نبرش نهههههه دستمو از دست دکتر محکم کشیدم و دویدم سمتش و دستمو گذاشتم دو طرف صورتش و گفتم آروم هیش روی تخت خوابوندمش اما با ترس دستمو گرفته بود و چشماش توی چشمام دو دو میزد آروم گفتم بخواب با بغض گفت میری گفتم نه نمیرم بخواب آروم چشماشو بست منم باز موهاشو ناز کردم وقتی خوابش عمیق شد برگشتم و دیدم دکتر و اون دوتا پرستار با دهان باز شده اندازه غار نگاهم میکنن منم گفتم چیه دکتر گفت باورم نمیشه تو با چند دقیقه باعث شدی حرف بزنه😳😳😳

اینقدر ناراحت آرتام بودم که توجهی نکردم و رفتم بیرون یکم که بیرون موندم و بهتر شدم رفتم سمت اتاق دکتر که با ورودم هیجان زده گفت کارت عالی بود دخترم لبخندی زدم و گفتم ممنون من برم پیشش ببینمش و برم گفت باشه دخترم میتونی بری رفتم سمت راهرو که دیدم همه دارن میدون سمت اتاق آرتام منم مثل جت دویدم و دیدم فقط عربده میزنه و همه چیو میندازه آخر سرم نشست و خودشو میزد سریع رفتم سمتش و دستشو گرفتم چشمای اشکیشو دوخت بهم و خودشو پرت کرد توی بغلم و گفت چرا رفتی آروم موهاشو نوازش کردم و هیچی نگفتم بقیه هم رفتن بیرون باورم نمیشد با ورود چند ساعتم این آدم به قول دکتر افسرده و ساکتو اینطور کردم فکر کنم یاد کسی ميندازمش که باعث این اتفاق شده آروم گفتم آرتام من همیشه نمیتونم اینجا باشه تند سرشو بلند کرد و مظلوم نگام کرد با لبخندی گفتم باید سعی کنی خوب شی که همیشه پیشم باشی من اینجا فقط میتونم یکم پیشت بمونم با عجز دستمو. گرفت و گفت خوب میشم فقط تو نرو باشه عذاب وجدان داشتم که گولش زدم اما گفتم باشه با لبخند نگاهم کرد که......