حرف های ناگفته..

*مخاطب داره. آقا/خانمی که میومدی اشتباه قضاوت می کردی و به داستانایی که خودم مینویسم میگی "هوش مصنوعی" این حرفت رو نادیده میگیرم، من تلاش کردم، چند سال تمام رفتم کلاس داستان نویسی و با همه عناصر آشنایی دارم. اگر کمی به حرفای هوش مصنوعی هایی مثل چت جی پی تی دقت کرده باشی میتونی قلمشو بفهمی و میتونی بفهمی با انسان فرق داره. پس خواهشا قبل از قضاوت نادرست، کمی فکر کردن هم بد نیست و اگرم هم جنست هستم و داری اینجوری میگی چون "حسادت" میکنی، واقعا برات متاسفم که چشم دیدن موفقیت هم جنست رو نداری!

در آخرین لحظات زندگی ام، وقتی چشمانم آخرین لحظه ها و آخرین عشق ها را میدیدند و تجربه می کردند.. تازه یادم می افتد که چیزی را به او بگویم.. چیزی که تمام وقتی که فرصت تنفس داشتم مانند رویایی در مغزم و حرفی نگفته و پنهان در قلبم مانده بود..

دوستت دارم.. آرایه ی زندگی بی روحم.. آفتاب هر دو عالمم.. پژواک صدایم.. دوستت دارم.. اکنون در آخرین لحظات زندگی ام، به یاد میاورم،، چگونه با نگاهش کل جهان را از نظرم محو می کرد..

چگونه با صدایش تمام صدا ها را از ذهنم حذف می کرد.. هر روزم بدون او اکنون فقط تکرار دلتنگی بود.. عجب چیزی که معتادش شده بودم.. نفس میکشم، اما زنده نیستم..

قلبم می تپد، اما واقعا به معنی زنده بودن است..؟ احساسی وجود ندارد.. فقط پوچی.. فقط با یک حرف، زندگی ام تغییر می کرد.. به همین سادگی.. مثل زخمی کوچک و عمیق در قلبم، این موضوع را هم باید تحمل می کردم..