وقتي که تو امدي p1

ناظر جونم لطفا رد يا شخصيش نکن باشه🥺

ا.ت.: باورم نمیشه که اینکارو با من کرد. من رو تو اوج سختی و بد بختیم رها کرد و...تو افسردگی تنهام گذاشت. فلش بک:ا.ت. : منتظر بودم بیاد دنبالم.دوست پسرمو میگم.اون از 15 سالگی دوست پسرمه.و خیلی وقته باهمیم.الان 17 سالمه و یعنی دوساله که پيش هميم. اسمش کيم سئونگ وو عه (کيم سونگ سو نيست).خيلي دوسش دارم. هر روز باهم ميريم دانشگاه و برام ايس موکا ميگيره.

مثله هميشه نوشيدني مورد علاقه ي من.ِامروز هم همين اتفاق افتاد .دم در بودم تا اينکه با ماشنيش اومد.عينکشو برداشتو گفت:برسونمت ،خوشگله! گفتم:مسخره! گفت بدو بريم! سوار شدم.گفت:چخبرا؟ داشتم کمربندمو ميبستم.وقتي بستم تا خواستم برگردم بهش بگم خوبم،گفت :اوهههه! چه خوشگل شديييي! گفتم مرسي اوپا! بعد ايس موکا مو داد گفت:ايس موکا،مثه هميشه! گفتم:ميسييييي! اونم قهوه شو داد دستم تا تو دانشگاه بخوره.

وقتي رسيديم،اول خودش پياده شد بعد درو براي من باز کرد و من پياده شدم.با لباس جديدم،مثه الماس بين بچه ها مي درخشيدم تا اينکه يه ماشين ليموزين مشکي از توي اب گِلاي بارون ديروز رد شدو ريخت رو من!(اينم از شانس مايه!)بعد پارک کردم.جيغ زدم.گفتم:واااااي!لباسمممم! اوپاااااا! سئونگ وو رفت دم ماشين ليموزين. هيچي ديگه،اون ماشين لامصب اولين روز دانشگاهمو خراب کرد.

. رفتو با دادوبيداد گفت :هي! حواستون کجاست! بعد هفت پسر اومدن بيرون و تعظيم کردن و معذرت خواستن. رفتم جلوشون گفتم:معذرت خواهيتون به تهِ پام! الان لباسمو چکار کنمممممم!لباس نازنينممممم! دوباره تعظيم کردن و گفتن متوجه چاه گِل نشدن.بعد سئونگ وو تهديدشون کردو گفت از اين به بعد حواسشونو جمع کنن وگرنه... بعد هيچي نگفت منو سوار ماشين کرد رفت سمت خونه تا سريع سريع يه لباس ديگه بپوشم.

پوشيدم و اومدم بيرون نشستم تو ماشين و خم کرده بودم و دست به سينه نشسته بودم.گفت:بيبي من چي شده؟ گفتم:نميبيني ؟خواستم با لباس نو و خوشگل برم تو اما اونا گند زدن به روزم! گفت:بيبي لباست که خوشگل نبود .بيشتر عصبي شدمو گفتم :خوشگل نبود؟پس اون به به و چه چهت چي بود؟هان؟ گفت :خوشگلي تو باعث زيبايي لباست مي شد! اخم تبديل به خنده شد .گفتم:ايشششششششش!چرا اينقدر خوبيييييييي!