بیگانه ای که جان گرفت 2

ولی من مثل اونها نیستم کمک اش می کنم من شاید از یه جای دیگه اومده باشم ولی من مثل زمینی ها سرد بی احساس نمی شوم دختر رو بغل کردم و روبرو در سفینه وایسادم سفینه ازم پرسید :مطمئنی؟؟ گفتم :نمی دونم ولی نمی خواهم مثل اونها رفتار کنم می تونی نجاتش بدی؟ سفینه : آره و در سفینه باز شد و من وارد شدم و بعد به اتاق درمان رفتم و دختر رو گذاشتم روی تخت درمان و از اتاق بیرون رفتم و به اتاق فرمان رفتم سفینه دقیقا همون شکلی بود که چند سال پیش بود یه خونه زمینی البته این بار افراد خونه خیلی تغییر کرده بودن بل فایر : سفینه برای ورود به اطلاعات زمینی باید چیکار کنم سفینه : اول باید خودت مثل یکی از انسان برای ورود به سازمان اطلاعات یکی از کشور های بزرگ و قدرتمند کره زمین در خواست کنی و تمام تلاشت کنی تا دارد شی و بعد اطلاعات رو با این فلش فوق بیشرفته از سیاره خودمون انتقال بدهیم و بعد به سیاره خودمون بریم . احتمال مرگ شما 98درصد و احتمال سالم برگشتن1 درصد و احتمال این که اینجا گیر بیفتی 1 درصد نکاتی که شما رو تحدید میکنه _ لو رفتن هنگام درخواست به سازمان و مرگ _ لو رفتن نقشه و با خبر شدن از وجود ما که به مرگ همگانی ما منجر میشه.....

بل فایر :باشه حله ولی وارد شدن خیلی سخته سفینه :تو نیاز به پارتی داری بل فایر :پارتی چی هست؟؟ سفینه :وقتی یه آشنا داشته باشی که اونجا کار میکنه اون کمک ات میکنه هرجور شده تو اونجا استخدام شی هرچند که استعداد کمتری داشته باشی! بل فایر :چه مسخره یعنی انسان ها اونهایی که استعداد دارن رو بخاطر آشنا های خودشون نادیده میگیرن چه نا عادلانه البته اونها چیزی به نام عدالت بلد نیستن! خب حالا حال اون انسان چطوره سفینه :اون دختر حالش خوبه فکر کنم دختر رئیس سازمانی هست که می خواهی توش بری بل فایر :پارتی؟؟؟ سفینه :حتی فکرش نکن اون احساس داره بل فایر:آه! سفینه عزیز تو فکرمی کنی این انسان ها احساس دارن قلب اونها از سنگه ولی خب شاید چون فکر می کنم از خودشونم یکم در حقم خوبی کنه و یه پدرش سفراشم کنه منم راحت تر می تونم اطلاعات جمع کنم و برگردم سفینه :اما.. بل فایر :می دونی چیه من فقط به معموریت که الان داخلش آهمیت می دهم برام مهم نیست که چه اتفاقی برای اون انسان می افته از اتاق فرمان بیرون رفتم و داخل حال بودم که نگاهم به ساعت افتاد به زمان ما صبح بود و به زمان اونها 2 شب چه جالب سریع تر حرکت کردم دستگیره در رو گرفتم و به سمت پایین

فشردم در باز شد دخترک روی تخت نشسته بود و متعجب به اطراف نگاه می کرد با صدایی نسبتا رسا گفتم سلام وقت بخیر _سلام وقت شماهم بخیر در نظر من مودب بود برای همین سکوتی که دقیق ها بین ما حکم فرما بود رو شکستم و رو به دخترک رو به روم گفتم :بنظرت برای بیرون بودن دیر وقت نیست؟ دخترک :...... بلفایر :من هرگز عادت نداشتم که سوالی بی جواب رها کنم پس دوباره سوالم تکرار کردم بنظرم این زمان برای بیرون بودم مناسب نیست مخصوصا برای یه دختر تنها برای چی بیرون بودی؟ دخترک :راستش... خب.. فرار کردم. بلفایر :از چی؟ دخترک :از آدمای سنگ دل! و دوباره سکوت حکم فرما شد بلفایر :یعنی تو هم انسان نیستی؟ دخترک : آه!! اگر انسان بودن به معنای اینه که در هر زمان با حرف هام بقیه رو آزار بدم و اونها رو قضاوت کنم یا اینکه برای شادی خودم قلب آدم های اطرافم رو بشکنم و بهشون اهمیت ندهم من هم انسان نیستم!!! بلفایر قصه ما متعجب در افکارش غرق بود و متوجه گذر زمان نبود که دخترک رشته افکار بلفایر رو از هم درید و گفت :تو اینجا توی یه بیابون دور از شهر چیکار می کنی؟ بلفایر جوری رفتار کرد که انگار سوال دخترک رو نشنیده البته اون همیشه همین طور بود به

سوال می کرد ولی سوالات جواب نمی داد عقربه ها یکی پس از دیگر به جلو حرکت می کردند و صدای سنگین سکوت در سرار پیچیده بود تا اینکه عقربه بر روی 3 بامداد جلو می کرد بلفایر :تو چرا به زمین اومدی؟ دخترک متعجب به سوال بلفایر فکر می کرد بلفایر دوباره تکرار کرد چرا به زمین اومدی؟ درسته بلفایر عادت نداشت سوالی رو بی پاسخ بزاره دخترک: نمیدونم شاید برای اینکه زندگی کنم و ازش لذت ببرم!! البته فکر کنم تو این معموریت شکست خوردم!! بلفایر متعجب به دخترک رو برو اش چشم دوخته بود دختری که انگار غم های زیادی رو پشت چهره رنگ پریده اش پنهان کرده بود بلفایر : چطور تو دختر یک انسان هستی و خودت یک انسان نیستی؟ دخترک : این دلیل خوبی نیست چون پدرم یه انسان بی رحم و بی روحه من هم شبیه اون باشم. بلفایر کمی سکوت اختیار کرد و گفت :من اولین باری که به زمین اومدم فکر می کردم انسان ها مهربونن به هم کمک می کنن و قلب هم نمی شکنن ولی بعد فهمیدم اونها اصلا قلب ندارن اونها فقط به خودشون اهمیت

ادامه نتیجه 😐☕👈🏻

یکی دیگه 👈🏻