هری پاتر و فرزند نفرین شده (1)

پرده یک ، صحنه ی یک : کینگز کراس ایستگاهی شلوغ و پرازدحام ، مملو از مردمی که می خواهند به جایی بروند . در میان هیاهو ، دو قفس بر روی دو چرخ دستی پر از بار تکان می خورد . دو پسر ، جیمز پاتر و آلبوس پاتر آن ها را هل می دهند و مادرشان جینی در پی آن ها می آید . یک مرد سی و هفت ساله ، هری ، دخترش لی لی را روی شانه هایش گذاشته است .

آلبوس : پدر ، اون همش همون حرفو می زنه . هری : جیمز ، تمومش کن . جیمز : من فقط گفتم اون ممکنه تو اسلیترین بیفته . خب واقعا هم ممکنه ... ( نگاه پدرش را می بیند ) باشه . آلبوس : ( به مادرش نگاه می کند ) واسم نامه می نویسید مگه نه ؟ جینی : اگه بخوای هر روز این کارو می کنیم . آلبوس : نه ، هر روز نه . جیمز می گه بیشتر آدما تقریبا ماهی یه بار از خونه نامه دارن . من نمی خوام ... هری : ما پارسال سه بار در هفته برای برادرت نامه می نوشتیم .

آلبوس : چی ؟ جیمز ! آلبوس نگاهی سرزنش بار به جیمز می اندازد جینی : بله . بهتره همه ی چیزایی که در مورد هاگوارتز می گه رو باور نکنی . برادرت شوخی کردنو دوست داره . جیمز ( با پوزخند ) : حالا میشه بریم ؟ آلبوس با پدر و بعد به مادرش نگاه می کند

جینی : تنها کاری که باید بکنی اینه که مستقیم به سمت دیوار بین سکو های نه و ده خرکت کنی . لی لی : من خیلی هیجان زده ام . هری : توقف نکن و نگران این که می خوری بهش نباش ، این خیلی مهمه . اگه عصبی هستی بهتره بدویی . آلبوس : من آماده ام . هری و لی لی دست شان را روی چرخ دستی آلبوس می گذارند . جینی به کمک جیمز می رود و تمام خانواده با سرعت به سمت ستون می دود .