داستان باب اسفنجی ، دوستی آقای خرچنگ و پلانگتون

همه چیز از جایی شروع شد که آقای خرچنگ تصمیم گرفت به سفر برود پس رفت تا....

از بیکی باتن دور شد و در بیابانی رفت ناگهان دیگ گوشتی که همراه خود داشت را روی شعله گذاشت و نمک و فلفل و دارچین و ادیویه های دیگه را اضافه کرد پلانگتون که از دور شاهد ماجرا بود و فهمیده بود که فرمول سری چیست به خانه خود بازگشت

تق تق تق (صدای در زدن)باب اسفنجی در رستوران خرچنگ را باز کرد و در کمال نا باوری پلانگتون را دید پلانگتون هم بلند فریاد زد که فرمول سری چیزی نیست جز گوشت و کمی ادویه همه ی مشتری ها رفتند

سپس پیش خرچنگ رفت و به او گفت که اگر میخواهی اوضاع بهتر شود باید دنبال من بیایی

به در خانه سندی رسیدند سندی در را باز کرد کلاه حبابی پوشیدند و وارد شدند

پلانگتون موضوع را گفت سندی گفت بهترین راه برای درست کردن بهتربن راه برای درست کردن غذایی خوب ریختن جلبکی خاص است که راهش خیلی دور است

برای رفتن به اونجا باید پیش عموی من بروید آقای خرچنگ: مگر عموی تو در خشکی زندگی نمیکند نه او مانند من در خانه حبابی زندگی میکند

به خانه ی عموی سندی رسیدند پلانگتون موضوع را مطرح کرد عموی سندی ماشین معلقی را به همراه نقشه ای که داشت به آنها داد آنها رفتندتا اینکه صیادی آنها را گرفت (تا اینجا هیجانی نبود)

آنها در آکواریوم بودند که خیلی دور بود ولی آنها جلبکی که دنبالش بودند را دیدند در آکواریوم

برای آنها غذای ماهی ریختند ولی آنها نخوردند هی کاش الان خانه بودیم باید نقشه ای کشید

مسئول آ‌کواریوم‌ آمد تا آن را تمیز کند خرچنگ با چنگال هایش دست آن را چنگ روی شانه او پرید و او را بیهوش کرد خرچنگ چون دو زیست بود ولی پلانگتون رفت توی لیوان آبی و رفتن

حالا چطور برگر دیم بیکینی باتم آنها پشت کالسکه بچه ای که می رفت سوار شدند پلانگتون یاد سفر هایی که با خرچنگ می رفت افتاد

آنها به دریا که رسیدند داخل آب پریدند که باب اسفنجی را دیدند😡🤬

تو مارو تعقیب می کردی🤬😡 ولی ارزشش رو داشت بریم

فرمول سری خرچنگ اصلادخوش مزه نشده بود پلانگتون کمی جلبک و چام اضافه کرد طمع بی نظیری داشت.... (حالا دو رفیق دوبارع باهم دوست شدند) این داستان ادامه دارد