Miraculous 34

و میرسیم به آنچه گذشت: خب تو پارت قبلی با زندگی و شرایط کارمن و رابرت آشنا شدیم و اینکه قراره مرینت و آدرین به لندن سفر کنن و همچنین کارمن و رابرت یک جنگ با مستربت داشتند ولی نتونستم معجزه گرش رو بگیرند و اون فرار کرد😟خب بریم برای ادامه...

که یهو...پلگ از جیب پیرهنم اومد بیرون و با یه قیافه مظلومانه گفت:آدرین من...پریدن وسط حرفش و گفتم:پنیر میخوای😂میدونم برو رو میز اتاق غذاخوریه اونجا برو بخور فقط حواست باشه دیده نشی که راشل سکته میزنند😂گفت: باشه فقط امیدوارم برای شکمم کافی باشه😆خندیدم و گفتم هیچی شیکم تو رو سیر نمیکنه😒فقط یه قیافه سرشار از تعجب گرفت و از در رد شد...پشتم رو نگاه کردم و دیدم مرینت هم زیر زیرکی داره با تیکی حرف میزنه، رفتم پیشش و از پشت بغلش کردم گفتم:چی میگید خانوما!؟تیکی خندید و گفت: بهتره به آدرین هم بگی مرینت! گفتم چی رو باید به من هم بگی؟😳مرینت گفت: به آلیا و نینو هم گفتم با ما بیان😪گفتم: چی؟چرا؟مرینت گفت: اگه بریم لندن باید خیلی حواسمون جمع باشه چون مسترکت قطعا بیکار نمیشینه و میاد دنبالمون واسه همین گفتم اون هم بیان و خوشبختانه اونا هم قبول کردن...گفتم:ولی ما که قرار نیست تو لندن لیدی و کت بشیم⁦☺️⁩مرینت یه لبخند تلخ زد و گفت: اما اگه کارمن و رابرت به کمک احتیاج داشته باشن ما نمی‌توانیم بشینیم و فقط نگاه کنیم😅گفتم:خب...تیکی پرید وسط حرفم و گفت:مرینت جنبه خوب داستان رو نگاه کن تو و آدرین میتونید از نزدیک کارمن رو زیر نظر بگیرید...در ضمن مطمئنم مادر رابرت هم میتونید ملاقات کنید.😅

(نکته:پدر رابرت شغلش مدیر یکی از هولدینگ های بزرگ نیویؤرک هست واسه همین خیلی به ندرت می‌تونه خانواده اش رو ببینه و همچنین مادرش هم دندانپزشکه)مرینت گفت: نمیشه تیکی اونا نمیدونن رابرت همون سوپرلیون هست🤫تیکی میخواست یه چیزی بگه و به جای اون من حرف زدم و گفتم : اما به بهانه کارمن و رابرت که...مرینت با خوشحالی گفت: البته...چرا خودم اینو نفهمیده بودم🤩(منظورش ام بود که با همن)منو تیکی با هم خندیدیم و تیکی هم رفت پیش پلک تا ماکارون بخوره... از زبان رابرت: ساعت ۴ بعد از ظهره و من تو خوابگاه پسر ها هستم ، خدارو شکر مدرسه به بچه های بالای ۱۵ سال این اجازه رو میده که برن بیرونو بگردن🤩😄سریع از قسمت خوابگاه اومدم بیرون و رفتم سمت خوابگاه دخترا و یهو کارمن همزمان اومد بیرون😂خندیدم و گفتم: چقدر هماهنگیم...کارمن اومد بغلم کرد ، تعجب کردم و گفت:چی شده؟گفت:صبح نتونستیم صحبت کنیم اما خواهش میکنم دیگه به خاطر کسه دیگه ای جاتو از کنار من عوض نکن ، خندیدم و گفتم به خاطر این ناراحتی؟گفت: به نظر مسخره میاد نه؟سریع گفتم: نه نه منظورم این نبود یعنی این چیزی نیست که ارزش ناراحتی تو رو داشته باشه🥰😁و بعد منم بغلش کردم

از زبان کارمن:می‌خواستیم همدیگه رو 💏 که یهو... یه صدای آشنا از ته راهرو شنیدم، پشتم رو نگار کردم و دیدم دیویده!!(دوستان یه یادآوری میکنم دیوید پسر آلیا و نینو هست)وقتی دیدمش خیلی تعجب کردم ، اون الان باید پاریس میبود😳پس اینجا چیکار میکرد!؟گفتم:دیو؟اینجا چیکار میکنی؟رابرت گفت:اونو میشناسی؟دیوید اومد جلو و گفت:سلام دیوید هستم ،دوست بچگی کارمن⁦☺️⁩گفتم: ااا رابرت ، دیوید پسر دوست های خانوادگی پدر و مادرمه😅رابرت رو به من گفت:شاید بهتر بود قبلا بهم میگفتی🙄گفتم: موقعیتش پیش نیومد...بعد رو به دیوید گفت: رابرت هستم ام...دیوید گفت:بی-اف کارمنی میدونم😅رابرت گفت می‌دونی!؟من سریع وارد عمل شدم و گفت: دیو پاریس زندگی میکنه احتمالا بابا و مامانم بهش گفتن😁دیوید سر تکون داد و با رابرت دست دادن...(دوستان دیوید هیچی راجب هویت رابرت و کارمن و پدر و مادرش و مرینت و آدرین و....نمیدونه)گفتم دیو اینجا چیکار میکنی؟گفت:مادر و پدرم پس فردا با پدر و مادر تو میان اینجا منم خواستم زود تر بیام و این دو روز رو با شما بگذرونم و اونا هم قبول کردن خلاصه که اینجوری شد که من الان اینجام😅😁رابرت گفت: ما می‌خواستیم بریم بیرون تو هم میای؟دیوید گفت:آره خوشحال میشم بیام😄گفتم:پسرا اگه حرفاتون تموم شده ساعت ۵ شده و منو رابرت تا ساعت ۹ باید خوابگاه باشیم😒رابرت گفت: درسته ، بهتره الان راه بیوفتیم...(عکس رو همینجوری گذاشتم)

2 ساعت بعد از زبان رابرت: بعد از کلی خوشگذرونی با دیوید و کارمن تو کافی شاپ کنجکاو شدم ببینم دیوید شب رو کجا میمونه😁پس گفتم: هی دیوید تو شب رو میای پیش ما؟ دیوید گفت: نه من که نمیتونم شبو تو مدرسه شبانه روزی بمونم😐کارمن سریع گفت: پس میری هتل؟دیوید جواب داد: آره یه هتل رو بابام رزرو کرده شمارو رسوندم میرم اونجا☺من گفتم: اما ما که بچه نیستیم خودمون میریم راه تو هم طولانی میشه میخوای تاکسی بگیرم از همینجا بری؟دیوید گفت: خیلی ممنون...همون لحظه یه تاکسی داشت از خیابون رد میشد ، کارمن از تو پیاده رو دستش رو تکون و وقتی تاکسی وایساد من از پیاده رو اومدم بیرون و دم پنجره تاکسی وایسادم و گفتم : لطفا ایشون رو به هر هتلی که گفتن ببرید ، راننده سر تکون داد...دیوید گفت: ممنون بچه ها...و بعد سوار تاکسی شد ، کارمن گفت: بعدا میبینمت دیوید😊👋همین که تاکسی راه افتاد من کارمن رو هل دادم تو یه کوچه خلوت جوری که جفتمون با هم خوردیم زمین😂(دقیقا مدل زمین خوردن مرینت و آدرین که میوفتن رو هم😂)من سریع از رو کارمن بلند شدم و ازش عذرخواهی کردم، کارمن با یه قیافه به هم ریخته گفت: چته ، چرا اینجوری میکنی؟ گفتم:آخه دیوید اومد نذاشت ما جایی که واقعا می‌خواستیم بریم😟کارمن گفت: مگه کجا میخواستی بریم؟ با ذوق و شوق گفتم: ساعت!(دوستان منظور از ساعت ، ساعت بزرگ لندن هست)کارمن تعجب کرد و گفت: چی؟ساعت چرا؟،گفتم:نمیدونم ، مامان بابای تو قرار های عاشقانه شون رو بالای برج ایفل میذاشتن منم گفتم ما هم تو ساعت بزرگ لندن بزاریم😁کارمن سرخ شد و گفت: پس یه قرار عاشقانه بهت بدهکارم😂من یهو کارمن و هل دادم و تکیه دادمش به دیوار کوچه و دو تا دستم رو دورش گذاشتم و به چشماش نگاه کرده😃اونم اول تعجب کرد ولی بعد همراهی کرد، به چشم های هم زل زده بودیم ، من آروم نزدیکش شدم و بعد💏...

وقتی از هم جدا شدیم تقریبا ساعت 8 شب بود ، وقت نداشتیم پیاده بریم ، بنابراین مجبور بودیم تغییر شکل بدیم...لایت از جیبم اومد بیرون و گفت: شما دوتا انگاری زیاد بهتون خوش میگذره ها😂وولفی هم سرشو از کیف کوچیک کارمن درآورد گفت: کاملا موافقم😂کارمن گفت: اصلا حواسم بهت نبود😑من گفتم: حالا چی شده مگه ، گناه نکردیم که...لایت رو هوا یه حالت دراز کشیدن به خودش گرفت و با خنده گفت: ولی من نگرانم بعدا گناه هم بکنید😓😂منو وولفی و کارمن با هم خودمون گرفت و کارمن گفت : نه دیگه اون ایشالله باشه برای چندین سال آینده😂گفتم: شایدم زود تر...وولفی خندید گفت: دو کلمه هم از مادر عروس😂کارمن خندید و گفت:متاسفانه باید نا امیدت کنم من تا 18 سالگی هیچ کاری رو بدون رعایت اصول انجام نمی‌دم😂😐فقط مونده تو 16 سالگی منو بدبخت کنی!!گفتم : اما منم با تو بدبخت میشم ، بلاخره منم تو 16 سالگی نمی‌خوام پدر شم😂لایت و وولفی با هم داد زدن : بسهههه دیگه الان دیرتون میشه ها...من گفتم راست میگید و بعد داد زدم : (لایت ، یال های شیر سرافراز) و تبدیل به سوپرلیون شدم ، بعد کارمن گفت: (وولفی زوزه گرگی فعال) و بعد تبدیل به گری وولف شد...با هم از رو ساختمون ها پریدیم و رد شدیم و تو نزدیک ترین کوچه نزدیک مدرسه به حالت عادی برگشتیم و رفتم تو راهرو خوابگاه ها ، من کارمن رو بغل کردم و گفت: فردا میبینمت ، کارمن گفت: امیدوارم فقط فردا کنار کورتنی نشینی...گفتم : هرچی تو بگی هاپویی😪کارمن گفت : هاپویی؟ این یکی جدیده!؟گفتم بله چند وقتی هست روش کار میکنم😂کارمن خندید و بعد رفت تو خوابگاه دخترا ، منم برگشتم و رفتم تو خوابگاه پسرا و رو تخت خودم دراز کشیدم ، معجزه گر ام(گردنبند چوبی طرح شیر) درآوردم و بعد یه دلهره افتاد تو دلم و دوباره گردنم کردمش ، یواشکی هم یه تیکه تافی از کشور بغل تختم برداشتم و دادم به لایت ، بعد خودم دراز کشیدم و یکم به اون موقعی که با کارمن تو کوچه بودیم فکر کردم و بی اختیار لبخند میزدم😂و کم کم ذهنم خسته شدم و خوابم برد و بلاخره حدودای ساعت 10 خوابیدم... فردا صبح ساعت 7 از زبان مرینت: با یه صدای خیلی بلند و شبیه انفجار از خواب بیدار شدم ، آدرین هم از خواب پریده بود...خیلی با عجله و با همون لباس خواب هامون دست همدیگه رو گرفتیم و رفتیم در عمارت رو باز کردیم و من از چیزی که دیدم خیلی تعجب کردم! چون دیدم که....(عکس صفحه میراکلس شیر)