او آب بقاست !

بسم رب رقیه

یه خواهر بود . خیلی برادرش را دوست داشت . هیچوقت آنها را جدا نمیدیدی . همیشه باهم بودند . بعد از ازدواج خواهر ، سه روز که گذشت ، رفتن به دیدارش . دیدن که یه گوشه نشسته ، پاهایش را بغل کرده و در حال گریه است . پرسیدن :《 تازه عروس ما از چی ناراحت است ؟》 آرام اشک هارا پاک کرد و گفت :《 سه روز است برادرم حسین را ندیده ام 》 گفتند :《 اشکالی نداره ، الان میرویم و او رو به اینجا می آوریم 》 به سوی خانه برادر حرکت کرد . از چیزی که دید متعجب نشد . حکایت علاقه این خواهر و برادر در کل مدینه زبانزد بود . برادر هج دلتنگ خواهر بود . گذشت و در یک روز ، خواهر با کاروان برادر برای حج حرکت کرد . اما در آن میان ناگاه حج را رها کرد .

مقصد کوفه بود اما در کربلا از مرکب پیاده شدند . در آن شب برادر با همه اتمام حجت کرد . خواهر میترسید از اینکه یاران ، برادرش را ترک کنند . صبح روز بعد ، طبل ها جوری کوبیده شد که لرزه بر تن زنان و کودکان اهل حرم انداختند . صدای شیپور ها جنگ را اعلام کردند . دشمن با کشتن یاران به خصوص حبیب ، یار دیرینه برادر داغی عظیم بر قلبش نهادند . نوبت به بنی هاشم رسید . برادر زاده علی اکبر اول از همه رخصت خواست . رفت و دلاوری ها نشان داد . فرزندان خواهر به شهادت رسیدند ، اما گله ای نبود ، در راه برادر و برای برادر همه چیز را میداد . دیگر همه رفته بودند . حتی عباس عزیزش را هم برای آب و برادر داد . حالا نوبت خود حسین بود . چشم باز کرد دید تکه ای از وجودش بر سر نیزه ، روبه روی چشم هاست .

خواهر را به اسارت بردند . اما او اسیر دستات دشمن نبود ، او اسیر آن سر بالای نیزه بود . او کوچه و بازار هارا به دنبال آن سر طی میکرد . قلبش در گرو سر بی جان بود . کودکان را با نوازش سر به خواب میبرد . زن ها را حرف هایش آرام میکرد . اما دل خودش چی ؟ دل خودش را چه چیزی آرام میکرد ؟ نه ، نباید جلوی دشمن خود را ضعیف نشان میداد . شده تمام دختران حرم را به صف میکرد برای نشاندن دشمن . برادرش جان نداده بود که بعد از آن بخواهند فراموشش کنند . از برادرش دل جدا نکرده بود که بعد ها نخواهند دل به او نسپارند . بی حسین نشده بود که . . .

بهر آزادی قدس ، از کربلا باید گذشت / از کنار مر.قد آن سر.ج.دا باید گذشت .