شاهزاده فراری ۶

سلام امیدوارم که از این پارت هم لذت ببرید ، خوشحال میشم نظرتون رو درباره ی داستان بدونم 🌸

نقشه از این قرار بود که : هاوارد برای پشتیبانی در نزدیکی قلعه کمین کنه و زمانی که ما به قلعه نفوذ کردیم با تیر و کمانش ، کماندارهای قلعه رو بزنه . از اون طرف قرار شد که من و اولیور و مایکل از سه جهت وارد قلعه بشیم و به سمت جایی که حدس میزدم مقر فرماندهیشون هست حمله کنیم ، حدس میزدم که نگهبان های قلعه رو گروگان گرفته باشن و توی انبار تسلیحات زندانی کرده باشنشون و همه ی سلاح های توی انبار رو فروخته باشن ، احتمال میدادم جایی که بیشترین محافظت ازش میشه به احتمال زیاد فرماندهشون اونجاست . اگه موفق بشیم که فرماندشون رو بگیریم بقیه شون به احتمال زیاد تسلیم میشن . خورشید غروب کرد و ما از مسافرخونه خارج شدیم ، داخل شهر خلوت بود و فقط یه چندتا مغازه ی آهنگری و نجاری هنوز باز بودن ، سوار اسب هامون شدیم و به طرف قلعه تاختیم . بعد از تقریبا ده دقیقه به نزدیکی قلعه رسیدیم ، هممون سر جاهامون مستقر شدیم قرار بود به محض اینکه تیر آتشینی که من میزنم رو توی آسمون دیدیم حمله کنیم . تیرم رو برداشتم و سرش رو آتیش زدم بعد زه کمان رو کشیدم و تیر مثل ما که توی این شهر غریبه هستیم وارد آسمون بی انتها شد . بعد هم شمشیرم رو کشیدم و طبق معمول از دیوار بالا رفتم و وارد محوطه شدم ، هنوز چند قدم نرفته بودم که صدای قدم های چند نفر رو شنیدم پشت یکی از دیوار ها قایم شدم و صبر کردم تا رد بشن . بعد از چند ثانیه دو نفر که مشعل دستشون بود رو دیدم ، لباس های تیره پوشیده بودن و داشتن با هم دیگه حرف میزدن ، اونی که چاق تر بود و قد کوتاه تری داشت گفت : معلوم نیست رئیس تا کی می خواد اینجا نگهمون داره ، حالا که اسلحه ها رو فرستادیم دیگه اینجا موندنمون چیه ؟ اون یکی که لاغر تر بود گفت : من هم مثل تو نمیدونم جان ، فعلا بهتره که حواسمون به دور و اطرافمون باشه وگرنه قبل از اینکه مهاجم ها بکشنمون رئیس میکشدمون . بعدش ازم دور شدن من هم به طرف جایی که قرار بود حمله کنیم راه افتادم و بعد از چند دقیقه به ساختمونه رسیدم از دیوارش رفتم بالا و وارد بالکن شدم ، خوشبختانه پنجره باز بود ، آروم پنجره رو هل دادم و وارد اتاق شدم ، اونجا یه نفر رو دیدم که روی تخته خوابیده و بعد هم متوجه دو نفر شدم که توی سایه ها پنهان شده بودن بعد از چند ثانیه متوجه شدم که اون دو نفر اولیور و مایکل هستن . شمشیرم رو آماده کردم و نزدیک تخت شدم که یه دفعه ..... .

اون کسی که رو تخت خوابیده بود پتوش رو به طرف اولیور و مایکل پرت کرد و بعد هم یه خنجر به طرف من پرتاب کرد با اینکه تونستم سریع جاخالی بدم اما لبه ی خنجر دست چپم رو برید ، سوزش احساس میکردم و میتونستم خیس شدن آستینم با خون گرمم رو هم متوجه بشم ، ششمیرم رو محکم تر گرفتم و به طرف اون کسی که رو تخت بود حمله کردم اون موقع بود که متوجه شدم رئیس دزد ها یه پسر نوجوون همسن خودمه با موهای سیاه و چشم های سیاه که لباس های تمام مشکی رزمی پوشیده ، یه خنجر دیگه هم دستش بود ، اومد بهم حمله کرد من هم شمشیرم رو به طرفش بردم همون لحظه شمشیرم و خنجرش بهم قفل شدن ، توی عمق چشم هاش نگاه کردم و از اینکه دستم می سوخت عصبانی بودم و با لحن تندی گفتم 😠 : چرا هنوز اینجایید ؟ پسره با صدای نسبتا بلندی گفت : فکر نمیکنم دلم بخواد بهت بگم . بعد شمشیرم رو عقب کشیدم و دوباره بهش حمله کردم همه ی ضربه هام رو جاخالی داد همون موقع اولیور و مایکل اومدن و محاصره اش کردیم ، پوزخند زدم و گفتم : دیگه محاصره شدی . پسره هم پوزخند زد و موهای لختش رو از جلوی چشم هاش زد کنار و گفت : فکر کنم اشتباه متوجه شدی ، شما محاصره شدید . توی همین لحظه بود که در اتاق باز شد و یه سری دزد دیگه اومدن داخل و محاصرمون کردن ، که یه دفعه ......... .

که یه دفعه همه جا رو دود گرفت ، به سمت منشا دود برگشتم و دیدم که توی یه ظرف یه سری چوبن که دارن میسوزن و دود میکنن احتمال دادم که چوب ها باید خیس باشن که اینجوری دود میکنن ، همه ی دزدها سر در گم بودن که یه دفعه همون فرد با شنل سبز پر رنگش وارد اتاق شد و دزد ها رو زد بیهوش کرد ، بعد هم رفت سمت پنجره و از بالکن پرید پایین رفتم روی بالکن وایسادم و فریاد زدم : تو کی هستی ؟ که فقط شب با سکوتش پاسخم رو داد بعد زیر لب گفتم : ممنون هر کی که هستی . همون موقع به طرف رئیس دزد ها برگشتم و شمشیرم رو گذاشتم زیر گردنش و گفتم : چرا هنوز اینجایید ؟ پسره جواب نداد و فقط پوزخند زد . با شمشیرم یکم پوستش رو زخمی کردم و خونش روی شمشیرم جاری شد و گفتم : دفعه ی دیگه سوالم رو تکرار نمیکنم ، گردنت رو همینجا میزنم ، تو این کار تخصص دارم ، باور کن . پسره دندون هاش رو بهم فشار داد و گفت : انگار قراره بوده که یه شخص مهم به جز تو که شاهزاده ی درالییاردی بیاد اینجا برای همین اینجا موندیم ، باور کن چیز دیگه ای نمی دونم . شمشیرم رو کشیدم عقب و به طرف اولیور و مایکل برگشتم و گفتم : اول این ظرف رو ببرید بیرون بعد هم دست اینا رو ببندید و ببریدشون به زندان قلعه بعد هم برید سرباز های خودمون رو از توی انبار تسلیحات آزاد کنید و فرمانده رو بیارید پیشم . اولیور خواست پسره رو ببره که گفتم : با این یکی هنوز کار دارم .

دست هاش رو پشتش با طناب بستم و یه صندلی برداشتم و برعکسش کردم و گذاشتم جلوش و نشستم و گفتم : اسمت چیه ؟ پسره پوزخند زد و گفت : یعنی مهم ترین سوالی که به ذهنت رسید این بود ؟! دستم که هنوز میسوخت عصبانی ترم کرده بود از جام پاشدم و به طرفش رفتم و با پام یه لگد محکم زدم به دهنش ، خون روی زمین پاشید ، با دستم چونه اش رو گرفتم و فشار دادم و گفتم : دفعه ی آخرت باشه که منو مسخره کردی حالا هم عین یه پسر خوب به سوالام جواب میدی ، فهمیدی ؟ دستم رو عقب کشیدم و دوباره برگشتم سر جام روی صندلی و گفتم : اسمت چیه ؟ پسره خونی که توی دهنش جمع شده بود رو روی زمین تف کرد و گفت : نیکولاس حالا راحت شدی ؟ خندیدم و گفتم : واسه ی یه دزد کثیف اسم مناسبیه حالا بگو عضو کدوم گروه هستی . نیکولاس که موهاش جلوی صورتش ریخته بود دوباره پوزخند زد و گفت : شاهزاده تا حالا اسم فرقه ی رستگاران جهنمی به گوشت خورده ؟ اعضای کله گنده ی کلیسای مرکزی درالییارد که یسری قاتل رو استخدام کردن و یسری افراد مذهبی رو برای آدمکشی آموزش دادن و حالا دارن ازشون نهایت استفاده رو میکنن ، هیچکس از نیت واقعیشون خبر نداره فعلا که فقط نیاز به اسلحه دارن اونم زیاد . بعد ساکت شد با نگاهی سرد بهش نگاه کردم و گفتم : همین ؟ اون وقت جنابعالی وسط این ماجراها چیکار میکنی ؟ نیکولاس صورتش رو آورد بالا و گفت : من فقط از دستورات پیروی میکنم . همون موقع یه نفر در زد و اومد داخل دیدم مایکله ، احترام گذاشت و گفت : سرورم فرمانده قلعه تمایل دارن شما رو ملاقات کنن . به طرفش برگشتم و با دست به نیکولاس اشاره کردم و گفتم : این رو ببر به زندان قلعه بعدا بازجویی رو ادامه میدم ، خیلی مواظبش باش ، مثل ماهی لیزه در میره در ضمن بیرون قصر لازم نیست تشریفات رو رعایت کنی و بهم بگو الک .

از اتاق اومدم بیرون و توی راهرو اولیور رو دیدم ، اومد سمتم و با دستش به آستین پاره ام که خونم روش خشک شده بود اشاره کرد و گفت : قبل از هرکاری باید پانسمانش کنی . چون حوصله ی جر و بحث با اولیور رو نداشتم با خستگی گفتم : باشه ، باشه . بعد اولیور گفت : وسایلت رو از مسافرخونه آوردم اینجا توی طبقه ی بالا دومین اتاق گذاشتمشون ، الکل و باند هم برات میارم اونجا ، حالا برو استراحت کن . توان مخالفت نداشتم پس از پله ها بالا رفتم و در رو باز کردم و سریع روی تخت دراز کشیدم ، با اینکه خیلی خسته بودم اما خوابم نبرد و ذهنم مشغول بود از یه طرف داشتم به اون فردی که شنل سبز پوشیده بود و هر دفعه میاد کمکم فکر میکردم از یه نظر بهم برمیخوره که یه غریبه هر دفعه نجاتم میده اما از یه طرف هم ممنونشم ، با این حال هنوز ذهنم مشغول رستگاران جهنمیه قبل از اینکه نیکولاس معرفیشون کنه اصلا نمیدونستم همچین گروهی وجود داره چه برسه به اینکه بخوان یه لشکر رو مجهز کنن . توی همین فکر ها بودم که یه نفر در زد . از جام بلند شدم و روی تخت نشستم و گفتم : بفرمایید داخل . اولیور با یه شیشه الکل و باند اومد داخل و گذاشتشون روی میز و گفت : الک به زخمت رسیدگی کن وگرنه جاش میمونه . پوزخند زدم و گفتم : خوبه که جاش بمونه جزء افتخاراتم میشه . اولیور اخم کرد و گفت : افتخار به این چیزا نیست ، حالا هم من میرم و جنابعالی به زخمت رسیدگی میکنی . بعد اولیور از در خارج شد .

من هم سریع لباسم رو در آوردم رفتم سمت الکل یکمش رو روی زخمم ریختم زخمم نسبتا عمیق بود ، خیلی سوخت ، صورتم رو درهم کشیدم و زیر لب به عالم و آدم بد و بیراه گفتم بعد باند رو برداشتم و دور دستم بستمش . بعد هم یه لباس از توی ساکم برداشتم و پوشیدمش و رفتم بیرون ، تقریبا ساعت حوالی دو شب بود ، میخواستم برم سمت زندان قلعه که اطلاعات بیشتری از نیکولاس بگیرم که وسط راهرو مایکل و دیدم وقتی که نزدیک شد گفت : شاهز.... ببخشید الک زندانی ها فرار کردن . چشمام گرد شد و گفتم : چی ؟؟؟؟؟ فرار کردن همشون ؟؟؟؟ مایکل هم که معلوم بود استرس داره گفت : همه که نه فقط افرادی که توی سلول اون بچهه بودن فرار کردن . گفتم : منظورت از بچه همون رئیسشونه ؟ گفت : آره . عصبانی شدم و دندونام رو بهم فشار دادم و گفتم : لعنتی ، بقیشون رو همین الان به زندان درالییارد منتقل کن ، زود . بعد مایکل رفت تا کاری که بهش گفتم رو انجام بده ، توی این شرایط منتقل کردنشون بهترین کار ممکنه ، داشتم میرفتم توی محوطه ی بیرونی که یکم هوا بخورم که سر راه اولیور رو دیدم دوباره با اخم اومد جلو و گفت : استراحت کردی ؟! همون اخم رو تحویلش دادم و گفتم : من بچه که نیستم در ضمن حالم هم خوبه و هر وقت احساس کنم به استراحت نیاز دارم ، استراحت میکنم . اولیور گفت : الک زیاد به خودت فشار نیار ، راستی فرمانده رو دیدی ؟ گفتم : به دلیل اینکه یه آدم عصا قورت داده گفت استراحت کنم هنوز ندیدمش . اولیور خندید و گفت : خدا اینجور آدم های عصا قورت داده رو ایشالا همیشه برات زیاد کنه . خندیدم و گفتم : در ضمن دستم هم پانسمان کردم . اولیور گفت : این شد شاهزاده ی کارتیا حالا هم برو بخواب که فردا کلی کار داری . خستگیم بهم غلبه کرد و گفتم : باشه . بعد هم رفتم طرف اتاقم .

خب دیگه این پارت هم تموم شد .

امیدوارم که تا اینجای کار از داستان لذت برده باشید . 🌸

خوشحال میشم نظراتتون رو درباره ی داستان بدونم . 😊

و اما عکس این پارت به نظرتون کیه 😎 ؟