تنهایی زیر بارون

نمیدونم چرا به این کوچه، زیر بارون، وقت تنهایی ، خیلی علاقه دارم حس میکنم خودمم، از شلوقی بدم میاد از اینکه تو جمع باشم دوست دارم تنهایی زیر بارون توی این کوچه راه برم احساساتم و بیرون بریزم و اروم بشم ?

من اوکویونم و این داستان غم انگیز منه

امروز هم دارم مثل شب های دیگه ای که بارون میاد زیر قطرات بارون تو کوچه اه میرم همون کوه ای که راز هام رو میشنوه و اشک هام رو بهروی اسفالتش می پذیره

با چکمه های سورمه ای رنگم دم به هریم اب می گذارم و روی اسفالت زیر نوی چراغ برق میشیم

سرم رو بین زانو میزارم و اشک هام دوباره جاری میشه

یک قمیتو دلم هست اما نمیدونم از چی

سرم رو بلند میکنم ، اما روبروی خودم یک ادم میبینم

چشمام رو با استین بلند لباسم پاک کردم، دیدم یک پسر هم ین و سال خودم داره از کنار درخت کاج روبرو

نگاش که میکنم میبینم یک قطره اشک از چشماش روی اسفالت کوچه افتاد

اونم روبروی من تکیه به درخت کاج ان ور کوچه داد اما یک ان نگاهش به من افتاد...