داستان کوه طور، ارنی و لنترانی و شعرهای زیبا

متن زیر را اگر دستی در دنیای مجازی داشته باشید قطعا بارها دیده اید: موسی خطاب به خداوند در کوه طور: اَرَنی (خود را به من نشان بده) خداوند: لن ترانی (هرگز مرا نخواهی دید) ۱)سعدی: چو رسی به کوه سینا ارنی مگو و بگذر، که نیرزد این تمنا به جواب "لن ترانی" ۲)منسوب به حافظ: چو رسی به طور سینا ارنی بگو و بگذر، تو صدای دوست بشنو، نه جواب "لن ترانی" ۳)منسوب به مولوی: "ارنی" کسی بگوید که تو را ندیده باشد، تو که با منی همیشه، چه "تری" چه "لن ترانی" ،،، و جالبه تنها بیت اول مال سعدی هست و دو شعر بعدی در هیچ یک از اشعار حافظ و مولوی یافت نمیشود. اگرچه جفتشون از نظر مفهوم فوق العاده زیباست و مهم نیست کی گفته

حالا چند نمونه دیگه از این اشعار رو بخونیم:

طباطبایی: سحر آمدم به کویت که ببینمت نهانی، اَرِنِی نگفته گفتی دوهزار لَن تَرانی

ناشناس: نرسی به طور سینا چو نباشی در پی ما، چو تو باشی در پی ما چه نیازی به ترانی

عطار نیشابوری: گویم «ارنی» و زار گویم، ترسم ز جواب «لن ترانی»

مولوی: به فلک برآ چو عیسی ارنی بگو چو موسی، که خدا تو را نگوید که خموش لن ترانی

ناشناس: چو هزار لن ترانی برسد ز آسمان ها تو بگو و باز بشنو ارنی و لن ترانی

خودم: چو رسی به کوه سینا ارنی بگو و مگذر، چه خوش است از او جوابی چه تری چه لن ترانی