زمان time. P3

سرمو انداختم پایین و رفتم پیشش نشستم. یهو ی معلمه اومد تو.با خودم گفتم الان فارسی داریم ولی، این یارو دیگه کیهههه؟ از بقلیم پرسیدم این یارو دیگه کیهههه؟ گفت نمیدونی؟ این همونیه که همه ازش متنفرن. معلم دینی. با خودم گفتم ما که تو این پایه اصن دینی ندارییییم. از ترس پاهام یخ زده بود. بعد چند دقیقه از معلم اجازه خواستم و رفتم بیرون. رو تابلو کنار کلاس نوشته شده بود:سال جدید را به همه دانش آموزان تبریک میگیم. با خودم گفتم ولی الان که عید نیس، حتما قدیمیه. رفتم از یه خانمی که پشت میز، تو راهرو نشسته بود پرسیدم، ببخشید امسال چه سالیه؟ گفت:دخترم مسخره میکنی؟ گفتم نه من کاملاااا جدیم. گفت سال70. مگه تابلو رو ندیدی؟ گفت چرا چرا... ازش پرسیدم شما اسم منو میدونین؟ گفت مطمعنا داری مسخره میکنی، ولی اره اسمت تاراس. پستمون زیاد به هم میخوره. گفتم شما اسم منو میدونین، اسم مادرم رو چطور؟ گفت اهااا نسرین خانم. ولی چرا پای مادرت رو کشیدی وسط؟ گفتم هیچی ممنون و دویدم سمت حیاط. نشستم رو چمنا. بعدش هر چیزی که تا الان فهمیده بودم گذاشتم کنار هم. الان ساله هفتاد عه.یکی هست که دقیقا مثل منه، مامانم هم نسرینه. ولی ی لحظه وایسا، الان سال 70 که نیس هیچ، اسم مامانم هم نسرین نیسسسسس. نسرین مامانبزرگمه که پارسال فوت کرد. مامان من، با من هم اسمه، مامانبزرگم وصیت کرده بود اگه مامانم دختر دار شد اسمشو بزاره تارا. پس خبر خوب اینه که من برگشتم به گذشته. حالا سوال اینجاست که من چجوری باید برگردم اینده؟؟

از اونجایی که زنگ آخر بود همونجا تو حیاط موندم. اخرای زنگ دویدم سمت کلاس و به دروغ به معلم گفتم مادرم اومده دنبالم و حالم خیلی بده. بعد کیفم رو برداشتم و رفتم بیرون. زنگ که خورد من جلوی در همچنان منتظر بودم. دیدم یکی داره میاد که خیلی برام عزیز بود، یکی که همیشه دوسش داشتم و از دست دادنش برام درد بزرگی بود. مامانبزرگم. ولی اون الان مامانم رو داشت نه منو. یهو چشمش به من خورد. از مامانم پرسید این دختر رو میشناسی؟ گفت: اره مامان. خیلی به هم شبیهیم. از چهره عزیز معلوم بود که شک کرده، به این همه شباهت شک کرده.

بچه ها ببخشید من مریض شدم نمیتونم خیلی سرمو بندازم تو گوشی. ببخشید اگه داستان کوتاه بود. قول میدم پارت بعدی رو طولانی تر بنویسم❤🙂

روز خوش.