زیباترین قتل پارت 6

(خلاصه رای به نفع پسرا میشه و دخترا میرن یه طرف دیگه و مرینت و الیا کنار هم میشینن)خواستم چیزی بگم که..الیا:قبل از اینکه بپرسی من گرل فرند نینوئم😐✌و تو اینجا چه غلطی میکنی؟ _من باید نقش نامزد ادرین رو بازی کنم تا شر اون دخترا رو از سرش کم کنه _اوووو از کی تاحالا استاد شده ادرین؟😈 _خودش گفته هر جایی غیر کلاس ادرین صداش کنم😐🤷🏼‍♀️ _😌 _آآآآه،بس کن..لیوان🍷رو از رو میز برداشتم و شروع کردم به خوردنش اما حرف اخرش تو سرم اکو شد "به نظرم استاد نظر خاصی بهت داره عزیزم!" _راستی مری..نگاهمو به سمتش سوق دادم _بله؟ _کلی اطلاعات از استادمون به دست اوردم. _واقعا؟بگوووووو

_باشه بابا😂قبلنا یه گ.ر.ل فرند داشته به اسم کاگامی،اما جدا می شند.ایدی پیج دختره رو هم پیدا کردم.(منظورش کاگامیه)_پیج دختره رو بیار _بیا..گوشی رو ازش گرفتم.بالاخره بعد کلی گشتن یه عکس از خودش و ادرین پیدا کردم که پایینش نوشته بود(پایان قصه دونفر همیشه تا پای پیری و مرگ نیست)همینجوری به عکس خیره بودم که با صدای الیا به خودم اومدم:گوشی رو بده دیگه._بیا.و گوشی رو بهش دادم...نشسته بودیم که ادرین از جاش بلند شد و اومد سمت ما:مری،یه دقیقه بیا. بلند شدم و دنبالش تو یه اتاق رفتیم.یه گوشه به دیوار تکیه دادم که اونم اومد نزدیکم_خب،چیکارم داشتین؟..اومدم نزدیک تر اروم گفت:ببین،باید بزاری ببو.سمت _چی؟چرا؟ دوباره اروم گفت:لایلا شک کرده ما نامزدیم(لایلا یکی از اون سه تا دختراست)الانم پشت راهرو وایساده.این‌و گفت و بلافاصله لب.ش‌و روی ل.بم گذاشت که نفسم بند اومد و یه حس عجیبی وجودم‌و پر کرد. دستش‌و کنار صورتم گذاشت.دیگه نتونستم رو پاهام وایسم و نزدیک بود بیوفتم اما سریع دستش‌و دور کمرم حلقه کرد و به خودش چسبوندم که ضربان قلبم‌و بالاتر برد و نفس تو سینم حبس شد.

دست‌هام‌و روی شونه‌هاش گذاشتم تا به عقب ببرمش اما جونی نداشتم. چشم‌هام‌و روی هم فشار دادم. مثل وقتی که مارک بوس*یدم حالم به هم نخورد، برعکس، یه جور عجیبی شدم، یه جور خیلی عجیب. درآخر گاز ریزی از ل*ب*م گرفت و کمی عقب کشید که نفس زنان بهش نگاه کردم.(خدایی همچین نویسنده ای دیده بودید که تو پارت 6 داستانش کیس داشته باشه؟😐🙂😂پس لایک کنید و کامنت بذارید😂)خواست دوباره نزدیک بشه که با تحکم گفتم:نه..چند قدم عقب رفت.یهو گذاشت و از اتاق رفت بیرون.خدایا..این دیگه چه حسی بود؟😕از اتاق رفتم بیرون.به مبل‌ها نزدیک شدم اما ادرین رو ندیدم. همه‌ی نگاه‌ها به سمتم چرخید. یه دختری: چیزی شده مری جون؟ چرا ادرین اینقدر کلافه رفت توی آشپزخونه؟ کیفم‌و برداشتم. – از خودش بپرس. این‌و گفتم و به سمت در رفتم که نینو بلند گفت: کجا میری؟ جوابش‌و ندادم. چیزی به در نرسیده بود که یه دفعه نینو با دو جلوم وایساد. با اخم گفت: کجا میری؟ – دقیقا به شما چه ربطی داره؟ برید کنار می‌خوام برم. گوشیش‌و درآورد. – اول باید معلوم بشه بین تو و ادرین چه اتفاقی افتاده بعد اگه ادرین گذاشت میری. دست به سینه پوفی کشیدم. نینو:بیا دم در. _.... نینو:می‌خواد بره. چیزی نگذشت که صداش‌و شنیدم. – کجا میری؟ به سمتش چرخیدم. – خونه. اخم کرد. – لازم نکرده، تا وقتی من اینجا هم تو هم باید باشی. پوزخندی زدم. -‌اختیارم دست خودمه. چرخیدم و خواستم نینو رو کنار بزنم اما ادرین بازوم‌‌و گرفت و به سمتی کشوندم که نفس عصبی کشیدم. – گفتم می‌خوام برم. چیزی نگفت و وارد آشپزخونه شد. هیچ کسی داخلش نبود.

ولم کرد و کلافه دستی به گردنش کشید. – یه امشب بذار بگذره، خواهش می‌کنم، من رو تو حساب کردم. نالیدم: حالم خوب نیست اُس… چیزه… ادرین،حالم خوب نیست، بذارید برم. اخم کرد. – چرا؟ چی شده؟ ببرمت بیمارستان؟ از این که نگران شده حس خوبی بهم دست داد.🙂 – نه، فقط حالم داره از اینحا به هم می‌خوره دست‌هام‌و توی هم قفل کردم و مظلوم گفتم: لطفا. نفسش‌و به بیرون فوت کرد. – خیلوخب، بیا بریم. با خوشحالی از جا پریدم. – ممنونم. سری به چپ و راست تکون داد و با خنده از کنارم رد شد که چرخیدم و پشت سرش رفتم. وسط هال وایساد و بلند گفت: ما داریم میریم، خداحافظ.