عشق گم‌شده 23

مرینت:وقتی افتادم زمین خداروشکر چیزیم نشد فقط یکم خاکی شدم، اومدم بلند شم که دیدم یکی دستشو به نشونه کمک جلوم گرفته. یهو دیدم .. اریک‌فاستررر بود! اریک:دوستان خواهشا حواستون باشه الان این خانم محترم زمین خوردن اگر اتفاقی براشون می‌افتاد کی پاسخگو بود؟ لطفا بلند شید (اشاره‌به‌مرینت) مرینت: با نگاهی بُهت‌زده بلند شدم و جوراب‌شلواری خاکیم رو تمیز کردم. زنگ خورد و همه بچه ها دیگه داشتن به سمت کلاساشون میرفتن. من یکم عقب موندم ولی خب منم داشتم میرفتم سمت کلاسم که آدرین با لحن بدی گفت: خیلی به این نزدیک نشو آدم درستی نیست بعدا متوجه میشی چی میگم. مرینت:وا تو چته امروز:/؟ بی‌توجه بهش رفتم سر کلاس و بعد از حدود دو دقیقه معلم همراه با اریک‌فاستر وارد کلاس شد. معلم: بچه‌ها این زنگ رو آقای فاستر قصد دارن از تجربیتاشون برای شما سالِ‌اولی ها توضیح بدن. بفرمایید آقای فاستر... اریک:خب سلام به همگی کلاسا تا الان چطور پیش رفته؟ از انتخابی که برای ایندتون کردید مطمئن و راضی هستید؟ "کسی‌چیزی‌نگفت‌و‌سکوت‌کردن" خب چرا چیزی نمیگید؟ مرینت:من نمیخواستم چیزی بگم شاید حرف اشتباهی میزدم ولی یهو یکی از پسرای کلاس بلند شد و گفت:

من به شخصه علاقه زیادی به رشته هنر دارم. و مطمئنم موفق میشم. اگر همه بچه‌ها با علاقه کار کنن قطعا موفق میشن. هر کاری که توش علاقه و تلاش باشه بی‌نتیجه نمیشه:) اریک:بله کاملا درسته. مرینت:میتونم یه سوال بپرسم؟ اریک:بله فقط لطفا قبلش بلند شید تا بتونم ببینمتون. مرینت:بلندشدم و حرفم رو ادامه دادم: شما چجوری توی این سن پایین تونستین موفق بشید؟ (با پول عزیزم با پوووول😂🤝🏻) اریک:خب همونطور که دوستتون گفتن علاقه و تلاش داشتم. (بچه ها برای اینکه خسته‌کننده نشه میریم به بعد از تمام شدن کلاس) ادرین:رفتم دم کلاس مرینت اینا و منتظر اریک شدم. اریک: به به سلام اقای اگرست معروف مثل همیشه شیک. ادرین:من حوصله این کاراتو ندارم، خوب میدونی که منو تو دوست نیستیم. اگرم دوست باشیم تو تعریف رفاقت رو نمیدونی. البته؛ پسر یه همچین پدری هم باشی خب بعید نیست دیگه. ببین اریک من با تو و پدرت هیچ دشمنی ندارم دروافع هیچ کاری باهاتون ندارم. یه رقابت کوچیکی بین پدر من و پدر جنابعالی وجود داره که من هیچ نقشی توش ندارم پس خدانگهدار. اریک:پوزخندی زیر لب زدم و رفتنش رو تماشا کردم.

مرینت: همیشه دلم میخواست برای همه‌ی کار هایی که میخوام انجام بدم از حرفه‌ایش کمک بگیرم. واسه همین رفتم پیش اریک‌فاستر.. عام..سلام.. معذرت میخوام آقای فاستر میتونم چند دقیقه از وقتتون رو بگیرم؟ اریک:عا البته البته بفرمایید؟ _خب راستس، من همیشه دلم میخواست تو کار مدلینگ یه ادم موفق و حرفه‌ای بشم و خیلی هم به هنر علاقه دارم.. چیکار میتونم بکنم؟ _معذرت میخوام فامیل شریفتون؟ _استوین _خانم استوین درسته بنده توی کلاس گفتم که علاقه و تلاش تنها راهه. ولی خب درصد کمی هم استعداد نیاز هست دیگه... شما چقدر تمرین کردید؟ مری:خیلی خیلی زیاد. طرح های زیادی کشیدم. الان توی کیفمه میخواید نشونتون بدم؟ _البته. _برگه هایی که توی کیفم بود رو در آوردم و بهش نشون دادم. از دستم گرفتشون و دونه دونه نگاه میکرد. یه جوری نگاه میکرد که انگار خیلی حیرت زده شده. فکر کنم اصلا خوشش نیومد. اریک‌توی‌ذهنش: داشتم طرح‌هایی که کشیده بود رو دونه دونه نگاه میکردم... باورم نمیشد یه دانشجوی سال‌اولی بتونه اینقدر هنرمد باشه! حتی طراح‌های لباسای خودمم اینقدر محشر نبود کاراشون!

برگه‌ها رو بهش دادم و گفتم: خانوم استوین حقیقتا نمیدونم چی باید بگم... تاحالا طرح هایی به این دقیقی و زیبایی ندیده بودم. خب شما که با این استعدادتون میتونید خیلی خیلی موفق بشید. ولی اگر که دلتون میخواد،،، مبتونید فردا بیاید شرکت ما یعنی شرکت فاستر و مصاحبه بدید برای استخدام. چون من واقعا طراح به هنرمندی شما توی عمرم ندیدم. مرینت:چ‌چ‌چ‌چییییی! الان اون چی گفتتت! انگار داشتم خواب میدیدم! بُه‌زده نگاهش کردم و پرسیدم: شما الان جدی هستید؟ اریک:به نظرتون دارم شوخی میکنیم؟ اگر دوست دارید فردا راس ساعت ۹صبح توی شرکت باشید. _چ‌چ‌چ‌چشم.. اریک:بعد از اینکه رفتم خیلی احساس عجیبی داشتم چون هیچوقت اینقدر سریع پیشنهاد نداده بودم. ولی خب اون دختر خیلی بااستعداد بود. برای آینده شرکت میتونه خیلی مفید باشه. {مرینت} از خوشحالی به خووم میپیچیدم اصلا متوجه نبودم چیکار میکنم (یادم نبود بگم الان کلاسا تموم شده و مری تو خونه خودشونه) یهو دیدم مارک کلرد انداخت داخل و در وارد شد و چیزی که توجهمو جلب کرد دختری بود که کنارش بود...