بازگشت با چاشنی ویرانی1

نیویورک. صبح شده و پیتر پارکر بلنده میشه و از پنجره بیرون رو تماشا میکنه.پیتر:دیشب عجب کتک بدی از اسکورپیون(عقرب)خوردم.آآخخخ. زن عمو می:پیتر،بیا صبحونه. -چشم. پیتر رفت و با عجله صبحانه اش را خورد.

زن عمو می:عزیزم لازم نیست که تند غذا بخوری،الان تابستونه و مدرسه ها تعطیله.پیتر:نه زن عمو می،من باید برم دیلی بیوگل چون باید عکس هارو به آقای جیمسون بدم. -باشه.راستی اگه خواستی برگردی یه بسته پاستا بگیر،امشب میخوام پاستا درست کنم. -چشم.خداحافظ🙋

پیتر رفت به محل کارش و نزدیک دفتر جی جونا جمسون. پیتر:سلام بتی،آقای جیمسون کار داره؟ بتی برنت:آره ولی میتونی بری داخل.پیتر:ممنون.سلام آقای جیمسون،عکس هارو آوردم ،بفرمایید.

جیمسون درحالی که به عکس ها نگاه می کرد:بالاخره کاری میکنم که دستش رو شه😡.پیتر:آقای جیمسون یک سوال،کی دست از سر مرد عنکبوتی بر میدارین؟جیمسون:وقت گل نی😈.پیتر:😕

بعد پیتر رفت بیرون تا کمی هوابخوره(البته تو لباس مرد عنکبوتی)مرد عنکبوتی:عجب صبح دل انگیزی برای مرد عنکبوتی،دوست خوب محله اس..یاخدددااااااااا😨این چیه جلوم سبز شدههههههههههه😱.وپیتر افتاد توی یک پورتال.

اون وارد یه بعد دیگه شده بود. مرد عنکبوتی:اینجارووووو!چقدر اکلیل داره!اونجا چی نوشته؟آکو استریا؟چقدر گل منگلی زیاد داره.یهو پورتالی دیگر جلویش سبز شد و برگشت به دنیای خودش.بعد باخودش گفت:چه تجربه بدی بود.راستی چجوری حس عنکبوتیم فعال نشد؟

بعد پورتال های به مراتب بزرگتری بوجود آمدند.یک زن با لباس کفشدوزکی از پورتال در اومد و رفت درپورتال بعدی.بعد بتمن با بتموبیلش جوکر را دنبال میکر که آنها هم محو شدند.بعد کینگ کنگ از این پورتال پرید اون پورتال!

بعد پورتالی باز شد وپسر باحالت استاپ موشن حرکت می کرد همزمان این آهنگ پخش شد:لیلیلیلیلی،لیلیلی حوضک،این مرد کوچک،تعجب کرده!!..و محو شد.مردعنکبوتی:😲،اینا رو کی آورده؟یادم اومد،از آقای ریچاردز میپرسم.ورفت سمت ساختمان بکستر.

مرد عنکبوتی:سلام جانی!چه خبر از بقیه؟جانی استورم:همه خوبن،کاری داشتی داش؟مرد عنکبوتی:آره با آقای ریچاردز کار داشتم.مدتی بعد به اتاق اختراعات رفتند.ریچاردز:سلام مرد عنکبوتی،کاری داری؟مرد عنکبوتی:آره،درباره ی..ریچاردز.آره میدونم،درباره ی پورتال هاشنیدم..ناگهان پورتالی باشد.استن و فورد بیرون آمدند.فورد:شما ها کی هستین؟

شب همان موقع،شرکت آزکورپ. نورمن آزبورن،خسته و کوفته روی تخت دراز کشید.هنوز چشمانش گرم نشده بود که صدای خنده ای وحشیانه ای آمد و گفت:هاهاهاهاهاهاها!من برگشتم!من زنده ام!من زنده ام!ممنون اکسولاتول!نورمن بلند شد و به موجودی که جلویش سبز شده بود نگاه کرد و گفت:تو چی هستی؟آن موجود گفت:من بیل سایفرم،نورمن😈