مدرسه ی قهرمانانه ی من (s1_e1)

سلام این اولین داستان من هست امیدوارم خوشتون بیاد بنظرم جالبه اگه تست دیگه ای خواستید براتون می سازم. کامنت فراموش نشه

صبح از خواب بیدار شدم دیدم اتاقم یه شکل دیگه هست. بیرون رو نگاه کردم دیدم انگار دارم خواب می بینم دنیا کارتونی بود حتی خودم هم کارتونی بودم و اندازه یه بچه پیش دبستانی بودم.

مادرم و داداشم و بابام (به شکل کارتونی) روی میز منتظر من بودن که بیام و صبحانه بخوریم.

بعد از صبحانه مادرم گفت لباس بپوش و کیف ات رو بردار من می رسونمت به پیش دبستانی. منم ساکت بلند شدم و کیفم رو برداشتم و راه افتادیم.

خیابان ها و مردم خیلی عجیب بودن بیش تر مردم قدرت ماورایی داشتن و همه جا کارتونی بود و خیلی عجب بود و من ساکت بودم و از خوابم لذت می بردم.

وقتی رفتیم سوار اتوبوس شدیم یه تبهکار به بانک حمله کرد و من اون موقع سخت بنیاد را دیدم با خودم گفتم دارم تو خوابم قهرمان شماره ی دو کارتون رو می بینم.

وقتی ابر تبهکار را دادند دست پلیس دوباره سوار اتوبوس شدیم و راه افتادیم.

وقتی که رسیدیم مادرم پیشونی من را بوسید و از من خدا حافظی کرد و رفت. من نمی دونستم باید چه کاری کنم که ناگهان زنگ پیش دبستانی به صدا در آمد.

من رفتم سر کلاس معلم من رو معرفی کرد و گفت که دانش آموز جدید هستم و گفت کجا بشینم و رفتم نشستم.

وقتی که زنگ خورد رفتم در حیاط دیدم همه پیش یه پسره وایسا دن و در حال نگاه کردن او هستند. من یه پسر تنها دیدم وقتی رفتم جلو و به او سلام گفتم دیدم که او .......

اگه بدی داشت ببخش پارت های بعد جالب تر می شن