جدایی به خاطر سوعتفاهم (همون داستان شازده کوچولو)

یک بار شش سالم بود تو کتابی به نام قصه های واقعی که درباره جنگل های بکر بود تصویری دیدم که مار بوآ داشت یک رس رو می بلعید. توی کتاب نوشته بود (مار های بوآ شکارشان را درسته قورت میدهند بدون این که بجوند. و اینکه شش ماه برای هضم غذا میخوابند) این را که خواندم راجبع به چیز هایی که در جنگل اتفاق میفتد کلی فکر کردم و توانستم اولین نقاشیم را از کار درارم

شاهکارم را نشان بزرگ تر ها دادم و پرسیدم که از آن میترسند؟ جوابم دادند_چرا کلاه باید آدم را بترساند؟ مقاشی من کلاه نبود یک مار بوآ بود که داشت فیلی رو هضم میکرد آن وقت برای فهم بزرگ تر ها آمدم توی شکم بوآ رو کشیدم. آخر همیشه باید به بزرگ تر ها توضیح داد.بنا بر این نقاشی دومم رو نشونشون دادم بزرگ تر ها بم گفتند دست از کشیدن بوآی باز و بسته بردارم و عوضش حواسم را به دروس جغرافی و تاریخ و دستور زبان کنم

و اینجوری شد که من از شش سالگی دور کار ظریف نقاشی رو خط کشیدم. از این که نقاشی هایم یخشان نگرفت دلسرد شده بودم. بزرگ تر ها اگر به خودشان باشد نمیتواند از هیچ چیز سر در بیاورند و برای بچه ها هم حوصله سر بر است که همه چیز رو توضیه بدهند

ناچار شدم برای خودم کار دیگری پیدا کنم و این بود که رفتم خلبانی یاد گرفتم. بگی نگی تا حالا به همه جا پرواز کردم و راستی راستی جغرافی خیلی بم خدمت کرده و میتونم به یک نظر چین و آریزونا رو از هم تمیز بدهم. اگر آدم تو دل شب سرگردان باشد جغرافی خیلی به دادش میرسد ار این رو من با گروه گروه آدم حسابی برخورد داشته ام و پیش خیلی از بزرگ تر ها زندگی کردم و آن ها را از نزدیک دیده ام گیرم این موضوع باعث نشده درباره آن ها حس بهتری پیدا کنم

هر وقت یکی شان را دیدم که یه خورده به نظرم روشن فکر آمد با نقاشی شماره یکم که هنوز هم دارمش محکش زدم ببینم راستی راستی چیزی بارش هست یا نه اما او در جواب در آمده است (این یک کلاه است) آن وقت من نه از مار های بوآ باش اختلاط کردم نه از جنگل های بکر نه از ستاره ها خودم را در حد او پایین آوردم پایین و از بریج و گلف و سیاست و انواع کروات ها حرف زدم. او هم از این که چنین آدم معقولی آشنایی به هم رسانده سخت خوشبخت شده

.........................

................

..........................

خب خسته شدم دیگه بقیشو بعدا شروع میکنم

و بگم من مدت زیادیه که دارم مینویسم که هی تستچی باگ میزد