The end of miraculous 2 (5)

از دید کت نوار👀/به لیدی باگ گفتم:«من اون آکوماتیز رو میشناسم.اون دکتر مگان کیت هست👩‍🔬.»گفت:«مگان کیت دیگه کیه؟🤨» گفتم:«دکتر دی ان ای هست🧬.یه روز با پدرم رفته بودم پیشش.»لیدی باگ:«پس آکوما باید تو یه چیزی مثل اون میکروسکوپی باشه که به کمرش وصله🔬.خیلی خب،لاکی چارم.»/یه تبر چوب بری افتاد تو دستای لیدی باگ⛏️. (ایموجی تبر پیدا نکردم.)گفت:« یه تبر⛏️؟آخه با این چی کار می تونم بکنم؟»یه نگاهی به دوروبرش کرد👁️؛ ولی چیزی به ذهنش نرسید. گفت:«کت نوار!این فعلاً به کار ما نمیاد 😑.مثل همیشه عمل می کنیم.»

تو حواسش رو پرت کن🤪.منم یواشکی میکروسکوپش رو می گیرم و آکوما رو در میارم🔬.کت نوار:« باشه.بریم مگان کیت رو نجات بدیم.»(انتظار ندارین که بگه بانوی من یا باگبو🤨)یهو آکوماتیز از پشت سرشون در اومد و گفت:«من دیگه مگان کیت نیستم.من دی ان ای خور یک هستم😈.»(فال گوش وایساده بود😁؟) از زبان لیدی باگ 👅/اینقدر گرم صحبت شده بودیم که نفهمیدیم کی از پشت سرمون در اومد.داد زدم:«بدو کت نوار🏃🏻‍♀️🏃🏻‍♂️» و فرار کردیم.دی ان ای خور یک قدرت جادویی رو که از شدو ماث گرفته بود پرتاب کرد سمت مون و صاف خورد به سر من🙎🏻‍♀️.افتادم روی زمین🌍(پس می خواستی بیوفتی روی ماه🌙؟)کت نوار کنارم وایستاد و گفت:«بانوی من😟! چیزیت شده😨؟یه چیزی بگو😢»

سرم رو یکم از روی زمین بلند کردم و گفتم:«نه،چیزیم نشده😔.فقط سرم یکم درد🤔...فهمیدم😀.کت نوار!من ادای درد گرفتن بدنم رو در میارم و تو یه جا قایم شو🏃🏻‍♂️.وقتی گفتم حالا میپری بیرون و با کتاکلیزم میکروسکوپ رو می‌شکنی 🔬.(تقریباً دو دقیقه بعد،نزدیک غروب🌅) دی ان ای خور یک اومد بالای سرم رو گفت:«به به😈.میبینم که دست از پا دراز تر افتادی روی زمین و اون گربه ی ترسو هم از ترس فرار کرده.حالا گوشواره های خوشگلت رو بده ببینم✋🏻.»دستاش رو به گوشواره هام نزدیک کرد.منم دستاش رو محکم گرفتم و فریاد زدم:«حالا.»کت نوار پرید سمت دی ان ای خور یک و با کتاکلیزم آکوما رو آزاد کرد؛و من شرارت رو خنثی کردم.

گفتم:«خوب اینم تموم شد.من دیگه باید برم🚶🏻‍♀️.»کت نوار گفت:«مطمئنی که چیزی رو یادت نرفته😜؟»من:«راست میگی.با میراکلس لیدی باگ همه چیز رو به حالت اول برنگردوندم.»گفت:«ولی اینجا که چیزی خراب نشده بانوی من!» گفتم:«آهان الان یادم اومد😀. دیگه حق نداری به من بگی بانوی من 😠😠😠😠.»یویو ی خودم رو پرتاب کردم و از پیشش رفتم.از دور شنیدم که کت نوار بلند می گفت👂🏻:« باشه.تو هم منو ترک کن.مثل بقیه.من که نمی میرم اگه بخوای تو از اینجا بری،چون می دونستم که تو از اول راه مسافری.»(یاد سیاوش قمیشی به خیر📢)خواستم برگردم و یه جواب کوبنده بدم که دیدیم افتاده روی زمین🌍.رفتم پیشش، صداش زدم:«کت نوار😳!حالت خوبه😲؟»کت نوار خیلی آروم حرف میزد.واسه ی همین گوشم رو به لبای کت نوار نزدیک تر کردم. گفت:«سس سس سس س سرده🥶»

دستم رو به صورت و بدنش زدم، بدنش یخ زده بود مثل بستنی🍨.گفتم:«کت نوار😨!جون هرکی دوست داری نمیر😧.من غلط کردم، اشتباه کردم😰(شکر خوردم رو یادت نره بگی😁)اصلاً هرچی تو بگی.فقط نمیر باشه 😰😢؟»یکی از پشت سرم گفت:«بی خودی تلاش نکن. خونش منجمد شده.تا من هستم اون خوب نمیشه😈.»بهش نگاه کردم و پرسیدم:«تو دیگه کی هستی؟»گفت:«من دی ان ای خور دو هستم 🧬🧪.حالا میراکلس های خودت و کت نوار رو بده به من.»(این هم همون سنتی مانستری که قولش رو داده بودم 😎)کت نوار رو روی دوشم گذاشتم و از روی زمین بلندش کردم و در رفتم🏃🏻‍♀️./شدو ماث به دی ان ای خور دو گفت:«چی کار کردی👿؟چرا گذاشتی فرار کنن👿؟» دی ان ای خور دو:«نگران نباش شدو ماث.به خاطر نجات جون کت نوار هم که شده برمیگرده.»

از دید لیدی باگ/کت نوار رو یه جا قایم کردم و با شکل مرینت رفتم سمت خونه 🏠.توی راه جسد های بی جون مردم رو دیدم که روی زمین افتاده بودن.چقدر ترسناک 😱.رفتم توی خونه.مامان و بابام هم خونشون منجمد شده بود🧔🏻👩🏻‍🦱.دویدم و رفتم سمت اتاقم 🏃🏻‍♀️. باید یه کاری می کردم.به تیکی گفتم:«تیکی!کمکم کن 😬.یه نظری بده.»تیکی:«یکم به تبری که لاکی چارم بهت داد فکر کن 🤔.» گفتم:«آخه یه تبر غیر از بریدن چوب به چه دردی می خوره🤷🏻‍♀️؟صبر کن ببینم🤨.آهان فهمیدم 😀.راه حل باید یه چیز چوبی باشه.کل خونه رو گشتم؛ولی هیچ راه حلی به ذهنم نرسید🧠.(چون تو ذهن نداری😁)تیکی گفت:«توی کیفت مرینت👜.اون تو رو نگشتی.»زیپ کیفم رو باز کردم. یه کتاب با جلد چوب و یه میراکلس اون تو بود. (بچه‌ها! بزنید برید نتیجه.چالش نداریم؛ولی یه حرف مهم دارم.)