شاهزاده فراری ۲۰ (پایانی)

خب دیگه سلام پارت آخره و یه غم خاصی تو وجودمه 😟 ، به نظرتون یه پایان غمگین تو راهه یا یه پایان بازه آب دوغ خیاری ؟ کدوم یک ؟ و اینکه دارم یه داستان جدید هم مینویسم که فعلا توی تستچی نمیزارمش بعد از پایان این پارت توی نتیجه اطلاعات بیشتری میدم از داستان جدیده 😊

یه دفعه همون موقع اولیور و مارگارت وارد سالن شدن ، در حالی که داشتم نفس نفس میزدم گفتم : بهتره تسلیم ....... بشی جاناتان . اولیور که داشت با تعجب نگاهمون میکرد گفت : الان اینجا چه خبره ؟ جاناتان که توان بدنیش از من بیشتر بود یه لگد زد به ساق پام من هم تعادلم رو از دست دادم و روی زمین افتادم ، جاناتان شمشیرم رو با پاش هل داد اون طرف و من رو بلند کرد و شمشیرش رو گذاشت زیر گردنم و خطاب به ایزابل و اولیور و مارگارت گفت : اگه جون ولیعهدتون براتون مهمه ، بهتره بزارید من برم . اولیور و مارگارت با نگاه های پرسشی بهم نگاه کردن که ایزابل شمشیرش رو به گردن نیکولاس نزدیک تر کرد و گفت : اگه اتفاقی برای الک بیفته ، این زنده نمیمونه . جاناتان پوزخند زد و گفت : بمیره هم برام مهم نیست اون یه مزدوره ، باز هم مزدور میتونم اجیر کنم . ایزابل هم پوزخند زد و گفت : مطمئنم این مزدور بی مصرفت یه سری اطلاعات به درد بخور برام داره ، به نظرت چجوری شکنجه اش کنم که اطلاعات رو از زیر زبونش بکشم بیرون ؟ در حالی که به سرفه کردن افتاده بودم گفتم : جاناتان...... خودت هم میدونی....... که نمیتونی فرار کنی ، پس........ تسلیم شو . جاناتان بی توجه به حرف من به ایزابل نگاه کرد و گفت : مگه پادزهر الک رو نمیخوای ؟ پس نیکولاس رو ول کن بره . ایزابل با تعحب نگاش کرد که جاناتان گفت : چشم و گوشام همه جان حتی فرا تر از مرز های کارتیا ، قرمزی . ایزابل اخم کرد و گفت : اون اسم رو ....... . جمله اش رو نصفه کاره گذاشت و با جدیت گفت : منو چی فرض کردی ؟ انقدری که تو فکر میکنی احمق نیستم ، در ضمن اگه اینو میخوای الک رو ول میکنی ، پادزهرش هم میدی بهمون فهمیدی گلابی ؟؟ . همون موقع متوجه علامت ایزابل شدم ، ادای سرفه کردن رو در آوردم و بعد یه دفعه مچ دست جاناتان رو گرفتم و پیچوندمش بعد سرم رو آوردم پایین ، همون موقع ایزابل شمشیرش رو برام انداخت و من هم شمشیرش رو روی هوا گرفتم و به طرف جاناتان گرفتمش و گفتم : دیگه بازی تمومه . ( علامتی که بینشون الان رد و بدل شد کلمه گلابی بود چون ایزابل فقط به الک میگه گلابی 😂 )

جاناتان پوزخند زد و گفت : نه بابا خوشم اومد . بعد هم یه دفعه یه دو جین مزدور با لباس های سرمه ای که صورت هاشون رو پوشونده بودن اومدن داخل و شروع کردن به حمله کردن ، من و ایزابل و اولیور و مارگارت هم داشتیم جلوشون رو میگرفتیم که به بقیه آسیب نزنن ، همون موقع جاناتان و نیکولاس به سمت راه پله ای که به بالکن طبقه ی بالا منتهی میشد ، رفتن . در حالی که گوشم سوت میکشید و حالم هم اصلا خوب نبود ، دنبالشون رفتم . هر لحظه بیشتر سرفه میکردم ، به بالکن رسیدم که دیدم هنوز داره برف میباره و جاناتان و نیکولاس نزدیکه نرده ها هستن ، شمشیرم رو به طرف جاناتان گرفتم و گفتم : هر جا بری پیدات میکنم و برادرم رو برمیگردونم خونه . جاناتان پوزخند زد و گفت : دیگه برادری برات باقی نمونده شاهزاده الکساندر ، بعدا میبینمت . بعد هم از پشت خودش رو انداخت پایین . نیکولاس هم همون کار رو کرد . به نرده نزدیک شدم و پایین رو نگاه کردم که دیدم هیچ اثری ازشون نیست . داشتم نفس نفس میزدم که از پله ها رفتم پایین . وقتی که پایین پله ها رسیدم دیدم که اکثر مزدور ها کشته شدن و مارگارت هم داره میره سمت آخرین نفرشون تا بکشدش ، بهشون نزدیک شدم و به مارگارت گفتم : نکشش ، ممکنه یه سری اطلاعات داشته باشه . مارگارت شمشیرش رو غلاف کرد و به طرف مزدوره رفت و خلع سلاحش کرد و بعد به کمک اولیور بردنش به زندان قصر . همون موقع ........... .

افتادم روی زمین و سرفه هام شدید تر شدن ، دستم رو جلوی دهنم گرفتم که احساس کردم دستم با یه چیزی خیس شده ، دستم رو آوردم بالا که دیدم آغشته به خونمه . داشتم به زور نفس میکشیدم که رفتم سراغ اما ، دستم رو گذاشتم روی رگ دستش و وقتی که ضربان قلبش رو احساس کردم یه نفس راحت کشیدم بعد هم رفتم سراغ مادرم که دیدم مادرم هم نبضش میزنه ، به طرف پدرم رفتم و نبضش رو گرفتم که دیدم هیچ نبضی نداره ، سرم رو روی قفسه سینه اش گذاشتم که احساس کردم قلبش داره کند میزنه ، یه دفعه داد زدم : یه نفر ........ پزشک دربار رو خبر ....... کنه . همون موقع خودم هم دیگه نفهمیدم چی شد فقط احساس کردم تحمل اتفاق های امشب دیگه واقعا خارج از توانایی های من هست .

چشم هام رو به زور باز کردم که دیدم صبح شده . توی اتاقمم و ایزابل هم روی یه صندلی کنار تختم نشسته و خوابش برده . دستم رو روی پیشونیم گذاشتم و توی دلم گفتم : خدایا یعنی چند بار دیگه قراره اینجوری بیهوش بشم ؟ خواستم از جام بلند بشم که یه دفعه ایزابل از خواب پرید و در حالی که یکم عصبی بود سرجاش ایستاد ، وقتی دید چشم هام بازن ، یکم آروم تر شد و گفت : چندبار دیگه قراره اینجوری غش کنی ؟ سرفه ام گرفت اما سریع یه نفس عمیق کشیدم و گفتم : اولا من غش نکردم دوما یه جورایی دیگه سوال خودم هم شده . یه دفعه همه ی اتفاقات دیشب اومدن جلو چشم ، سریع از جام بلند شدم و گفتم : وای نماینده ها ، پدرم ، بقیه کجان ؟ حالشون خوبه ؟ ایزابل که سعی میکرد جواب نده گفت : میگم حال خودت بهتره الک ؟ عصبانی تر شدم و گفتم : ایزابل الان وقت طفره رفتن نیست یه کلمه جوابم رو بده بقیه حالشون خوبه یا نه ، همین . ایزابل بدون اینکه به چشم هام نگاه کنه گفت : هنوز هیچکس به هوش نیومده . گفتم : وای خدای من . یه نفس عمیق کشیدم و گفتم : جاناتان هم فرار کرد ؟ ایزابل خیلی آروم گفت : آره . سریع از جام بلند شدم و خواستم برم سمت در که ایزابل دست راستم رو گرفت و گفت : هی کجا داری میری ؟ الان باید استراحت کنی . دستم رو از تو دستاش کشیدم بیرون و گفتم : الان باید برم این گندی که جاناتان زده رو یه جوری جمع کنم بعد تو میگی استراحت کنم ؟

ایزابل عصبانی شد و گفت : چرا به فکر خودت نیستی ؟ سم به اندام های داخلی ات نفوذ کرده شاید دیگه زنده نمونی ، بفهم دارم چی میگم . عصبانی شدم و گفتم : میدونی چیه ایزابل من الان اصلا نمیفهمم چون برادرم ، دشمن کل کشور از آب در اومده ، نماینده های کشور های دیگه بیهوشن و معلوم نیست کی به هوش میان و خانواده ی خودم هم معلوم نیست زنده میمونن یا نه ، توی این شرایط میگی کشور رو به حال خودش رها کنم و پام رو ، رو پام بندازم و بی یار و بی درد به فکر خودم باشم ؟ ایزابل سرم داد زد : احمق خودم میدونم چقدر شرایط بده لازم نکرده تو یادآوری کنی ، بده میگم تو هم این وسط نمیری ؟ من هم داد زدم : آره بمیرم حداقل تو یکی خوشحال میشی . ایزابل یکم با تعجب نگاهم کرد و بعد رفت سمت در و گفت : اصلا هر کاری میخوای بکنی بکن ، من دیوونه رو باش که نگران تو بودم . بعدش هم از در رفت بیرون و در رو پشت سرش محکم بست . دستم رو روی سرم گذاشتم و روی صندلی ام نشستم و تو دلم گفتم : یعنی امروز بد تر از این هم میتونه بشه ؟؟؟ . بعد یکم به ذهن آشفته ام سر و سامون دادم . بعد از چند دقیقه به طرف در رفتم ........... .

و راهی دفتر اولیور شدم ، در زدم و بعد در رو باز کردم و رفتم داخل . اونجا ایزابل روی صندلی نشسته بود سرش رو آورد بالا و چشم غره بهم رفت و بعد هم سرش رو به طرف مخالف کرد . اولیور اومد جلو و گفت : حالت خوبه ؟ با بی حوصلگی گفتم : هنوز زنده ام . گفت : حالا دقیقا بگو چی شده چون ایزابل یکم بد توضیح داد . ایزابل با اعتراض گفت : من کجا بد توضیح دادم ؟ تو نفهمیدی . روی صندلی رو به روی ایزابل نشستم که اولیور هم اومد کنارم نشست . من هم بدون مقدمه شروع کردم : قضیه از این قراره که جاناتان برادر من و اما نیست و کیتی هم خواهرمون نبوده ، در حال حاضر جاناتان یکی از اعضای مهم و رده بالای رستگاران جهنمیه و اینکه دلش میخواد منو بکشه ، بقیه هم که بیهوشن همونجور که خودت میدونی ، من هم در آستانه ی مردنم ، این خلاصه ی وقایع افتخار آمیز دیشب بود .

اولیور با تعجب نگاهم کرد و گفت : الان قراره چیکار کنیم ؟؟ پوزخند زدم و گفتم : فکر کردی من بدون نقشه پاشدم اومدم اینجا ؟؟ ولی به کمک هر دوتاتون نیاز دارم . ایزابل پوزخندی از روی عصبانیت زد و گفت : اصلا فکرش هم نکن که کمکت کنم ، خودت رو به کشتن بدی . بعد با حرص از جاش بلند شد ، من هم بلند شدم و رفتم دنبالش و دستش رو گرفتم که دستش و از دستم کشید بیرون که من گفتم : اگه بهت قول بدم که توی نقشه ام از کشته شدنم خبری نباشه ، اون موقع چی ؟ اون موقع کمکم میکنی ؟ یکم فکر کرد و آخر گفت : اون موقع آره . لبخند زدم و گفتم : پس بهتون میگم که قراره چیکار کنیم . ایزابل اومد جای قبلی اش روی صندلی نشست من هم روی همون جای قبلی ام رو به روی ایزابل نشستم و شروع کردم به تعریف کردن نقشه ای که توی سرم بود .

فردا صبح 🌅 :

در حالی که همه به هوش اومده بودن و توی سالن اصلی قصر جمع شده بودن که مخصوص وزرا و پادشاه بود برای بحث درباره ی اتفاقات کشور . من هم کنار اما ایستاده بودم که مادرم با لباس های رسمی مشکی وارد شدن و رفتن روی سن ایستادن و رو به بقیه کردن و گفتن : مطمئنم همه ی کسایی که اینجا هستند از کشور ما انتظار دارن که پاسخگوی اتفاقات عجیب این چند روز باشیم ، متاسفانه پادشاه هنوز به هوش نیومدن پس من از شما عذر خواهی میکنم و دلیل اتفاقات این چند روز رو میگم . بعد به سرباز ها نگاه کردن و گفتن : دستگیرش کنید . سرباز ها اومدن طرفم و دستم رو از پشت گرفتن . در حالی که داشتم سعی میکردم دستام رو آزاد کنم ، گفتم : هی معلوم هست دارید چیکار میکنید ؟ ملکه همون موقع بی توجه به من ، صحبت هاشون رو ادامه دادن و گفتن : به من اطلاع دادن که شاهزاده الکساندر مسبب همه ی این اتفاقات هستن ، شاهزاده ، برای رسیدن به قدرت ، ولیعهد ؛ شاهزاده جاناتان رو به قتل رسوندن و بعد هم همه ی ما رو مسموم کردن که مرگ ولیعهد و مسموم شدنمون رو بندازن گردن دشمن ها اما یه ندیمه همه ی حقیقت رو دیده بود و الان اینجاست که شهادت بده . مارگارت اومد جلو و در حالی که داشت اشک میریخت گفت : آخرای مهمونی من برای آوردن لیوان از سالن چلچراغ های آسمانی خارج شدم اما وقتی که برگشتم دیدم که همه بیهوش روی زمین افتادن ، همون موقع پشت یه ستون قایم شدم و بعدش دیدم ...... . بلند بلند گریه کرد و ادامه داد : دیدم که شاهزاده الکساندر ، ولیعهد رو با ..... با شمشیرشون به قتل رسوندن . اما دستش رو جلوی دهنش گرفت ( عکس همین سواله ) و در حالی که اشک توی چشم هاش جمع شده بود به طرف من برگشت و گفت : الک بگو اینایی که گفت واقعیت نداره . بلند بلند خندیدم و با نفرت گفتم : جاناتان لیاقتش مرگ بود ، دیر یا زود بقیتون هم میکشم . همون موقع ..........

همون موقع اما یه سیلی محکم به صورتم زد و گفت : ازت متنفرم الک ، دیگه هیچوقت ، هیچوقت تا آخر عمرم نمیخوام ببینمت . بعد هم در حالی که داشت اشک میریخت از سالن خارج شد . ملکه گفت : حالا من ملکه ی کارتیا حکم شاهزاده الکساندر رو صادر میکنم ، زانو بزن . با گستاخی از دستور مادرم سرپیچی کردم که سرباز ها منو خم کردن و به حالت زانو زدن روی زمین نشوندن اما هنوز هم از پشت دستام رو گرفته بودن . ملکه با صدایی رسا که توی کل سالن طنین انداز میشد ادامه دادن : من ملکه ی کارتیا با تمام اختیاراتی که دارم تو رو یعنی شاهزاده الکساندر از کارتیا رو از مقامت خلع و تبعید میکنم ، سربازا ببریدش به زندان قصر . سربازا بلندم کردن . تو دلم یه نفس راحت کشیدم و گفتم : خداروشکر که نقشه داره خوب پیش میره . همون موقع سربازا بردنم به سمت در قبلش سرم رو آوردم بالا و به چشم های ایزابل نگاه کردم و سرم رو چند بار بالا ، پایین کردم و از سالن خارج شدم . پایان فصل اول 🌸