شکوفه من(پارت 1)

باران،موهای صورتی اش را خیسِ خیس کرده بود. سرش پایین بود و با چشمان زمردینش که حالا از شدت اضطراب کدر شده بودند به زمین دوخته شده بود. مقابلش پسری ایستاده بود که مدتها پیش قلبش را ربوده بود.

پسر چتری بالای سرش گرفته بود و هیچ توجهی به سرمایی که دختر میکشید،نداشت ساکورا با صدایی لرزان گفت:«من... من باید... یه چیزی بهت بگم...» ساسکه چیزی نگفت. فقط نگاهش کرد. ساکورا دامنش را درون مشتانش گرفت و فریاد زد:«من...دو.سِ.ت...دارم!» لحظه ای سکوت شد. ساسکه پوزخندی زد و گفت:«مثل همه... یه دختر لوس و بی مصرف که ع.ا.ش.ق.م.ه! همه تون آزار دهنده این.»

ساکورا ناباورانه نگاهش کرد. پسر به سمتش حرکت کرد:«واقعا فکر میکنی من از آدمای آویزونی مثل تو خوشم میاد؟ هه... تو یه دختر بی مصرف ضعیفی که بدرد نمیخوری»مدتی مکث کرد تا حرفش تاثیرش را بگذارد و اشک های دختر سرازیر شود. وقتی داشت از کنارش رد میشد با بی رحمی به او تنه زد گفت:«از جلو راهم برو کنار دختره آزاردهنده.» رعد و برق زد و با صدایش،بغض ساکورا ترکید. مردمک هایش وحشیانه میلرزیدند... ساسکه، با ارامش به راهش ادامه داد و ساکورا و قلب شکسته اش را زیر باران، تنها گذاشت... قلب او، بعد از سالها در انتظار ع.ش.ق بودن، شکست...

ممنونم از همکارم که در این داستان کمکم میکنه :))