★کوچک ولی بزرگ★p4

ببخشید که منتظرتون گذاشتم وقت نداشتم بنویسم ولی بالاخره گذاشتمش، بریم ادامه

*حمله شروع شده بود* *با سرعتی وحشیانه به داخل حمله ور شده بودیم، در چشم به هم زدن تعداد زیادی از سرباز های دشمن و سرباز های خودمان زخ★می و ک★شته شدند، اما برام مهم نبود...من فقط بخاطر کاسانه اینجا بودم، به اطراف نگاه کردم...همه جا پر از کثیفی و نح★سی بود، روز زمین پر از ج★سد های گن★دیده بود، همه چیز مثل جهنم بود، اما خونسردی خودمو حفظ کردم ، به این فکر کردم که کاسانه توی این چهار سال چیو تحمل کرده* *به سراغ افراد زنده رفتم و از اونا راجب کاسانه پرسیدم...همه ميگفتد که از پنج ماه پیش تا به امروز اونو ندیدن، نگرانش بودم...نکنه م★رده باشه؟؟؟؟اگه بلایی سرش آورده باشن چی؟؟؟؟من نمیتونم خودمو ببخشم....* *حدود چهل و پنج دقیقه از همه سوال پرسیدم که بالاخره، ی خانم مسن بهم گفت، پنج ماه پیش نیمه شب کاسانه به بخش زیرزمینی منتقل شد...* *به یاد آوردم، پنج ماه پیش...س شبی که ما فرار کردیم...اونا کاسانه رو ز★جر دادن....*

*با تمام سرعت به سمت بخش زیرزمینی رفتم، اونجا حتی از بخش اصلی هم وحشتناک تر بود، زمین غرق در خ★ون غلیظ بود، تعداد زیادی استخوان و سر قطع شده روز زمین افتاده بود....اگه کاسانه هم بین اونا باشه....من خودمو میک★شم...نه نه نه نه ، این امکان نداره، اون زندس مطمئنم* *تک تک سلول هارو گشتم ، داشتم ناامید میشدم که یهو به ی سلول رسیدم، در کنج سلول، موجود بشدت لاغر و ظریفی نشسته بود و با زنجیر بسته شده بود...دقت کردم...چشمان هتروکرومیایی،موهای سفید...خودشه...اون کاسانس....اون اینجاس....* محکم به میله ها کوبیدم و فریاد زدم کاسانه!!!!، دختر کوچولو به سختی سرش رو بالا اورد و به من خیره شد...* م...م...م...ما....ی...کل.... *اشک تو چشمام جمع شد...کاسانه زندس* *در سلول رو باز کردم و با ی چاقو افتادم به جون زنجیرا تا اونارو باز کنم*

دوستان بنا به دلایلی این پارت همینجا تموم میشه😃

ادامه دارد😃

دستم خورد***