آینه p3

این یه داستانه... اگه میترسین نخونین...

صبح با خستگی پاشدم... خودمو کش و قوس دادم... چشمامو مالیدم و به ساعت مچی‌م نگاه کردم... ۱۰:۲۴ بود...

رفتم توی آشپزخونه و کنار برادرم، پارسا، نشستم... سعی کردم باحوصله به نظر بیام... پس با یه لحن شاد و شنگول گفتم: «صبح به‌خیر پارسا! تابستون داره حسابی می‌چسبه، نه؟»

پارسا یه‌جوری نگام کرد، انگار چیز عجیب و غریبی گفتم... بعد پوزخند زد و گفت: «چرا این‌قدر عجیب شدی؟... یه جوری هستی که انگار دیشب رو نخوابیدی... خوبی نیلوفر؟ (اسم من نیلوفره)»

گفتم: «نه بابااااا! حالم که خوبه!» ولی توی ذهنم به خودم ب.د و بی.راه می‌گفتم... چرا الکی دروغ گفتم؟ پس یه لحظه مکث کردم و گفتم: «راستش دیشب... اممم... یه کابوس دیدم... یعنی... احتمالاً یه کابوس بود...»

پارسا گفت: «خیله‌خب...» و دیگه چیزی نگفت...

نزدیک‌های ظهر، اومد توی اتاقم و روی تختم نشست... منم نشستم کنارش و گفتم: «چی شده؟» گفت: «هیچی... اومدم بهت سر بزنم...» برادرم، با اینکه فقط کلاس سومه... واقعاً مهربونه. بغلش کردم و گفتم: «ممنونم...»

پارسا از روی تخت بلند شد... و به آینه خیره شد... لع‍.نتی(سانسور کردم دیگه رحم کن ناظر جون)... یادم رفته بود آینه رو از دیوار بردارم...

دستم خورد اسلاید اضافه گذاشتم اصلا هم متاسف نیستم(حیحیحی)