برای اشنایی با دایناسور ها با من تا اخر همراه باشید.
پیشینه شناخت دایناسورها به سده‌ها پیش بازمی‌گردد. بدون این که لزوماً به این نام شناخته شوند یا حتی درک درستی از آنها بشود. چینی‌ها آثار و استخوان‌های یافت شده آنها را به اژدها نسبت می‌دادند. درحالی که اروپاییان آنها را بقایای نفیلیم یا موجوداتی غول‌آسا که در طوفان بزرگ کشته شدند می‌دانستند. ایگوآنودون نخستین گونه‌ای بود که در سال ۱۸۲۲ توسط زمین‌شناس انگلیسی گیدئون مانتل که متوجه تشابهاتی میان فسیل‌های آن و ایگوانای امروزی شده بود، کشف شد. نخستین مقاله علمی دربارهٔ دایناسورها دو سال بعد توسط ویلیام باکلند، استاد دانشگاه آکسفورد و در رابطه با مگالوسور که فسیل آن به تازگی در نزدیکی آکسفورد کشف شده بود، منتشر شد. مطالعه این جانوران به زودی مورد توجه همایش‌های علمی اروپایی و آمریکایی قرار گرفت و در سال ۱۸۴۲ دیرین‌شناس انگلیسی، ریچارد اوون واژه دایناسور را اختراع کرد. او مشاهده کرد که در میان بقایای دایناسورهایی که تا آن زمان کشف شده بودند تشابهاتی وجود دارد. به همین دلیل تصمیم گرفت رده‌بندی جدیدی تهیه کند. او با کمک همسر ملکه ویکتوریا، موزه تاریخ طبیعی لندن را به وجود آورد تا کلکسیون ملی فسیل‌ها و بقایای دایناسورها را به نمایش بگذارد. یکی از نخستین دایناسورهایی که در آمریکا کشف شد هادروسور فولکی بود که در سال ۱۸۵۸ در نیوجرسی کشف شد. این اکتشاف بسیار مهم بود. چرا که این نخستین اسکلتی بود که تقریباً به‌طور کامل پیدا شده بود و در ضمن نشان می‌داد که این جانور بدون شک دوپا بوده است. تا این زمان دانشمندان فکر می‌کردند که دایناسورها همچون مارمولک‌ها بر روی چهار پای خود حرکت می‌کردند. این اکتشاف ابتدای دوره شکار سنگواره دایناسورها در آمریکا بود. به‌طوری‌که رقابت شدید میان ادوارد درینکر کوپه و اتنیل چارلز مارش[پ ۸] به جنگ استخوان معروف شد. این درگیری تقریباً ۳۰ سال تا ۱۸۹۷ سال مرگ کوپه (که همه دارایی خود را در این راه خرج کرده بود) ادامه داشت. مارش که تحت حمایت مالی سازمان زمین‌شناسی آمریکا بود از این جنگ پیروز بیرون آمد. کلکسیون کوپه امروزه در موزه تاریخ طبیعی آمریکا و کلکسیون مارش در دانشگاه ییل نگهداری می‌شوند. از آن پس، تجسس برای کشف دایناسورها در سراسر جهان، حتی در جنوبگان وسعت یافت. امروزه آمریکای جنوبی به ویژه آرژانتین و چین که در اعماق خاک‌های آن فسیل‌های دست‌نخورده و اسکلت‌های کاملی پیدا شده‌اند مورد توجه ویژه‌ای قرار می‌گیرند.
با توجه شکل بدن دایناسورها اینکه آنها چگونه تولیدمثل می‌کردند یا اندام تناسلی آنها چگونه بوده، مشخص نیست. حتی تشخیص جنسیت دایناسورها ممکن نیست.بیشتر دایناسورها بر روی پوست خود پرهایی مانند کرک و پرز جوجه داشتند. در پی کشف یک فسیل ۱۵۰ میلیون ساله «کولیندادروموس زابایکالیکوس» در سیبری مشخص شد که داشتن پرروی بدن، میان دایناسورها بسیار معمول بوده است. در ابتدا پرها برای محافظت از بدن دایناسورها در برابر تغییر دما و نیز ارتباط آنها با یکدیگر به کار می‌رفتند و بعدها برای پرواز سازگاری پیدا کردند.
دایناسورهای گوشتخوار که تقریباً همگی جزو ددپایان هستند نیاز داشتند تا راهی برای به دست آوردن گوشت پیدا کنند. دایناسورهای گوشتخوار معمولاً پاهای قوی داشتند. آنها همچنین به فک‌های قوی بزرگ و دندان‌های تیز و چنگال‌های مرگبار نیاز داشتند تا بتوانند شکارشان را پاره‌پاره کنند و بکشند. دید خوب، حس بویایی تیز و یک مغز بزرگ برای این که استراتژی‌های شکار را طرح‌ریزی کنند هم خیلی برای شکار موفق مهم بوده است.جایگانوتوسوروس (Giganotosaurus) در زبان یونانی به معنای مارمولک عظیم‌الجثه جنوبی است که ۳۰ میلیون سال قبل از تیرانوسوروس رکس در دوره کرتاسه، حدود ۹۹ تا ۹۷ میلیون سال پیش در آرژانتین امروزی می‌زیست. بر اساس جمجمه ۱٫۶ متری که از این دایناسور خطرناک کشف شده است قد آن را ۷ متر، طول ۱۳ متر و وزن آن را ۸ تن تخمین زده‌اند. علاوه بر بزرگی و وزن زیاد، این دایناسور بسیار سریع بود و می‌توانست با سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت بدود در حالی که حداکثر سرعت تی رکس ۴۰ کیلوکتر در ساعت بود. دانشمندان بر این باورند که جایگانوتوسوروس عمدتاَ دایناسورهای بزرگ گیاهخوار را می‌خورد. زیرا به دلیل ابعاد بزرگ آنها هیچ شکارچی طبیعی دیگری نمی‌توانست آنها را شکار کند
دایناسور های به سه دسته ی گوشت خوار و گیاه خورا و همه چیز خوار تقسیم می شوند. بعضی از دایناسورها گوشتخوار بودند. اما بیشتر دایناسورها گیاهخوار بودند. بیشتر دایناسورها بر روی پوست خود پرهایی مانند کرک و پرز جوجه داشتند. در پی کشف یک فسیل ۱۵۰ میلیون ساله «کولیندادروموس زابایکالیکوس» در سیبری مشخص شد که داشتن پرروی بدن، میان دایناسورها بسیار معمول بوده است. در ابتدا پرها برای محافظت از بدن دایناسورها در برابر تغییر دما و نیز ارتباط آنها با یکدیگر به کار می‌رفتند و بعدها برای پرواز سازگاری پیدا کردند. دایناسورها را به دو گروه دایناسورهای پرنده سان که همان پرندگان هستند و دایناسورهای غیر پرنده سان که شامل سایر دایناسورها می شوند، تقسیم می شوند
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
سلام عزیزم امدم برای اسلایس داستان تو در انیمه
لطفا دنبالم کن تا بتونم بیایم پی وی ات. و در مورد داستان انیمه ای ات توضیح دهیم
کردم.