توفیق ادب ؛

𝄃𝄃𝄂𝄂𝄀𝄁𝄃𝄂𝄂𝄃

ای خدا! ای فضل تو حاجت روا ★ با تو یاد هیچکس نبْوَد روا

قطرهٔ دانش که بخشیدی ز پیش ★ متّصل گردان به دریاهای خویش

صد هزاران دام و دانه است ای خدا ★ ما چو مرغان حریصی بی‌نوا

گر هزاران دام باشد هر قدم ★ چون تو با مایی، نباشد هیچ قدم

از خدا جوییم، توفیق ادب ★ بی‌ادب، محروم شد از لطف رب

بی‌ادب، تنها نه خود را داشت بد ★ بلکه آتش در همه آفاق زد