سرنوشٰت گل هٰا ..

دخترک روی تاب نشسته بود ، گلبرگ های رز قرمزی را میکند و روی زمین می‌ریخت. برگ به برگ فرو می‌ریختند مانند اشک های دختر.

همانطور که به گلبرگ های روی زمین خیره شده بود ، دوپای پسرانه کوچک در جلوی چشمانش ظاهر میشوند. سرش را بالا می آورد . پس از پاره ای از دقایق خیره شدن به پسر ،دهان باز میکند و میپرسد :

چه میخواهی؟؟ پسر در جواب میگوید: گل رز قرمز، زیبا است چرا نظم زیبایی اش را با پر پر کردن گلبرگ هایش بهم میزنی؟؟ دختر نیشخندی میزند و میگوید :

گل ها زندگی پیچیده ای دارند ؛ بعضی سرما یا گرما زده میشوند بعضی در گلدان بدون آب پژمرده میشوند بعضی در شیشه ای بدون سر خشک میشوند و بعضی مانند سرنوشت این گل رز قرمز پر پر میشوند.

و همه این ها کار انسان است. پسر حرف دختر را قطع می‌کند و میگوید:حالا که چه؟؟ میخواهی چه بگویی؟؟ دختر ادامه میدهد : میخواهم بگویم انسان چشم دیدن زیبایی را ندارد ما به هم دیگر گل میدهیم به دلیل زیبایی آن و شادابی اما بعد

بجای تشکر شکنجه شأن میکنیم. هر هدیه گل نشان دهنده یک احساس است یک انسان برای عشق به هم نوع خود گل میدهد یا بخشش یا حسادت یا ترس یا خشم یا از حس ترحم یا ..

اما این سرنوشت پایانی آن ها است . گوش کن! زندگی گل کنده شده و به پایان رسیدن عشق جاودانه بین ریشه و خود گل برای نشان دادن احساسات لعنتی ما ..

همان بهتر است که در لحظه جدایی ریشه و خود گل به اتمام برسد!