بهتره بذاری بره-

همیشه، وقتی مامانم از تو آشپزخونه داد میزد در رو میبستم... صدای آهنگ رو بالا میکردم، بالای بالا و سعی میکردم گوش ندم به هر دعوای کوچیک و بزرگی؛ چون حق با هیچکدومشون نبود... قسم خوردم هیچوقت مثل اونا نباشم؛ ولی خب یه بچه بودم!

هرچقدر بزرگتر شدم، بیشتر دیدم و بیشتر فهمیدم، پدرومادرم قهرمان نیستند، اوناهم شبیه من هستند؛ و دوست داشتن سخته، همیشه هم جواب نمیده... فقط بهترینتو رو میکنی تا آسیب نبینی... عادت داشتم جیغ بزنم، ولی الان میدونم، گاهی اوقات بهتره بذاری(اون) بره-

فقط تا الان آسیبی بهم نزده... بزرگتر که میشم»... قبلا،همیشه فکر میکردم که چرا، چرا اونا هیچوقت نمیتونن خوشحالتر باشند؟... قبلا، همیشه چشمامو میبستم و برای یه خانواده ی کاملتر دیگه دعا میکردم، جایی که همه چی عادی و خوب باشه، از اونایی که واسه ی خود خودم باشن... قسم خوردم هیچوقت شبیه اونا نباشم، ولی من فقط یه بچه بودم و

هرچقدر بزرگتر شدم بیشتر فهمیدم پدرومادرم قهرمان نیستند، اونا هم مثل من هستند... عاشـ//ق بودن سخته، همیشه هم جواب نمیده... فقط تلاش میکنی تا آسیبی نبینی:))