I miss you난 당신이 그리워요

دلم تنگ شده برای دنیام...برای زندگیم...برای خودم..همه میگن نباید واسه خودتون دلسوزی کنید ...ولی بنظر من بعضی وقتا ادما باید بتونن خودشون ودرک کنن این سخت از درک کردن دیگرانه دلتنگی..کل زندگی من یه دروغ بوده این دوسال همشو همش فقط یه دروغ بوده که مثل بچگیام .. بخاطر یه ابنبات قبولش کردم

اما من دیر رسیدم ..من دیر رسیدمو اون ابنبات اب شد و من موندم قلبی شکسته ..ذهنی اشفته..و عقلی که بر همچیز کنترل داشت امیدم ناامید شد:) همیشه دلم میخاست بدونم که میشه ینفر اونجوری که من بقیرو میبینم منو ببینه؟ اونجوری که من به ادمایی که به اصطلاح خوب بودن .. نگاه میکردم به منم نگاه کنه؟

ولی نشد دیگه.. دنیا بر وفق مراد ما نمیچرخه اما الان بلاخره خودمو درک میکنم من اینجام نه؟ درسته دلتنگ خیلیام خیلیای که یروزی فک میکردم اگر ولشون کنم منو یادشون میمونه؟ مثل اینکه اونا با وفا ترین ادمای زندگی من تا الان بودن عاجیای قشنگم:)

نمیدونم این تست قراره دیده شه؟ یا نه؟ اما فقط میخام بگم نزارید اون ابنبات روهاتون اب بشه زودتر خودتونو پیدا کنید خودتونو درک کنید و مواظب خودتون باشید:)