✨گلوله عشق ✨ ᵖᵃʳᵗ 𝟼

تهیونگ)( به اتاق کوک رفتم کلی دم دستگاه به کوک وصل بود بغضم شکست من اون قدر ها هم قوی نبودم این درد زیادی سنگین بود من اون ع‌و‌ض‌ی رو پیدا میکنم.... حال خانم یانگ بهتر بود اما حاضر نمیشد به خونه بره و استراحت کنه. همه تحت فشار ناراحتی بودیم. به جین هم گفتم که با کلی نگرانی خودش رو رسوند و همه پشت در (آی سی یو) منتظر به هوش اومدن کوک بودیم *سه روز بعد* کوک هنوز بهوش نیومده بود نگرانی های جین و گریه های مین هو کلافم کرده بود و از طرفی کاری از دستم بر نمیومد پزشکش

هم فقط میگفت همین که ضریب هوشی پایین نیومده خودش خوبه. این روزا خیلی سیاه میگذشت تموم همکارا متوجه شده بودن و حال همه گرفته بود. هرچی بیشتر میگذشت اظطراب و فشار های روحیم بیشتر میشد. از دکترش اجازه گرفتم تا بهش سر بزن گن مخصوص رو پوشیدم و رفتم داخل روی صندلی نشستم و دستمو روی دست داداش کوچولوم گذاشتم.. کوک با اینکه از ما کوچک تر بود اما بخاطر ماموریت ها و موفقیت هاش سونبه ما بود ولی با این حال احترام مارو نگه میداشت ولی مسائل شخصی رو با

کاری قاطی نمیکرد. دستش سرد بود  قلبم یخ کرد برخلاف گونه هام که از اشک داغ شده بود. +داداشم! دلم برات تنگ شده چهار روزه اینجا خوابیدی به فکرما نیستی؟ نمیگی هیونگ دلتنگت میشه؟ همه همکارامون نگرانن! جین و مین هو،جه هوآ چند شبه نخوابیدن و خونه نرفتن. توکه به غم کسی راضی نبودی ببین چطوری غمو انداختی به دل هممون. بیدار شو داداشم بیدارشو ببین این چهار روز چهار سال برامون گذشت. اشکام رو پاک کردم و اومدم بیرون. جین توی راهرو نشسته بود. (جین) اون پسر قوی بود چطوری یه چ‌ا‌ق‌و

تونسته بود از پا درش بیاره. اون زخمای زیادی رو تحمل کرده بود اما.. خیلی دلتنگش بودم حتی دلم واسه بله قربان گفتن بهش تنگ شده بود. سرم رو به شیشه اتاق چسبوندم که دیدم انگشت هاش تکون میخورن توهمه اره اینبار پلک هاش لرزیدن اما اما.... با تمام توانم دویدم دکتر دکتر جونگ کوک دست هاش تکون خوردن پلکهاش میلرزید. دکتر سریع به اتاق رفت و چند دقیقه بعد با یک قیافه ناراحت برگشت $متاسفم که این رو میگم اما