اگه این ویژگی ها رو داری مغروری

افرادی که دچار غرور و تکبر هستند، میل شدیدی به این دارند که دیگران مدح او را بگویند. افراد متکبر زمانی که از دهان فردی مدح و ستایش می‌شنوند، به سرعت شیفته او می‌شوند. آنها افراد را بر این اساس دسته بندی می‌کنند و به آنها بها می‌دهند. همه ما تمایل به این داریم که بابت کاری که به درستی انجام داده‌ایم، از ما قدردانی شود. این حس بسیار با میل شدید به شنیدن مدح و ستایش تفاوت دارد. افراد متکبر تمایل دارند بدون حتی اینکه کاری انجام داده باشند، مورد مدح و ستایش قرار بگیرند.

افراد مغرور و متکبر به شدت مایل دارند تا از خودشان تعریف کنند. این تعریف از خود به نوعی فخر فروشی به دیگران است. آنها علاقه دارند تا نسبت به موفقیت‌های خود به دیگران فخر فروشی کنند. افراد متکبر و مغرور تمایل دارند تا در مرکز توجه واقع شوند و همه به آنها احترام بگذارند. زمانی که از خود تعریف می‌کنند، حسی در آنها به وجود می‌آید که انگار همه افراد به او احترام می‌گذارند. این حس باعث می‌شود تا همواره به تعریف از خود و فخر فروشی ادامه دهد. توجه داشته باشید که در صورتی می‌توان این مساله را معیاری بر تشخیص تکبر فرد دانست که این کار به دفعات تکرار شود و چند تعریف کوتاه دال بر این موضوع نیست.

این دسته افراد به خاطر اعتماد به نفس بالایی که دارند، در ظاهر ممکن است شما را جذب خود کنند. اما در تمامی رفتار‌های دوستانه‌اش تلاش دارد تا برتری خودش را نسبت به شما ثابت کند. در رفتار یک فرد متکبر و مغرور، اصلا دلسوزی و هم‌دردی دیده نمی‌شود. آنها تنها در ظاهر رفتاری گرم و صمیمی از خود بروز می‌دهند و در باطن یک شخصیت تاریک و برون‌گرا دارند.

مخفی کردن نقاط ضعف شاید از خودتان بپرسید این همه فخر فروشی و تکبر چه سودی برای یک فرد مغرور دارد؟ جواب سوال شما سادست. این دسته افراد شاید نسبت به یک فرد عادی دارای نقاط ضعف بیشتری نیز باشند. آنها تلاش می‌کنند تا با حضور در مرکز توجه و شلوغ کردن وضعیت، نقاط ضعف متعدد خود را مخفی نگه دارند. اگر متوجه شدید تا فردی تلاش می‌کند با بر هم زدن افکار نقاط شعف خود را مخفی کند، بدانید که او فردی متکبر است. افراد مغرور بسیار از دیده شدن نقاط ضعف خود هراس دارند. آنها دست به هر کاری می‌زنند تا دیگران متوجه این نشوند که دارای ضعف است. افراد مغرور تلاش دارند تا یک ظاهر پوشالی بی نقص از خود در معرض دید دیگران قرار دهند.

مشکل در ارتباط برقرارکردن ارتباط یک فرآیند دو طرفه است. در فرآیند ارتباط بین یک فرد مغرور و یک فرد عادی، هر دو طرف راضی به مشارکت نیستند. یک فرد متکبر، معمولا دیگران را لایق این نمی‌‌داند تا با او ارتباط برقرار کنند. از طرفی هیچ کس تمایلی به ارتباط با کسی که خودش را از او بالاتر می‌بیند ندارد. البته افراد مغرو از این بابت راضی هم هستند. هرچقدر در انزوای بیشتری باشند، نقاط ضعف آنها کمتر و دیر‌تر شناسایی می‌شوند. جزء مشخصات افراد متکبر این است که تمایلی به ارتباط برقرار کردن با دیگران ندارند. مهم‌تر از همه اینکه دلیل این کار خود را نالایق بودن اطرافیان خود می‌داند و نه رفتار ناشاسیت خودش. قطعا هیچ کس تمایل به شنیدن فخر فروشی‌های یک فرد متکبر ندارد، اما خودشان نمی‌خواهند این مساله را قبول کنند.

افراد مغرور به ندرت عذر‌خواهی می‌کنند این مساله نیز دقیقا از مورد قبلی نشات می‌گیرد. فردی عذر‌خواهی و طلب بخشش می‌کند که اشتباه کرده باشد. بهتر است بگوییم شخصی این کار را می‌کند که قبول کرده باشد اشتباه کرده. از نظر یک فرد مغرور و متکبر، اشتباهی صورت نگرفته که بخواهد به خاطر آن عذر خواهی کند. او رفتار ناشایست‌اش را حق خود می‌داند و از آن بابت هیچ پشیمانی ندارد. این رفتار به خاطر این است که حس می‌کنند با معذرت خواهی، جایگاه والای خود را از دست می‌دهند. آنها یک جایگاه والای خیالی برای خود ساخته‌اند و خود را درون آن قرار داده‌اند. این جایگاه تنها در ذهن آنهاست و شاید دیگران چنین احترامی برای او قائل نباشند، اما او چنین تصوری داشته و عذر خواهی را عقب نشینی از آن جایگاه می‌داند. یک فرد متکبر را به هیچ عنوان نمی‌توان قانع کرد که اشتباه نموده. به همین دلیل اگر با یک فردی که غرور بیش از اندازه دارد طرف هستید، سعی نکنید با او کلنجار بروید. او شما و همه کائنات را مقصر می‌داند اما خودش را نه!

عدم قبول اشتباهات و عدم انتقاد پذیری توسط افراد مغرور از نظر یک فردی که دارای غرور کاذب است، هر کس و هر چیزی می‌تواند مقصر باشد غیر از خود او. از این رو یک انسان مغرور هیچ‌گاه اشتباه خود را نمی‌پذیرید و به جای قبول آن سعی در بهانه تراشی می‌کند. شاید برای ما هم پیش آمده باشد که نخواهیم اشتباه خودمان را بپذیریم. بله درست است، این مساله در بسیاری از ما چندین بار دیده شده است، اما یک فرد متکبر، تقریبا در اکثر موارد اشتباه خود را بر گردن مسائل مختلف می‌اندازد. علاوه بر نپذیرفتن اشتباه، آنها اصلا انتقاد‌پذیر نیستند. اصل اول انتقاد‌پذیری این است که فرد اشتباه خود را قبول کرده باشد و بخواهد آن اشتباه را با کمک انتقادات اصلاح کند. اما فردی که اصلا باور ندارد که اشتباه از اوست، انتقاد معنایی ندارد. در بسیاری از موارد اگر به آنها انتقاد کنید، اصلا به صحبت شما گوش نمی‌دهند و صحنه را ترک می‌کنند.

خوب تست تموم شد اینا همش از یه منبع معتبر هست شانسی یکی رو بزنید