اتماتیک🖤پارت1

اتوماتیک وار سر ساعت پنج و نیم چشمامو باز کردم ؛ اولین سال دانش آموزیم تو سمپاد تقریبا میشه گفت افتضاح بود و هست ، آره هنوز تموم نشده، امتحانای ترم اول رو دادیم و من اصلا منتظر کارنامه ها نیستم . تنها نکته ی مثبت قبول شدن تو سامانه ی سمپاد خلاص شدن از آدما ی مزخرف مدرسه ی قبلیم بود. البته تازه دوستی رو تو این مدرسه دارم تجربه میکنم؛آممم نه من دوست خوبی بودم خیلی خوب بودم و ساده و ساده بودن خوب نیست اصلا خوب نیست ، تو به حرفاشون گوش میدی و آرومشون میکنی ولی اونا فقط تو شرایط سخت لازمت دارن؛بعد وقتی همه چی خوب شد توام براشون تموم میشی

اینجا کسایی هستن که واقعا من رو درک میکنن اما بعضی وقتا دیگه حتی خودتم خودت رو نمی فهمی ، لقبم جی‌هوپه یعنی امید اسم استیج هوسوک از اعضای BTS . من آرمیم و تقریبا آرامشو با صدای این ۷ نفر احساس میکنم من هیچ وقت فرشته یا چیزی جز انسان بهشون نگفتم چیزی بالاتر از مقام انسانی نیست ، لقبم جی‌هوپه چون فکر میکنن به همه امید و انگیزه میدم آدما رو درک میکنم و کمکشون میکنم ، مهم تر از همه رنگین کمونو دوست دارم ؛ تفریحم آهنگه آهنگو آهنگو آهنگ ....🖤 غمم رو تو تنهایی خالی میکنم و همیشه دلیلی برای خندیدن دارم البته اینا بی ربط به تیپ شخصیتیم نیست. من ENFP ام

برونگرا – شهودی – احساسی – ادراکی ، من اینم و البته یه کمال گرا یه کمال گرای درجه یک و عاشق رنگ سیاه خب نه من افسرده نیستم رنگ سیاه تمام رنگ ها رو در خودش داره جذابو کامله و مرموز ... درسته که من یه برونگرام اما این چیزی از مرموز بودنم کم نمی کنه از چهره ام چیزی نمیشه فهمید به اصطلاح حالت صورتم "Blank" هست ؛ چیزی رو تا نخوام نمی گم اما احساساتم رو هرچند منفی بروز میدم اکثر بچه ها منو رک میدونن و میگن بعدا برام درد سر میشه ، اما من دست از رک بودن بر نمی دارم چرا تظاهر به چیزی که نیست بکنم؟ صبر کن ببینم، من چقد حرف زدم؟قرار بود چی کارکنم؟خدایا

همینه پرحرف ، پر انرژی و همیشه دلیلی برای خندیدن دارم؛من یه آدم خوشحال بی دردم؟ اینا دلیل میشه که من هیچ مشکلی نداشته باشم؟اینا برای من کافی نیست....