مسیر عاشقی ۱۳

می‌خوام بدونم تو برای جاسوسی اومدی اینجا دست و پامو و گم کرده بودم گفتم من فقط یه پزشکم دارم وظیفم و انجام میدم گفت راست شو بگو خواهش میکنم که یه پرستار اومد و گفت دکتر دوپنچنگ یه بیمار و آوردن که فکر کنم پدر شما هستن اون لحظه انگار کل دنیا رو سرم خراب شد

زبونم بند اومده بود فقط گفتم کجا بردنش گفت اتاق معاینه بدون اینکه چیزی بگم رفتم سمت اتاق معاینه یه. دکتر دیگه بالا سرش بود یکم مناظر شدم همین که اومد بیرون رفتم سمتش گفت شما باید مرینت باشید درست گفتم آره گفت پدرتون خیلی نگرانتون بودن مثل اینکه به خاطر همین هم حالشون بد شده

گفتم آره الان میشه بگید حالش چطور گفت فعلا که باید بستری باشن تا ببینیم چی پیش میاد و رفت آخه من چرا یهو بدون خبر از خونه رفتم بیرون ناتالی بهم گفت ممکن حالش بد بشه ولی من توجه نکردم که یهو یکی من و بغل کرد متوجه شدم ادرین اشک هام رو گونه هام جاری شد که ادرین گفت گریه نکن همه چی درست میشه

خودمو از بغلش بیرون کشیدم و گفتم نیازی به دلسوزی تو ندارم گفت اگر به خاطر حرف من ناراحتی معذرت می‌خوام گفتم حتی اگر من کاری کرده باشم باشم برای حقوق مردم اما تو یه جوری میگی جاسوس که انگار جرم بزرگی انجام دادم و به کسی آسیب زدم

گفت می‌دونم ولی می‌خوام واقعیت و بشنوم موقع ناهار منتظرم و رفت منم با اینکه ذهنم خیلی مشغول بود ولی بیمار هارو معاینه کردم موقع ناهار رفتم تا به پدرم سر بزنم در اتاق و یکم باز کردم نمی‌تونستم پدر مو رو تخت بیمارستان ببینم کسی کهاین همه مدت دست تنها منو بزرگ کرد و برام زحمت کشید

حالا رو تخت بیمارستان افتاده درست دروغ بزرگی بهم گفت و زنده بودن مادرمو ازم مخفی کرد ولی هنوزم پدرم بودیهو یه دستی روی شونم احساس کردم برگستم دیدم همون خانمی که اون روز تو اتاق پدرم بود یا بهتر بگم مادرم گفت آخرین باری که دیدمت فقط سه سالت بود الان برای خودت شدی خانم دکتر گفتم الان متر مهمی دارم نمیتونم حرف بزنم میخواستم برم که گفت بعد از این همه مدت بالاخره همدیگه رو دیدیم بعد تو داری به این زودی میری

خداحافظ بزن بعدی چالش داریم