مسیر عاشقی ۱۲

باورم نمیشه یعنی تمام حرف های لایلا درست بود خیلی ناراحت بودم نمی‌دونستم چی کار کنم بلند شدم رفتم تو اتاقم خودمو پرت کردم رو تخت پتو رو کشیدم رو سرم الان بین دو راهی قرار داشتم نه میتونستم فراموشش کنم نه به طور کامل بهش بی توجه کنم

دلم میخواد همه اینا خواب باشه ولی واقعی بود دست و صورتمو شستم تا یکم سر حال بشم آخه چی تو وجود مرینت بود که من و این طوری جذب خودش کرده بود صدای در اومد و مادرم اومد داخل بشقاب غذا رو گذاشت و گفت شام تو کامل نخوردی برات آوردم اینجا

بعدم نشست کنارم و گفت حالا هم بگو چه اتفاقی افتاده گفتم چیزی نیست گفت به خاطر هیچی انقد ناراحتی گفتم یه مشکل با یکی از هم کار هام که هر میشه گفت من میتونم بفهمم یه چیزی شده پس بگو مادرم درست می‌گفت از بچگی هر وقت میخواستم چیزی رو ازش مخفی کنم آخر سر خودش متوجه میشد گفتم باشه میگم

من به یه نفر به اسم مرینت علاقه مند شدم و حالا لایلا یه فیلم فرستاده که اون داره تو محلی که ما دارو هامون تکه داری میکنیم جاسوسی می‌کنه گفت تو بهش اعتماد داری گفتم معلومه گفت خب پس به چیزی فکر نکن لایلا از پس هر کاری بر میاد می‌تونه یه فیلم قلابی رو برای تو فرستاده باشه گفتم آره حق با شماست

لبخندی زد و گفت الآنم بخواب تا فردا خسته نباشی و رفت منم میخواستم بخوابم اما نمی‌تونستم جلوی مادرم مجبور شدم اون طوری رفتار کنم ولی واقعا نگران بودم با همین فکرها خوابم برد

از زبان مرینت : از بیمارستان رفتم خونه الیا تا امشب هم اونجا بمونم لایلا در و باز کرد رفتم تو گفت تا الان کجا بودی گفتم رفتم بیرون یکم تنها باشم گفت بیا شام خلاصه بعد از خوردن شام رفتم اتاق و تا دراز کشیدم از شدت خستگی خوابم برد صبح بیدار شدم امروز یکشنبه بود و دانشگاه تعطیل بود ساعت و دیدم ساعت دوازده بود تا یک ساعت دیگه تو بیمارستان باشم چقدر خوابیدم بعد از خداحافظی با الیا رفتم بیمارستان داشتم وسایل هامو میذاشتم تو کمد که یه دستی روی شونم خط کردم برگشتم ادرین دبود گفتم سلام گفت سلام یه سوال ازت دارم گفتم بپرس گفت من آدمی نیستم که اهل مخفی کاری باشم الآنم می‌خوام بدونم تو برای جاسوسی اومدی اینجا

خداحافظ