داستان زندگى من (پارت اخر)

دكتر:راسا به هوش امده و حافظشن بهتره نامجون:كى رو به ياد دارند دكتر:شما را نامجون:الان ميام تو راه همون دختره كه از دست يك مرد قلدور نجاتش داد زنگ زد و گفت:چرا نمى ايى؟ نامجون:چون من ن*ا*م*ز*د دارم خداحافظ. و بعد تلفن را غط كرد

اون رفت پيش راسا نامجون:دكتر ايشون كى مرخص مى ايند؟ دكتر:امروز نامجون :ساعت چند ؟ دكتر :٥ دقيقه ديگه

٥دقيقه ى ديگه: اون ها مى رن بيرون نامجون:راسا راسا:بله نامجون زانو زد تهيونگ كه داشت پنهانى اون ها رو دنبال مى كرد گفت حالا وقتشه نامجون:ببخشيد بند كفشم باز شده بود قيافه تهيونگ😐😬

يهو پدر و مادر راسا امدن و گفتن دخترم حالت خوبه؟ راسا:شما ؟ يهو مادر راسا دست رو شونه ى پدر راسا گذاشت و يك ريز خنده ى مهربان زد راسا:شوخى كردم مامان و بابا نامجون:اون بعضى چيز ها را يادشه

بعد رفتن پدر و مادر راسا : دوباره نامجون زانو زد تهيونگ:چقدر بند كفشش باز مى شه😬 اما يهو نامجون گفت:راسا با من ا*ز*د*و*ا*ج مى كنى؟ راسا:بله پايان

داستان را دوست داشتيد؟