چستر بنینگتون؛ وقتی فریاد صدای درد میشود،

‌

چستر چارلز بنینگتون در ۲۰ مارس ۱۹۷۶ در فینیکس، آریزونا به دنیا آمد. دوران کودکی‌اش پر از درد و چالش بود، چیزی که او را در کارش افسانه‌ای کرد. والدینش وقتی ۱۱ ساله بود از طلاق گرفتند و او ناچار به زندگی با پدرش شد که مردی سخت‌گیر و منضبط بود و نمی‌دانست چگونه با زخم‌های روحی فرزندش رو به رو شود. چستر همچنین در کودکی به مدت چند سال، از هفت سالگی تا حدود سیزده سالگی، از سوی یک آشنای خانوادگی مورد سوء‌استفاده و آزار قرار گرفت، تجربه‌ای که سال‌ها با او ماند و زخم عمیقی در روحش ایجاد کرد. در نوجوانی به موسیقی روی آورد، نوشتن شعر و سرودن آهنگ‌ها برایش راهی بود تا درد و خشم و حس تنهایی و این پوچی را تخلیه کند.

-ورود به موسیقی حرفه‌ای- چستر در اوایل دهه ۹۰، با گروه Grey Daze فعالیتش را شروع کرد و اولین قدم‌های حرفه‌ای خود را برداشت. "B12" از آلبوم "wake me" اولین آهنگ رسمی چستر با گروه Grey Daze شناخته میشود. این گروه سبک گرنج / آلترناتیو راک داشت و اولین تجربه‌های حرفه‌ای چستر در اونجا شکل گرفت. صدای خام و پر احساسش، اولین نشانه‌های استعداد بی‌نظیر او بود. در سال ۱۹۹۹، پس از تست خوانندگی برای گروه تازه‌تأسیس Linkin Park، او به سرعت به عنوان خواننده اصلی انتخاب شد. آلبوم اولشان، Hybrid Theory، با آهنگ‌هایی مثل One Step Closer و Crawling جهان را تکان داد و صدای چستر، ترکیبی از فریاد و لطافت، به نمادی از درد و امید بدل شد. چستر بنینگتون به عنوان خواننده اصلی Linkin Park، نقش کلیدی در شکل‌دهی صدای گروه و هویت موسیقی‌شان داشت. صدای او ترکیبی منحصربه‌فرد از فریادهای خشمگین، ناله‌های احساسی و لحن ملایم و ملودیک بود که پیش از آن در سبک نیو متال کمتر دیده شده بود. او توانست احساسات واقعی و درد درونی را وارد موسیقی متال و راک کند، چیزی که پیش از آن معمولاً فقط در اشعار شخصی یا سبک‌های آلترناتیو دیده می‌شد.

شهرت، خلاقیت و پروژه‌های شخصی- با Linkin Park، چستر به نماد نسل جوانی تبدیل شد که با فشارهای زندگی، تنهایی و درد دست‌وپنجه نرم می‌کرد. این ترکیب باعث شد Linkin Park نه تنها در سطح جهانی محبوب شود، بلکه سبکی جدید از نیو متال و راک احساسی را در قرن ۲۱ شکل دهد، سبکی که میلیون‌ها طرفدار را جذب کرد و الهام‌بخش نسل بعدی موسیقی‌دان‌ها شد. صدای او در آهنگ‌هایی مثل In the End، Numb و Breaking the Habit، صدای میلیون‌ها نفری بود که نمی‌توانستند حرف دلشان را بزنند. چستر همچنین پروژه‌ی شخصی خود، Dead by Sunrise را آغاز کرد تا بخشی از احساسات تاریک و شخصی‌اش را به شکل مستقیم در موسیقی نشان دهد. این پروژه فضایی آرام‌تر، شخصی‌تر و احساسی‌تر بود و نشان می‌داد که پشت چهره‌ی پرانرژی و فریادهای روی صحنه، انسانی با دردی عمیق و تلاش برای رهایی وجود داشت.

-درگیری با مشکلات شخصی- زندگی چستر هیچ‌گاه آسان نبود. او سال‌ها با افسردگی، اضطراب، کابوس‌ها و اعتیاد دست‌وپنجه نرم کرد. در بسیاری از مصاحبه‌ها و ترانه‌هایش، او درباره‌ی شکست‌ها، دردها و تلاش‌هایش برای زنده ماندن صحبت کرده بود. با این حال، او هرگز اجازه نداد این درد خاموش شود و بسوزد و خاکستر شود؛ بلکه آن را به موسیقی‌اش منتقل کرد و به میلیون‌ها نفر امید و آرامش داد.

-درگذشت- در ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، جهان موسیقی در شوک فرو رفت. چستر بنینگتون، صدای پرقدرت و پر از احساس Linkin Park، در سن ۴۱ سالگی در خانه‌اش در لس‌آنجلس از دنیا رفت. خبر مرگ او نه فقط برای طرفداران، بلکه برای تمام کسانی که با موسیقی‌اش احساس نزدیکی داشتند، ویران‌کننده بود. چستر سال‌ها با افسردگی، اضطراب و خاطرات دردناک گذشته می‌جنگید. مرگ او در همان روز تولد دوست صمیمی‌اش، کریس کرنل، رخ داد؛ که تنها دو ماه پیش از او از دنیا رفته بود. چستر از غمِ رفتن او عمیقاً آسیب دیده بود. با رفتن چستر، نه فقط یکی از بزرگ‌ترین صداهای قرن، بلکه انسانی از میان ما رفت که درد را به هنر تبدیل کرد و به میلیون‌ها نفر که در تاریکی بودند، یاد داد هنوز می‌شود فریاد زد، هنوز می‌شود ادامه داد.