بعدازتو؟!

|اشعارحمید مصدق|

باران؛ شیشه پنجره را باران شست.ازدل من اما،چه کسی نقش تورا خواهد شست؟آسمان سربی رنگ،من درون قفس سرداتاقم دلتنگ.می پرد مرغ نگاهم تادور،وای، باران،باران،پرمرغان نگاهم را شست

کاش شعرمرا میخواندی؛ بی تو در می یابم،چون چناران کهن،از درون تلخی واریزم را،کاهش جان من این شعرمن است.آرزو می کردم،که تو خواننده شعرم باشی.راستی شعر مرامی خوانی؟نه،دریغا، هرگزباورم نیست که خواننده شعرم باشی،کاشکی شعر مرا می خواندی

بعدازتو؛ بعد از تو درشبان تیره و تارمن،دیگر چگونه ماه آوازهای طرح جاری نورش راتکرار می کند؟بعد از تومن چگونه،این آتش نهفته به جان راخاموش میکنم؟این سینه سوز درد نهان رابعد از تو من چگونه فراموش میکنم؟من با امیدمهر تو پیوسته زیستم،بعد ازتو؟این مباد،که بعد از تو نیستم،بعد از تو آفتاب سیاه است،دیگر مرا به خلوت خاص توراه نیست،بعد ازتو،درآسمان زندگیم مهر و ماه نیست،بعد از من آسمان آبی است،آبی مثل همیشه،آبی

در میان من و تو فاصله هاست،گاه می اندیشم،می توانی تو به لبخندی این فاصله رابرداری،و تو چون مصرع شعری زیبا،سطح برجسته ای از زندگی من هستی