رهایی احساسات ؛

گاهی باید رها کرد ،، میدانی چه میگویم ؟!؛

رها کردن برایش سخت بود ،، رها کردن احساساتی که روزی قشنگترین بودند؛ اما چه فایده؟! قشنگترین احساساتش خاموش شدند ،،

خاموش شدن احساساتش او را مانند دریایی بی رنگ و آب کرده بود ،، انگاری که روح ندارد ؛ برایش د.ر.دناک بود ،، زیباترین احساساتش مانند گذشته درخشان ، گرم و بوسیدنی نبودند ،، گویی تاریکی و سرما جای گرمی و زیبایی را گرفته بود ؛

کسی چه میداند چه میکشد؟،، کسی چه میداند چرا گرمی درونش سرد شده است ؟!،، کسی چه میداند ؟! شاید در اعماق وجودش ،، دریایی از احساسات باشد ؛ احساساتی که توانایی نشان دادنشان را نداشت ،،

گویی احساسات چیزهای زیادی ازش گرفته بودند .. انگاری قدرت رها کردن را از دست داده بود ،،انگاری قدرت بخشش را از دست دادن بود ،، انگاری .. انگاری و انگاری های دردناک ؛

از دست دادن ها ،، رفتن ها،، و زخم های روحش .. در آخر روحش و جانش را ازش گرفت ؛