ویوا لا ویدا؛

پارت ۱

در تمام عمرم به معنی چیزهایی که یک کلیشه شناخته می‌شوند فکر کرده ام و در واقع خود را یافتم تک تک روز های زندگیم در مه قرار گرفته بود و نمی‌توانستم کاری برای خودم انجام دهم و این مرا می کشد سرنوشت من غم انگیز بود و چیزی نمی‌توانست تغییرش دهد جز اتمام ، اتمامی واقعی و ابدی

آن روز به مرز غم رسیده بودم یا باید نجات پیدا میکردم یا همان جا سرنوشت مه الودم به فراموشی سپرده میشد ؛ از عمق وجودم در حالی که زیر باران قدم برمی داشتم فریاد زدم لطفا جهان را ویران کن انسان ها چیزی برای دوست داشته شدن ندارند آن را با تمام وجودم گفتم

اما واقعیت این بود که آن حرف حاصل تمام سختی هایی بود که تمام عمرم برای آنچه که تقصیرم نبود کشیده بودم ، من تنها موجود بی کس این خانواده بودم ، خانواده ای که از او تنها من باقی مانده بودم . این فکر هایی بود که در زمانی که راه میرفتم به سرم میزد دیوانگی های روزمره که همیشه درون من هستند

در حالی که با فکر عجیبم قدم میزدم کسی جلوی راهم را گرفت ، موهای خاکستری ، چشم های مشکی ، قدی بلند او شبیه هر کس که تا بحال دیده بودم نبود فقط میدانم گفت درسته ، سرنوشت