فریاد بی صدا P1

فریاده بی صدا داستان فریاد بی صدا درباره ی شخصیه که خیلی برام مهمه و دوسش دارم این داستانو بخاطر اون مینویسم چون خواسته ی اون بود پس خوشحال میشم تا آخر مثل همیشه همراهی کنین🙂❤️‍🩹 این از قولم بهت اینم از داستان امیدوارم لذت ببری🫂

به دیوار اتاقم تکیه داده بودم به گذشته فک میکردم به اتفاق هایی که از همون اوله بچگیم برام افتاده بود به این فکر میکردم که من فقط ی بچه ی کوچیک بودم ی بچه ی کوچیک و بی گناه حقم نبود اونی که بود عزیزترینم تنهام بزاره این همه مدت

دفتر طراحیمو برداشتم و سعی کردم تمام افکارمو رو اون برگه های دفترم پیاده کنم جالبه نه تمام صفحه های دفترم مثله زندگیم و خاطراتم تیره بود بغض عجیبی داشتم ی بغضی تو گلوم بود ازین بغضه لعنتی خسته شده بودم اما از اوله بچگیم باهام بود انگار صمیمی شده بود باهام اما من سعی داشتم ازش فرار کنم ولی هرچی سعی میکردم بیخیال بشم نسبت به همه چی به گذشتم به احساساتم به....... ولی نمیشد،نمیشد بشم ی آدمه بی احساسه سنگ دل نمیشد این حسه دلتنگیه لعنتیو بزارم کنار آخه مگه........ مگه تقصیر من بود؟ من ی بچه بودم ی بچه ی بی گناه این زندگی حقم نبود من......

بغضم ترکیدو چشام خیس شدن دفترمو گذاشتم کنار شروع کردم گریه کردن سعی داشتم بین گریه هام خودمو آروم کنم کسی نبود بغلم کنه برای همین زانو هامو جمع کردم تو بغلم و سرمو تکیه دادم به دیوار تو اون شرایط خیلی دلم میخواست باشه پیشم خیلی دلم میخواست همونی که تو بچگی ولم کرد الان پیشم می‌بود بغلم میکرد تو بغلش گریه میکردم داد میزدم ولی..... نبود اونی که باید پیشم می‌بود و باهام حرف میزد نبود اره نبود صدای فریادم بلند شد بعدش با صدایه بلند شروع کردم گریه کردن +اره همینو میخواستی همینو میخواستی؟ میخواستی اینجوری حالمو ببینی؟ حالا خوشحالی نه خوشحالی که اینجوریم کردی من......من تورو از جونم بیشتر میخواستم چطور تونستی خودخواه باشی؟ گریه هام تموم نمیشد نمیتونستم آروم بگیرم از شدته گریه چشام قرمز و خسته شده بود جوری که یهو رو تختم دراز کشیدم و با صدای هق هق اروم آروم خوابم برد اتاقم گرم بود ولی روحه من سرده سرد