شاهزاده فراری ۱۹

بیشتر افراد داخل سالن بودن و یه 🎼🎶🎵 آهنگ ملایم هم نوازنده ها داشتن میزدن تا بقیه هم بیان ، ایزابل لباس های زرشکی ، مشکی مجلسی بلند پوشیده بود و یه نقاب متناسب باهاش هم زده بود و یه گوشه ایستاده بود و داشت با چند نفر خوش و بش میکرد یه نگاه بهش کردم و چند بار سرم رو بالا پایین کردم که یعنی حواسمون باید جمع باشه بعد هم به اما نزدیک شدم که لباس های رسمی سفید ، صورتی ، طلایی با یه نقاب همرنگ لباساش پوشیده بود ، اما منو دید و گفت : حالت بهتره ؟ آروم گفتم : آره ، جاناتان کجاست ؟ همون موقع یه ندیمه یه سینی پر از 🍷 شرا. های قرمز و سفید آورد . من یه لیوان شرا. سفید برداشتم و توی دستم گرفتمش ، اما هم یکی برداشت و بعد ندیمه دور شد . اما در حالی که داشت به بقیه ی نماینده ها خوشامد میگفت ، خیلی نامحسوس گفت : جاناتان قراره با پدر و مادر به عنوان آخرین نفرات وارد سالن بشن . لبخند زدم و با بقیه خوش و بش کردم و بعد گفتم : که اینطور راستی اما ، چیز عجیبی احساس نکردی ؟ با لحن سردی گفت : چرا یه چیز خیلی عجیب احساس کردم . من که نگرانیم زیاد شده بود گفتم : چی ؟

با اخم نگاهم کرد و گفت : من مطمئنم یه چیز عجیبی بین تو و ایزابل هست ، حالا میگی نه ؟ نگاه کن . وقتی حرفش تموم شد تو دلم گفتم : الان برای من مسئله ی مرگ و زندگی افراد داخل این سالن مهمه بعد خواهرم می خواهد همین امشب منو با ایزابل نامزد کنه و بفرسته خونه ی بخت . در حالی که داشتم عصبانیتم رو کنترل میکردم گفتم 😡😑 : اما ، خواهر عزیزم ، فدات بشم ، عزیز دلم ، قربونت بشم فعلا دست از سر کچل این موضوع بردار ، بعدا صحبت میکنیم ، خوبه ؟ یکم اخم هاش رو باز کرد و گفت : حالا ببینم چی میشه . یه نفس راحت کشیدم چون فعلا از دست اما راحت شدم . یکم دیگه با مهمونا صحبت کردم که بعد ندیمه ها ورود پدر و مادرم و جاناتان رو اعلام کردن ، همه مشتاقانه به طرف در ورودی سالن چرخیدن و بعد از چند دقیقه ، اول پدر و مادرم ، بعد هم جاناتان وارد سالن چلچراغ های آسمانی شدن . همه به افتخارشون دست زدن . من هم در حالی که داشتم لبخند میزدم ، براشون دست زدم ، اول پدرم سخنرانی کردن و بعد هم جاناتان . بعد از اینکه جاناتان سخنرانی اش تموم شد ، اما رفت جلو و یه کارد برداشت و باهاش چند بار زد به لیوانش تا توجه همه جلب بشه بعد گفت : معذرت میخوام ولی احساس کردم یه چیزی این وسط کمه . بعد لیوانش رو برد بالا و گفت : به سلامتی ولیعهد کارتیا ، شاهزاده جاناتان . من و بقیه هم لیوان هامون رو بردیم بالا و گفتیم : به سلامتی شاهزاده جاناتان . بعد هم همه یکم از مشرو. داخل لیوانشون رو خوردن .

از اون موقع به بعد ، مراسم یکم از جدیت و خشک بودنش کمتر شد ، من هم حواسم رو جمع کردم تا به طور نامحسوس همه ی مهمونا رو زیر نظر بگیرم . با اینکه زیر نقاب ها میتونستم بیشتر افراد رو بشناسم اما کسایی هم بودن که اصلا انگار تا حالا ندیدمشون . بعد نوازنده ها یه آهنگ رقص ملایم نواختن و بیشتر افراد شروع کردن به رقص تانگو ، جاناتان به شاهدخت آلیس پیشنهاد داد که شاهدخت پذیرفتن و شاهزاده جردن هم به اما پیشنهاد داد که ، اما هم قبول کرد . بقیه هم مثل من یا فقط یه تماشاچی ساده بودن یا خودشون داشتن میرقصیدن . به کسی پیشنهاد ندادم چون باعث میشه حواسم از هدف اصلی ام پرت بشه . بعد از رقص مراسم تموم میشه . واقعا متعجبم که چرا هنوز خبری نشده 😨 ، شاید هم واقعا اتفاقی نیفته . یه دور همه جا رو از نظر گذروندم که مطمئن بشم واقعا خبری نشده که همون موقع ............ .

ایزابل بهم نزدیک شد و آروم بغل گوشم گفت : ییا بالکن طبقه ی بالا کار مهمی دارم باهات . ( خدایی الان داشتین فکر میکردین کسی حمله کرد یا نه ؟؟؟ ، تو نظرات بگید چه حدسی زده بودید . ) بعد هم خیلی آروم ازم دور شد و به سمت راه پله هایی که آخر سالن بودن رفت ، من هم برای اینکه خیلی ضایع نباشه ، چند دقیقه با چند نفر صحبت کردم و بعد هم خیلی سریع از پله ها رفتم بالا وقتی وارد بالکن طبقه ی بالا شدم دیدم برف هنوز داره میباره و ایزابل به نرده ها تکیه داده و داره آسمون رو نگاه میکنه . رفتم نزدیکتر و گفتم : چی شده ؟ سریع بگو که بریم حواسمون به پایین باشه . در حالی که صدای موسیقی و خنده های بقیه رو میشنیدم از پایین ، ایزابل به طرفم برگشت و گفت : اول بگو حالت خوبه یا نه بعد میرم سراغ حرف اصلی ام . بهش نزدیکتر شدم و گفتم : آره در ضمن لازم نیست نگرانم باشی حالا بگو برا چی منو کشوندی این بالا . ایزابل یه قیاقه ی جدی به خودش گرفت و گفت : نمی دونم درست احساس کردم یا نه اما فکر کنم که اون پسره که لباسای سیاه با طرح های طلایی پوشیده یه جورایی مشکوکه ، چون هی یا داره از پنچره به بیرون نگاه میکنه یا حواسش به ساعتشه ، انگار منتظر یه چیزیه ، بعد یه جور خاصی هم با شاهزاده جاناتان صحبت کرد ، در ضمن مارگارت پایین حواسش هست . به نرده ها تکیه دادم و گفتم : بهتره بریم پایین حواسمون بهش باشه مرسی که گفتی اصلا متوجهش نشده بودم . ایزابل سرش رو به علامت موافقت تکون داد و گفت : خواهش میکنم . بعد هم داشتیم میرفتیم سمت پله ها که یه دفعه ............... .

یه دفعه یه شمشیر رو زیر گردنم حس کردم سرم رو برگردوندم و به ایزابل نگاه کردم که دیدم زیر گردن اون هم یه شمشیره ، دو نفری که شمشیراشون زیر گردنمون بود اومدن جلومون ، دو تا مرد تقریبا سی ، چهل ساله بودن که لباس های مجلسی سرمه ای تیره ، سفید پوسیده بودن و دو تا نقاب به همون رنگ های لباسشونم به چهرشون زده بودن ، چند بار توی سالن دیده بودمشون اما خیلی معمولی به نظر میرسیدن . اونی که موهاش سیاه بود و شمشیرش زیر گردن من بود به اون یکی که موهاش قهوه ای بود و شمشیرش زیر گردن ایزابل بود گفت : دختره رو ول کن ، فرمانده گفته حتی تنهایی دو قدم هم نمیتونه راه بره ، چه برسه بخواد برامون دردسر درست کنه . یه نگاه به ایزابل کردم که همون موقع چند بار پشت سر هم پلک زد ، منظورش رو فهمیدم . تا اون مو قهوه ای شمشیرش رو از زیر گردن ایزابل برداشت ، ایزابل چند بار سرفه کرد و بعد یه دفعه با مشت زد تو صورت طرف ، اون مو مشکیه هول شد و شمشیرش رو از زیر گردنم برد کنار و به طرف ایزابل گرفتش ، همون موقع من از پشتش یه لگد محکم به پشت کمرش زدم و افتاد روی زمین بعد هم با آرنجم زدم توی سرش که بیهوش شد . ایزابل هم اون یکی رو بیهوش کرده بود در حالی که عصبانی بود پوزخند زد و گفت : اون فرمانده لعنتیتون رو پیدا کنم میدونم چه بلایی سرش بیارم . بعد هم دستش رو آورد بالا و به آستین لباسش که پاره شده بود نگاه کرد و گفت : آخه کی با لباس مجلسی مبارزه میکنه که من دومی اش باشم ؟!؟ . یکم سردرد داشتم اما خندیدم بعد یکم به صداهای دور و اطرافم گوش دادم و به طرف ایزابل برگشتم و گفتم : صدای موسیقی نمیاد که یعنی افراد پایین رو گروگان گرفتن ، بهتره آروم بریم پایین . ایزابل هم سرش رو به علامت تایید تکون داد و گفت : شمشرای این دوتا رو بهتره برداریم . شمشیراشون رو برداشتیم و خیلی آروم به سمت راه پله رفتیم .

وقتی که به نزدیکی های سالن رسیدیم ، بدون اینکه پایین تر بریم از بالای پله ها همه جا رو زیر نظر گرفتیم که توی شوک بزرگی فرو رفتیم ، همه بیهوش شده بودن و رو زمین افتاده بودن ، سه نفر هم که مثل اون دو نفر قبلی لباس پوشیده بودن و مسلح بودن بالای سر همه راه میرفتن ، یه نفر هم بود که با مشخصاتی که ایزابل داده بود همخونی داشت و انگار رئیسشون بود ، نقابش رو برداشت و شمشیرش رو از غلافش کشید بیرون و برگشت به طرف یکی از اون زیر دست هاش همون موقع صورتش رو تونستم ببینم . باورم نمیشد اون اینجا چیکار میکرد ؟ ایزابل که دید متعجبم خیلی آروم گفت : هر چقدر من گشتم مارگارت رو پیدا نکردم اما بقیه ی ندیمه ها بیهوش شدن ، فگر کنم مارگارت رفته کمک بیاره ، به نظرت چرا ما هنوز بیهوش نشدیم ؟ در ضمن چرا اینجوری عین جن دیده ها به اون لباس مشکی ، طلاییه نگاه میکنی ؟ در حالی که هنوز توی شوک بودم گفتم : فکر کنم داخل مشرو. ها یه چیزی بوده که اینجوری شدن چون من لب به هیچی نزدم و اینکه اون رئیسشونه که اسمش نیکولاسه . ایزابل هم با تعجب نگاهم کرد و گفت : من هم به چیزی لب نزدم ، حالا هدفشونه چیه به نظرت ؟ آروم در حالی که نقابه رو از روی صورتم برمیداشتم گفتم : نمیدونم واقعا ، اگه میخواستن کسی رو بکشن که تا الان کشته بودن اما اگه بخوان این جمعیت رو گروگان بگیرن ، نمیتونن خیلی دووم بیارن ، به نظرم یه جای کار میلنگه . همون موقع ........ .

جاناتان یه دفعه از جاش بلند شد و به نیکولاس نزدیک شد ، بعد هم نقابش رو برداشت . به طرف ایرابل برگشتم و گفتم : یعنی جاناتان هم مثل ما بیهوش نشده بود و الان داره میره که باهاش برای در امون نگاه داشتن جون بقیه مذاکره کنه ؟ ایزابل گفت : در هر صورت خطرناکه به نظرت چرا الان پاشده ؟ من هم که متعجب بودم گفتم : حتما یه نقشه ای داره ، بهتره بریم کمکش کنیم ، اون دو نفر با تو ، نیکولاس و اون یکی با من .ایزابل گفت : باشه . بعد نقابش رو در آورد و شمشیرش رو آماده ی حمله کرد ، من هم شمشیرم رو آماده کردم و با دست از سه به یک شماردم و وقتی که یک رو نشون دادم ، همزمان از پله ها رفتیم پایین من اول رفتم سراغ اون یکی زیر دسته و با شمشیرم یه ضربه ی مستقیم به قلبش زدم بعد همون موقع نیکولاس من رو دید و با شمشیرش به طرفم اومد شمشیرم رو از بدن اون مزدوره کشیدم بیرون و درحالی که به خون آغشته بود به طرف نیکولاس رفتم ، نیکولاس داشت با ضرباتش بهم حمله می کرد و من هم ضرباتش رو جاخالی می دادم و بعد توی یه موقعیت مناسب خلع سلاحش کردم . شمشیرم رو گذاشتم زیر گردنش و بدون اینکه نگاهم رو از نیکولاس بردارم گفتم : جاناتان حالت خوبه ؟

جاناتان شمشیر روی زمین نیکولاس رو برداشت و گفت : آره ، حالم خیلی خوبه . بعدش با شمشیرش به طرف من اومد و خواست بهم حمله کنه که ایزابل جلوش قرار گرفت و شمشیر جاناتان و ایزابل به هم قفل شدن ، در حالی که شمشیرم زیر گردن نیکولاس بود با لحنی عصبانی گفتم : داشتی به من یعنی برادر خودت حمله میکردی ؟؟؟؟؟ ، جاناتان حواست هست ؟ الان دشمن ما اینه . بعد به نیکولاس اشاره کردم . جاناتان خندید و گفت : کدوم برادر احمق ؟ من و تو اصلا برادر نیستیم ، من هیچوقت به قاتل خواهرم نمیگم برادر . در حالی که حتی یه کلمه از حرف های جاناتان رو هم نمیفهمیدم با عصبانیت سرش داد زدم : چرا داری چرت و پرت میگی ؟ در حالی که ایزابل داشت جلوی جاناتان رو میگرفت ، جاناتان دوباره خندید و گفت : بزار حقیقت رو بهت بگم شاهزاده الکساندر . بعد شمشیرش رو آورد پایین ، ایرابل هم شمشیرش رو آورد پایین اما آماده حمله بود . جاناتان به من نگاه کرد و با لحنی عصبانی و تحقیر آمیز گفت : روزی روزگاری پادشاه و ملکه ی کارتیا نمیتونستن بچه دار بشن ، ملکه هم که از طرف مقامات تحت فشار بود ، با پادشاه تصمیم گرفتن که بچه یکی از افراد مورد اعتمادشون رو که فوت کرده به فرزند خوندگی قبول کنن و به مادر اون بچه مقدار پولی دادن و بچه رو گرفتن ، که اون بچه من بودم ؛ ولی دقیقا چهار سال بعد ملکه باردار میشه و یه فرزند دختر به اسم اما یعنی خواهر جنابعالی به دنیا میاد ، توی همین اوضاع مادر واقعی من که یه بچه ی دیگه هم به دنیا میاره اما نمیتونه ازش نگهداری کنه پس ملکه و پادشاه رو تهدید میکنه که اگه از خواهرم نگهداری نکنن ، رازشون رو برای همه فاش میکنه ، پادشاه و ملکه قبول کردن اما بعد دو سال حضور یه نفر این وسط همه چیز رو خراب کرد یعنی فرزند دوم ملکه و پادشاه ، وارث حقیقی تاج و تخت کارتیا ، شاهزاده الکساندر که تویی .

بعد جاناتان مکث کرد و یه پوزخند زد و گفت : حالا بزار یه سری حقایق جالب بهت بگم ، پدر من نمرده و زنده است و در واقعی یکی از بنیان گذاران رستگاران جهنمیه و خودم هم جزئشونم ، خواهرم کیتی به دست تو کشته شد ، اگه اون روز لعنتی بهش اصرار نمیکردی که بازی کنید ، شاید الان زنده بود ، چجوری میتونی تو آینه به خودت نگاه کنی ؟ تو یه قاتلی یه فرد نفرین شده که مسبب مرگ همه ی اطرافیانش میشه ، به دست هات نگاه کن خون کسایی که کشتی روشون خشک شده ، قاتل ، تو ........ . ایزابل پرید وسط حرفش و گفت : خفه شو ، من نمیدونم که این حرفایی که الان زدی راسته یا نه ؟ اما الک هیچوقت کسایی که براش مهم هستن رو نمیکشه ، اگه یکم بشناسیش هم متوجه این موضوع میشی . جاناتان با ترحم به ایزابل نگاه کرد و گفت : شاهزاده ی قاتل و شاهدخت دروغگو ، در و تخت خیلی خوب با هم دیگه جور شدید . عصبانی شدم و در حالی که حالم هر لحظه بدتر میشد گفتم : شاید ما واقعا با هم دیگه برادر نباشیم اما خاطراتی که از همدیگه داریم دلیل برادر بودنمونه . جاناتان نگاه سردی بهم کرد و گفت : یه قاتل که برادرمه ؟؟ توی همه ی لحظاتی که در کنار تو و اما بودم از هر دوتاتون متنفر بودم ، حالا هم به خاطر تو این شاهدخت دروغگو میمیره یه جسد به جسد هایی که زیرپاته اضافه میشه ، باید خوشحال باشی . همون موقع زدم زیر خنده و گفتم : جاناتان ، حالا که فکر میکنم میبینم که راست میگی ، آره من یه قاتلم ، یه آدم تشنه به خون که میخواد خون بیشتری ریخته بشه اما الان داری وقت تلف میکنی که یه نفر بیاد ، نه ؟ وگرنه چه دلیلی داره که اینا رو به من بگی .

بعد به ایزابل نگاه کردم و گفتم : حواست به نیکولاس باشه من و جاناتان یه کار نیمه تموم داریم . بعد ایزابل اومد عقب و شمشیرش رو گذاشت زیر گردن نیکولاس . من هم به طرف جاناتان رفتم و گفتم : به نظرت اگه کیتی زنده بود از این کارات استقبال میکرد ؟ جاناتان شمشیرش رو به حالت حمله کردن به طرفم گرفت و گفت : اگه زنده بود ازش میپرسیدیم در ضمن نیاز به اظهار نظر قاتلش ندارم . بعد هم بهم حمله کرد من هم بهش حمله کردم و مبارزه ی بینمون شروع شد ، به زور داشتم جلوی ضرباتش مقاومت میکردم که یه دفعه ......... . این داستان ادامه دارد 👈👈👈👈👈👈