کودک ۳ ساله

این هم یه داستان حقیقته با کمی تعییر

او کودکی سه ساله بود که پدرش را از دست داد. دیگر پدری نداشت که هر شب به او بگوید شب بخیر، وقتی از سر کار می آید بگوید سلام خسته نباشی [بابا] . آه چه عم انگیز است که بدون پدر باشی و از این خانه به آن خانه بروی. مادرش کار می کرد که خرج زندگی اش را در بیاورد. دختر سه ساله تنها بود و در خانه می نشست و عکس پدرش را در آغوش می گرفت. داستان های شبانه اش فقط حرف های اطرافیانش بود: _ اون یه بچه یتیمه _بیچاره پدر نداره _ مادرش هم به زودی از پا میفته هر شب گریه می کرد و چشم انتطار

پدرش می نشست.موقعی که به دنیا آمد پدرش از پیش او رفت. فقط هر هفته به دسدار پدرش می رفت( نمی خدام اشاره مستقیمی به اون کلمه بکنم) زندگی اش سرشار از عم و اندوه بود . بعضی از شب ها گرسنه می خوابید. سخت است که کودکی ۳ ساله شب بدون غذا بماند. ولی روزی تمام غصه هایش به اتمام رسید. خانواده ای خیر( خانواده خودم😌😌) به او کمک کردند و تمام پول مورد نیاز را به او دادند.

خانه ای تامین کردند و غذا هایی هم به آن ها دادند و کاری هک برای آن ها پیدا کردند ولی... دخترک سه ساله همان شب به خواب رفت و دیگر بیدار نشد و برای همیشه به پیش پدرش رفت. با دیدن سرگذشت کودک سه ساله که به یاد رقیه در روز عاشورا افتادم. تازه سختی های آن ها را متوجه شدم . شب بیداری ها، گرسنه ماندن ها،تشنگی ها و از همه مهم تر بدون پدر ماندن...

عه دستم خورد