مجرم p2

فکر می‌کنم…شاید بخاطر کنجکاوی که میخواستم بدانم قلبش کجایش است ،فشارش دادم تا قلبش را پیدا کنم. قلبم فشرده شد.مطمئن شدم که قلب خودم در سینه ام است و می تپد و هنوز زنده ام.مقداری دیگر گنجشک را در دستم نگه داشتم.

حس بدی پیدا کرده بودم و میخواستم گریه کنم.من میخواستم ناجی او باشم.اما من یک قاتل بودم.با وجود غمی که در قلبم حسش میکردم ؛نه اشکم در آمد و نه صدایی. دوباره دست های گرم جیمز را روی شانه ام حس کردم. «باید بریم جِیک…» بغضم را قورت دادم.و گنجشک را آرام روی زمین گذاشتم.

«یه لحظه وایسا جیمز…» «چیشده..؟» خاک را کنار زدم.پیکر بی جان گنجشک را در آن سوراخ قرار دادم و او را با خاک از خطر افراد پستی مانند خودم پوشاندم.

در به آرامی باز شد. «جیک واتسون؟» «بله…» «بیا بیرون ملاقاتی داری…» ملاقاتی؟اون هم من؟ «ک…کیه؟…» «برادرتون؛جیمز واتسون!»