مجرم p4

«تو..خوبی..جیمز؟» مقداری خندید و آخر خنده اش را با سرفه تمام کرد. «عالی!» هنوز هم آن لبخند روی لب هایش بود. «واقعا..؟ اخه خیلی تغییر کردی..!» دستی به ریش هایش کشید. دوباره خندید و این بار سرفه هایش از دفعه ی قبل کمتر بود. «خب …نه راستش…»

کاش این را نمی گفت تا قلبم را به درد نمی آورد. نکند من موجب تمامی این بد بختی ها بر او شده بودم؟ «چ..چی شده؟..» نفس عمیق(و غمگین)کشید. «اقای برونته ما رو بیرون انداخت... بی‌خانمان شدیم...مجبور شدیم

چند هفته ای پیش عمه کرولا بمونیم تا اونها هم...دچار مشکل شده بودن...مجبور شدیم بریم زیر پل زندگی کنیم...» این حرف را زد،صدای شکستن شیشه ای را شنیدم. برگشتم تا ببینم صدا از کدام سمت بود. «جِیک؟ حالت خوبه؟» به اطراف نگاه کردم اما چیزی نیافتم.ناگهان احساس سوزش و دردی در قلب حس کردم… «جِیک..؟»

دستم را روی قلبم گذاشتم. نکند از کار افتاده است؟ سعی میکنم دردی که در سینه ام سنگینی می کند به رویم نیاورم و با او صحبت کنم. «ب…بله…» «چی شده؟» «هی…هیچی …هیچی نیست…» «یه دیقه انگار مچاله شدی بعد باز شدی..!» «خوبم…» «خیلی خب…کجای داستان بودیم؟» «گفتی زیر پل خوابیدین…» «آها …امممم….جِیک… چطور بهت بگم….» «چی شده؟» «راستش…راستش….ما…مامان…» «مامان چی شده!!؟» «مامان….فوت کرده..!»