دکلمه۴

ز هجر تو گریستم دیدگان چو خیس شد دواتم لب خشک کرد

در محفل شب من بودم و می بود و یار می ز من یار گرفت من یار ز می

چه بد است آیینه دل چون که خواهی عاشق شوی سنگ ها فراوانند

کجاست آن عزت من غرقه در بحر عظیم بر ها شدم