دکلمه۲

بوسه به طناب دار زدم چون که زیباست چهارپایه عمرم و آن پیچ های کوچک آرزو که هر روز بیشتر می لرزیدند تا از زیر پایم به فرار در بیایند

آتش گرفتند گناهان در جهنم و تابستان گرمی که باران شد برای سیاه رویان و چه حیف که دروازه زمستان دوزخ قفل شد و کلیدی که خدا بلعید

همانند سونامی منتظرم تا دریای غم به عقب رود و چون وقتش برسد همانند سیمرغ آینده نگر با سربازان آب به محفل فتح کاغذ خواهم آمد

میخ های غم کوبیده شد بر دیوار خانه و تابلو هایی از شکست ها که به آن جلوه ای زیبا داد

امیدوارم خوشتون اومده باشه