شدو سرش خورد به میز اوف شد2

سلام خوبین؟ پارت یک توی بلاگ باب کونده... پارت دو رو اینجا می ذارم👴✍ همینطور که می دونید ادامه ی ناکلز سرش خورد به میز اوف شد می باشد...

سونیک بر صورت شدو سیلی زد: "د! بیدار شو دیگه!" امی سونیک را کنار زد و گفت:"باید آرام تر رفتار کنید!~" و با چکش خود رد قرمزی رو ی صورت شدو به جای گذاشت. تیلز: هوی! اینجور که نمی شه!" امی داد زد:" چرا می شود!" سونیک بیشتر داد زد:"حداقل با چکش نمی شود!" و مثل سه عدد گرگ به جان هم افتادند!

آن سه به دعوای الکی و دیوانه وار خود ادامه دادند، قافل ا این که شدو بیدار شده است!

شدو آرام برخاست و نشست. سر خود را نوازش کرد. بعد از برخورد با چکش خیلی اوف شده بود.توجه او به صدا هایی که از اتاق کناری می آمد جلب شد. آرام روی پاهایش ایستاد تا به سمت در برود. دستش را سمت دستگیره برد، ولی صدایی او را از این کار وا داشت. آنصدا از پنجره می آمد. صدا بسیار برایش آشنا بود. صدا فریاد می زد:"یخچال بخاری خریداریم"(ببخشید اینجا ایرانه) دستگیره ی در را رها کرد و به سمت پنجره رفت. صدای آن یارو برایش آشنا بود، ولی او که بود؟ مطمئن بود که آنرا می شناخت، ولی نتوانست به یاد بیاورد. شدو از خودش یاد کرد... او اسم خود را به یاد نمی آورد... به راستی او که بود؟ پنجره را باز کرد و از آن پایین پرید (طبقه اول بودااا) و به سمت آن یارو که داد می زد رفت. او داشت مستقیما به سمت خطر می رفت، گاتل زنجیره ای، همان زندانی فراری بدبخت که ظاهرا می خواست سونیک را زندانی کند و اوشکولات میل کند(وات؟ چرا؟)

یک ساعت بعد از رفتن شدو، تیلز نابغه تاز فهمید شدو رفته است :"شدو کجاست؟ همه اش تقصیر توئه سونیک!" سونیک با ایعتماد به نفس گفتا:" نخوندم🗿" امی گفت:"ببندین! باید بریم پیداش کنیم!" سپس به سونیک و تیلز اشاره کرد. "شماها برین دنبال شدو! منم می رم ناکلز رو پیدا کنم" سونیک:"تنهایی؟" امی فرمود:" خیر با کریم می روم🗿"(نکته برای ایرادگیرها : این کریم به انگلیسی اینه: Cream) سونیک:" کریم؟ بیخیال اون فقط شش سالشه!" امی در جواب فرمود:"نه اینکه تیلز خیلی بزرگه" سونیک چشمانش را چرخاند (یادم نمیاد بهش چی می گفتن. به معنی این که تحت تاثیر حرف امی قرار نگرفته) و گفت:"باشه بابا..." اصلا چرا اینجا وایستادیم؟" امی گفت:" راست می گه! راه بی افتین!" و هر کدام راه خود را رفتند.

گفتم خیلی وقته پارت ندادم یکم طولانی کنم🤡✍ خب ادامه ی داستان:

چند دقیقه بعد، امی و کریم به جایی که ناکلز بود رسیدند (از قسمت پیدا کردن کریم گذر می کنیم) دشت سرسبز و زیبایی بود که حال دختر خانم ها رو خوب می کرد تا اینکه با ناکلز مواجه شدن که لباس جنگی پوشیده. ناکلز فریاد زد:"پناه بر ریش مرلین! دو خانم جوان ز اینجا گذر می کنند؟ شرم آور است! شما نباید اینجا باشید خانم های جوان!" و بعد نیزه ای از ناکجا آباد درآورد و به سمت دختر ها نشانه گرفت:"ساکت بمانید نوچه ها! وگرنه باید چشم ارباب را بچشید!" کریم گفت:"ارباب؟" ناکلز بر سرش فریاد زد:"ساکت باش کودک نمک نشناس! اگر او بشنود، از تو چیزی جز یک تن مرده باقی نمی ماند! ارباب سیاه! به زودی از سوی سیاهی می آید... می توانم آنرا احساس کنم... بعد از آمدن او تنها کسانی که باقی می ماند، او و افرادی هستند که او را ستایش میکنند! پس ساکت بمانید تا دچار سرنوشت تاریک نشوید!" ناکلز آنها را رها کرد و رفت. کریم گفت:"حالش خوبه؟" امی با گیجی گفت:"فکر نمی کنم... بیا برگردیم پیش تیلز و سونیک." و دست کریم را گرفت و راه افتاد...