عروسِ ماهِ سیاه 19

چند روزی با برنامه ها و جلساتِ کوین گذشت و جیمز سعی میکرد اعتماد او را جلب کند و هنچنین بتواند لی لی را تنها گیر بیاورد و در این حین لی لی سعی میکرد که از او فرار کند و از او دور بماند تا متوجه چیزی نشود . جیمز متوجه فرار های او میشد . هردفعه لی لی یا در اتاق میموند یا همراه بادیگارد ها به بیرون می آمد تا جیمز نتواند این نخِ فاصله را پاره کند . اما ... صبح ، لی لی همراه با چند بادیگارد از شیا*طین به حیاطِ بزرگ قصر آمد . جیمز به او خیره شده بود که چگونه نگاهِ باغچه های خالی از گل میکرد . باغچه هایی که پر از خار بود و بی رنگ و روح ! جیمز دستانش را پشتِ سرش بهم گره زد و چند قدم نزدیک آمد اما هنوز یک متری فاصله داشتن . صدایش را صاف کرد و گفت ( حیفِ این باغچه ها ! هیچ گلی وجود نداره ... لی لی که سعی میکرد مثلِ لیلیث رفتار کند با لحنی سرد جواب داد ( گلها هیچ فایده ای ندارن ! از بوی گلها متنفرم ! این خار ها نمای قشنگی به قصر دادن ! . جیمز ( ولی اگه ی زمانی باغبون اوردن که گل بکاره ، پیشنهادِ شما بهش چیه ؟ لی لی از دهنش پرید و گفت ( لی لی بنف ... ادامه ی حرفش رو خورد و از جیمز رو برگردوند . جیمز ( واو ! لی لی بنفش ! من عاشقِ این گلم ! چون کسی که عاشقش بودم عاشقِ این گل بود ! منو یادِ اون میندازن . لی لی ، همینطور که پشتش به او بود و سعی میکرد بغضش را قورت دهد گفت ( بودید ؟! .جیمز نفسش رو از ته گلو خارج کرد و با لحنی غم آلود و خسته گفت ( همیشه هستم ! حتی اگه کنارم نباشه من عاشقشم ! . قطره اشکی گونه اش رو خیس کرد اما برای اینکه کسی نبیند با گوشه ی آستینش پاکش کرد و همراه بادیگارد ها سریع آن مکان را ترک کرد

خودش را بخاطر سوتی ای که داد ملامت کرد او میدانست که جیمز پیگیر این قضیه میشه و تا ته و توی کوین و لیلیث را در نیاورد ول کن نیست. زیر لب با خودش تکرار میکرد ( اگه فهمیده باشه ... اگه ... اگه ... کوین اونو میکشه ... چکار کنم ؟ نباید باهاش حرف بزنم . نباید بهم نزدیک شه ! . و از آن طرف جیمز خوشحال بود و نیمچه امیدش از غنچه ای بسته و کوچیک تبدیل به گل شده بود . تصمیم گرفت که قصرِ کوین را زیر و رو کند تا زیرساخت ها و نقشه ی بنایش رو تقریبا یاد بگیرد . اما خوب میدانست که با چیز های خوبی رو به رو نمیشود . یه هرحال در قصرِ شیا*طین است . یک سری جا ها نمیتوانست برود چون سرباز های زیادی از آنجا مراقبت میکردن . همینطور از راه رو ها و یک سری اتاق ها که عکسِ بزرگانِ موجوداتِ شر بود گذشت و به یک جای آرام و تاریک رسید بزرگ بود . خاکی بود و کثیف . کفِ زمین شط*رنجی بود و از سقف ، جم*جمه هایی آویزان بود که رویشان وِرد و طلسم های بد و سختی نوشته شده بود و ته سالن یک گیوتین قرار داشت . یک نفر در آن تاریکی ایستاده بود . کمی جلوتر رفت و واضح تر شد . لی لی بود پشت به او رو با روی گیوتین ایستاده بود و سرش را کمی بالا نگه داشته بود و نگاهِ جم*جمه ها میکرد . جیمز ( این جم*جمه ها چرا اینجان ؟ لی لی برگشت و نگاهِ او کرد ( فکر کنم گیوتین رو دیدید ! و باز خواست فرار کنه و از کنار او بگذرد اما اینبار جیمز اجازه نداد و مچ دست او را گرفت . لی لی با عصبانیت از روی شونه نگاهی به او کرد و گفت ( چطور جرات میکنی به لیلیثِ بزرگ دست بزنی ؟ . جیمز ( لطفا نقش بازی نکن ! . لی لی مچِ دستش رو از دستِ او بیرون کشید و سیلی محکم هواره اش کرد و با صدایی بلند تر از زمزمه گفت( اینبار رو نادیده میگیرم ! و باز تواست بره ولی جیمز مانعش شد

لی لی بر خلافِ میلش با او اینگونه رفتار میکرد و از دیدنِ او خوشحال بود . دوست داشت سرش رو روی سی* نه ی او بگذارد و بگرید و از تلخیِ دوری و آزار و اذیت های کوین برایش درد و دل کند اما میدونست که کوین شوخی نداره و جیمز رو میکشه با اخم غلیظی گفت ( این جم*جمه ها رو می بینی ؟ برای من قربانی شدن ، اگه نمیخوای بمیری بکش کنار ! جیمز ( منو تهدید کن ، بهم سیلی بزن و بهم اخم کن ولی نمیتونی بوی خ ونتو از من قایم کنی ... خ ونی که قبلا مزشو چشیدم ... و ... چند قدم به او نزدیک تر شد و لی لی عقب عقب میرفت .‌جیمز ادامه داد ( صدای قلبتو ... همون صداست ! ... میشنومش ... لی لی ... . لی لی ایستاد ‌. اشک هایش جاری شد . جیمز لبخندی شی*طنت آمیز زد و اشک های او را پاک کرد ( بالاخره تسلیم شدی ... . لی لی ( تسلیمِ عشق شدم ... جیمز خواست ب و س ه ای گرم به مهمانِ ل بانِ گلگونِ او کند اما لی لی مانعش شد و درحالی که نگاهش به زمین بود گفت ( جیمز ... منو فراموش کن ! ... مثلِ من ... من عشقِ تو رو خیلی وقته دور انداختم ... همون یک سال پیش ... من همسرِ کوینم و بهش وفادارم پس لطفا دیگه نزدیکِ من نیا ! .‌جیمز در حالی که دندان هایش رو بهم میفشرد گفت ( تو چشمام نگاه کن و اینا رو بگو ... به چشمام نگاه کن و بگو ازم متنفری ! . لی لی نگاهش رو از زمین به چشمانِ مغموم او داد . چشمانی که هنوز برقِ عشق درونش جرقه میزد . نمیتوانست ! نمیتوانست به آن دو چشمانِ عاشق بنگرد و از نفرت سخن بگوید . برای لحظه ای مکث کردن و به چشمانِ هم چشم دوختن که با آمدن صدای قدم هایی سریع از هم فاصله گرفتن

کوین از در وارد شد . جیمز ( کاخِ قشنگی دارید ! و نگاهِ لی لی کرد و گفت ( همسرتون لیلیث داشتن درمورد این سالنِ زیبا برام نقلِ قول میکردن و نگاه سقف کرد و گفت ( واقعا زیباست ! . کوین درحالی که به آن دو نزدیک میشد گفت ( بله ! معماریِ زیبایی داره ! بعد لی لی رو سمتِ خودش کشید و دست دور کمرش انداخت و گفت ( اینجا رو مخصوصا برای لیلیث ، همسرِ عزیزم درست کردم ! و نگاهِ او کرد . لی لی لبخندِ زیبایی به او زد . جیمز طاقتِ دیدن آن دو را کنار هم نداشت . با حرص لبخندی زد . کوین ( اما خب قرار هست که چندین اتاقِ دیگه به سلیقه ی همسرم درست کنیم برای بچه ها ! . لی لی هم در تایید حرفِ او گفت ( آره بزودی میخوایم صاحبِ کلی بچه بشیم باید از قبل براش آماده شیم ! جیمز با نفسشو با حرص بیرون داد و لبخندی ساختگی زد ( عالیه ! . لی لی تیرِ آخر رو به او زد و سرش رو روی شونه ی کوین گذاشت . با تمامِ این کار ها سعی در دور کردنِ او داشت . جیمز که دیگر نمیتوانست تحمل کند گفت ( بهتره برم سراغِ یک سری از کارهام ! از در که گذشت صدای جیغِ لی لی رو شنید . ایستاد و از پشتِ در دید که کوین مچِ دستِ او را فشار میدهد و با لحنی خشمگین میگوید ( داشتید تنهایی چکار میکردین ؟ اون که چیزی نفهمید ؟ . لی لی درحالی که شونه ی لاغر و ضعیفش زیرِ دستِ محکم و بزرک او خورد میشد ملتمسانه گفت ( خواهش میکنم ولم کن ! من چیزی بهش نگفتم فقط درمورد این سالن حرف زدیم ... لطفا ... . کوین محکم او را هول داد زمین و گفت ( دیگه با اون پسره جیمز حقِ صحبت کردن نداری ! .‌ دستانِ جیمز از عصبانیت میلرزیدند . دستش رو محکم مشت کرد . دلبندش داشت جلوی چشمانش عذاب میکشید . او را از آن گرفته بودند . در بندِ جدایی و دوری گیر افتاده بودند ....