مریم؟

کسی فهمید سر بیو قبلی چه بلایی اومده بهه منم بگه... با تشکر-

با نام و یاد خدا، اسمش مریمه:) از نیک نیم داشتن/ گذاشتن ذوق می کنه و اصلی ترین لقب هاش مرگلی، مریم گلی، آنه، مامانعلی و مری‌ن. می گن شبیه مادر هاست، خب خودشم همیشه دمپایی دم دست داره و همه رو به چشم دخترش می بینه. مودی؟ نه، ولی جلوی هرکسی یک شخصیت داره و معمولا فراموش می کنه که دقیقا کیه. علاقه ی بیش از حدی به شعر فارسی داره و این مهم ترین دلیلیه که به ایرانی بودنش افتخار می کنه. بین شعرای معاصر احتمالا آقای امین پور، استاد بهمنی و جناب اخوان... بین غزل سرایان قدیمی تر هم قطعا حتما و تا ابد حضرت حافظ! سال هاست دنبال کسی می گرده که تا صبح با هم دیگه شعر خونده، تحلیل کرده و لذت ببرن. شعر؟ نه، گاها چرت و پرت هایی دارای وزن و قافیه و فاقد معنا می نویسه. نوشتن را هم دوست دارد ونقاشی البته؛ که در هیچ کدوم استعدادی نداره.

در کنار کتاب خوندن، گاهی زندگی هم می کنه؛ معمولا انقدر یک کتاب را می خونه که حفظ شه. ژانر مورد علاقه ی ثابتی نداره ولی فعلا رئالیسم جادویی، نویسنده ی مورد علاقه اش در این ژانر هم قطعا گابریل گارسیا مارکز! کلاسیک های انگلیسی همیشه جای خودشون رو دارن که بین اونا بیشتر از همه داستان دو شهر رو می پرسته. اگر در کتابی زندگی می کرد می تونست اوروسولا یا سیدنی کارتن باشه، یا آنه شرلی؟ همان طور که همه می دونن اوتاکوعه. انیمه مورد علاقه ش آخرین چیزیه که دیده؛ فعلا موریارتی و کاراکتر های مورد علاقه هم فعلا رانپو، ویلیام، آیزاوا، توگا و شاید باجی. البته کارهای جیبلی کاملا در یک سطح دیگه ن، به خصوص کارای استاد میازاکی که باهاشون زندگی می کنه. آی بهش میگن؛ البته خودش فکر می کنه اگر یه کاراکتر انیمه ای بود توگا یا لوییس می شد.... شاید هم آکانه؟ سریال؟ زیاد نه موسیقی؟ خارجی هرچی ارتباط گرفت و ایرانی چاووشی بیشتر از همه بله، رپفا فن هست و اعتراضی که در سرشت رپه رو تحسین می کنه؛ یاس و هیچکس هم که جای خود.

استعداد هاش؟ خجالتی شدن در بدترین موقعیت ممکن، دروغ گفتن به بی نقص ترین حالت... سناریوی ذهنی هم زیاد می سازه (اگر تا به حال حتی یک بار باهاش حرف زدید مطمئن باشید ده ها سناریو براتون ساخته که میتونه ساعت ها با ذوق تمام تعریفشون کنه) به شدتتتت روحیات متناقضی داره، اگر یه آرایه ی ادبی بود قطعا تضاد می شد. کودک درونش از خودش فعال تره و همیشه برای رنگ کردن این دنیای سیاه و سفید مدادرنگی داره!:> آدما رو عاشقانه و صادقانه دوست داره هرچند که در ابراز کردنش افتضاحه گاهی که حالش بد میشه میره مترو سواری، نشد پیاده روی. نودل حاضری، بستنی، اردیبهشت شیراز و بوی کتاب یا خاک نم خورده>>>>>>

هنوزم اعتقاد داره یه اشتباه محاسباتی پیش اومده چون باید در قرن 18 فرانسه متولد میشد! یکی از فانتزیاش دیدن مراسم مادام گیوتین- یه تمایل عجیبی هم به قtل با سلaح سرد داره که خودش هم علتش رو نمیدونه- خیلی کارا هست که میخواد امتحان کنه اما اوج رویاهاش انیماتور شدن تو استودیو جیبلیه:> همیشه می خواسته یاد بگیره چطور باید بحث رو ادامه داد و هیچ وقت نتونسته به همون نسبت که خیلی راحت و حتی الکی از بقیه تعریف می کنه از شنیدن تعریف الکی بیزاره اونقدرا خوش بین نیست ولی به امید باور داره ، وقتایی که حالش بده بیشتر لبخند می زنه وقتی آدم ها با ضمیر مالکیت صداش می کنن ذوق می کنه، حس می کنم به یه جایی تعلق داره و برای همین متقابلا زیاد این کار رو انجام میده