همه چیز درمورد دوره رنسانس

دوره‌ی رنسانس (Renaissance) یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین دوره‌های تاریخ اروپا است که حدودا از قرن چهاردهم تا هفدهم میلادی ادامه داشت. واژه‌ی "رنسانس" به معنی "تولد دوباره" است، و اشاره دارد به تولد دوباره‌ی علم، هنر، ادبیات و فرهنگ پس از یک دوره‌ی طولانی رکود در قرون وسطی. در ادامه به صورت کامل به بررسی این دوره می‌پردازیم:

رنسانس ابتدا در ایتالیا، به‌ویژه در شهرهایی مانند فلورانس، ونیز و رم آغاز شد. یکی از دلایل آن، موقعیت جغرافیایی و اقتصادی خوب ایتالیا، و همچنین وجود خانواده‌های ثروتمند و حامی هنر مثل خانواده‌ی مدیچی بود. ایتالیا همچنین میراث‌دار فرهنگ و معماری روم باستان بود که باعث شد مردم دوباره به تفکر درباره‌ی علوم، هنر و فلسفه علاقه‌مند شوند.

رنسانس به خاطر چند موضوع بسیار مهم شناخته شده است: ۱. رشد علم و دانش: در این دوره، دانشمندان زیادی مانند گالیله، کوپرنیک و لئوناردو داوینچی نظریه‌های علمی مهمی مطرح کردند. برای مثال، کوپرنیک گفت زمین دور خورشید می‌چرخد، نه برعکس، که این یک تحول بزرگ بود. ۲. پیشرفت در هنر: هنرمندان بزرگ رنسانس مانند لئوناردو داوینچی، میکل‌آنژ و رافائل آثار بسیار زیبا و دقیقی خلق کردند. آن‌ها برای اولین بار از پرسپکتیو (عمق دادن به نقاشی) استفاده کردند و بدن انسان را با دقت بیشتری به تصویر کشیدند. ۳. ادبیات و فلسفه: افرادی مثل ویلیام شکسپیر در ادبیات، و اراسموس در فلسفه، تأثیرات بزرگی داشتند. در این زمان، انسان‌گرایی (Humanism) به عنوان یک جریان فکری گسترش پیدا کرد که بر توانایی‌ها و ارزش انسان تأکید داشت. ۴. اختراع چاپ: اختراع ماشین چاپ توسط گوتنبرگ باعث شد کتاب‌ها سریع‌تر و بیشتر چاپ شوند و مردم بیشتری بتوانند مطالعه کنند. این اتفاق باعث رشد سواد و آگاهی شد.

شروع علم مدرن و روش‌های تحقیق علمی رشد آموزش و دانشگاه‌ها آغاز اصلاحات مذهبی (مثل جنبش مارتین لوتر در آلمان) الهام گرفتن دوره‌های بعدی مثل دوران روشنگری

هنر رنسانس یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های این دوران است. هنرمندان رنسانس به طبیعت، بدن انسان و واقع‌گرایی توجه زیادی داشتند. آن‌ها سعی می‌کردند آثارشان زنده و طبیعی به نظر برسند. چند نکته‌ی مهم در هنر رنسانس: پرسپکتیو (Perspective): هنرمندان یاد گرفتند چگونه عمق و فضا را در نقاشی نشان دهند. این باعث شد آثار هنری واقعی‌تر به نظر برسند. مطالعه‌ی بدن انسان: هنرمندانی مانند لئوناردو داوینچی بدن انسان را با دقت تشریح می‌کردند تا بتوانند در نقاشی و مجسمه‌سازی بهتر آن را نشان دهند. موضوعات انسانی: برخلاف قرون وسطی که بیشتر هنرها مذهبی بودند، در رنسانس موضوعاتی مانند عشق، طبیعت، افسانه‌های یونانی و رومی هم وارد هنر شد.

در دوره‌ی رنسانس، علم از حالت سنتی و مذهبی قرون وسطی جدا شد و به سمت مشاهده، آزمایش و استدلال منطقی رفت. لئوناردو داوینچی: هم نقاش بود و هم دانشمند. او درباره‌ی آناتومی، مهندسی، پرواز و بسیاری از مسائل علمی تحقیق کرد. گالیله: پدر علم مدرن. او با تلسکوپ، آسمان را رصد کرد و فهمید که سیارات و ماه‌ها چگونه حرکت می‌کنند. کوپرنیک: نظریه‌ی خورشید-مرکزی را مطرح کرد که گفت زمین دور خورشید می‌چرخد، نه برعکس. این تحولات، پایه‌ی علم مدرن را ساختند و باعث شدند انسان‌ها دیگر فقط به گفته‌های قدیمی تکیه نکنند، بلکه خودشان تحقیق کنند و بفهمند.

یکی از اصلی‌ترین جریان‌های فکری رنسانس، انسان‌گرایی بود. انسان‌گرایی یعنی تمرکز بر توانایی‌های انسان، خرد، استعداد و ارزش‌های انسانی. در این دوره، متفکران اعتقاد داشتند که انسان می‌تواند دنیا را درک کند و آن را تغییر دهد. برخلاف قرون وسطی که بیشتر نگاه‌ها مذهبی و محدودکننده بود، در رنسانس انسان در مرکز توجه قرار گرفت. فیلسوفان معروف: اراسموس: فیلسوف هلندی که به آموزش و اصلاح دینی تأکید داشت. پیکو دلا میراندولا: گفت انسان موجودی است که می‌تواند خود را شکل دهد و تغییر دهد

یوهانس گوتنبرگ در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ماشین چاپ را اختراع کرد. این اختراع یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ بشر است. قبل از آن، کتاب‌ها با دست نوشته می‌شدند و خیلی کمیاب و گران بودند. چاپ باعث شد کتاب‌ها ارزان‌تر و در دسترس همه قرار بگیرند. سواد مردم بالا رفت، آگاهی عمومی افزایش یافت و ایده‌ها با سرعت بیشتری منتشر شدند.

جنبش اصلاحات مذهبی (Reformation) با الهام از رنسانس شکل گرفت. افرادی مثل مارتین لوتر خواهان اصلاح کلیسا شدند. دوره‌ی روشنگری (قرن ۱۸) ادامه‌ی منطقی رنسانس بود که در آن عقل، علم و آزادی بیان رشد زیادی کرد. پایه‌گذاری جهان مدرن: ارزش‌هایی مثل آزادی اندیشه، تحقیق علمی، هنر واقعی و آموزش برای همه از رنسانس سرچشمه گرفت.