دوست داشته نشدن.

آن روزهایی را می بینم که آفتاب روشن تر از همیشه به نظر می آید. زندگی رنگین است و صدای موج های خروشان دریا تمام گوشم را پر کرده است.

هرچه زمان می گذرد دور تر و دور تر می شوند... دور تر.. و دور تر.... دیگر نمی توان آنها ها را دید. فقط تاریکی.. فقط و فقط تاریکی‌.

هرچقدر فکر می‌کنم که چه شد که به اینجا رسید.. هیچ جوابی پیدا نمی‌کنم. مدام فکر‌ می کنم که من کامل بودم، من تمام چیزی که باید باشم، بودم. اما باز هم در تاریکی هستم. همیشه مرا دنبال می‌کند. نمی گذارد لحظه ای آرامش داشته باشم. همه چیزم را از من می گیرد. دشمنم است. ولی همیشه او بوده است. من به او عادت کرده ام. تنها یار ابدی من...

تنها یار ابدی من